Το κεφάλαιο από καθέδρας…

Βρήκε το «πολιτικό κενό» ο κ. Βγενόπουλος για να επιβάλει όχι μόνο την επιχειρηματική αλλά και την «πολιτική» του παρουσία. Ένα κενό που προκύπτει τόσο από τις αλληλοσυγκρουόμενες ή εν κρυπτώ συντελούμενες κινήσεις και επιλογές της κυβέρνησης όσο και από τον «τυφλό» χαρακτήρα της κομματικής αντιπαράθεσης που επιλέγει κάποιες φορές η αντιπολίτευση για να ασκήσει κριτική…

Επί της ουσίας. Το ΠΑΣΟΚ με την κατοχή του 33% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ διατηρούσε τη δυνατότητα του βέτο (έστω και τυπικά) στις αποφάσεις. Σήμερα, αυτό το βέτο εμφανίζεται μάλλον ως ευχολόγιο και όχι ως πολιτική θέση.

Όπως «εξομολογήθηκε» ο Α. Βγενόπουλος στους βουλευτές ο ίδιος, ως συντονιστής κεφαλαίων, αντιμετώπισε την αγορά μετοχών του ΟΤΕ ως πεδίο ακώλυτου κέρδους… Ορθώς, συνεπώς, αντέδρασε η κυβέρνηση θέτοντας «πλαφόν» στην αγορά μετοχών… Άλλωστε υπάρχει και το καθαρά οικονομικοτεχνολογικό πεδίο που αφορά στο μέλλον του ΟΤΕ.

Γιατί ο ΟΤΕ δεν μπορεί να διοικηθεί «αφʼ υψηλού» με επιλεκτική χρήση τεχνοκρατών που θα διόριζε ο κ. Βγενόπουλος, ο οποίος φαίνεται να συγχέει τη διοικητική-τεχνολογική-επιστημονική δομή ενός σημαντικού οργανισμού με τις μεταγραφές προπονητή και παικτών στον Παναθηναϊκό…

Από εκεί και πέρα, όντως, η κυβέρνηση διενήργησε τις διαδικασίες αγοραπωλησίας με τους Γερμανούς με πλήρη αδιαφάνεια και δημιούργησε βάσιμες υπόνοιες ότι υπέγραψε μια ετεροβαρή συμφωνία, με άδηλες προοπτικές.

Τα κόμματα και οι πολιτικοί μας ας κατανοήσουν τελικά ότι δεν χρειάζεται να τους «κουνά το δάκτυλο» κάποιος επιχειρηματίας για να αντιληφθούν τις δικές τους αδυναμίες και τα λάθη τους. Γιατί τελικά δεν απολογούνται στους επιχειρηματίες αλλά στον ελληνικό λαό, που με απογοήτευση βλέπει τη δική τους υποβάθμιση.

ΟΦΙΣ