επικαιρότητα

1 Αποχωρώντας ο Μπους από την προεδρία, αφήνει πίσω του χάος. Προβλήματα και ύφεση στην οικονομία, ύφεση και έλλειμμα στη Δημοκρατία και μια αποκρουστική για τη διεθνή κοινότητα εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τείνει να τινάξει στον αέρα τη νομιμότητα στις διεθνείς σχέσεις. Αυτή είναι η εκτίμηση του «έργου» του απερχόμενου Προέδρου. Ενός έργου που θεμελίωσε ο προκάτοχός του Μπιλ Κλίντον και αποπεράτωσε ο Τζορτζ Μπους (υιός). Χυδαία πολιτική που οδήγησε στη συρρίκνωση της δύναμης και του κύρους μιας μεγάλης χώρας. Σήμερα η επιρροή των ΗΠΑ έχει περιοριστεί στις χώρες του ΝΑΤΟ και σε όλες τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της Ασίας, πλην Ρωσίας και Ιράν. Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού του πλανήτη δεν αναγνωρίζουν πλέον τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ως πλανητάρχη. Απλώς τον θεωρούν ηγέτη μιας μεγάλης δύναμης. Στον οικονομικό τομέα τα έχουμε πει κατ’ επανάληψη. Η χωρίς σύνεση οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μπους κατέστησε τις ΗΠΑ τη βαρύτερα υπερχρεωμένη χώρα, με αστρονομικά ελλείμματα, δημοσιονομικό και εμπορικό, με την επιβράδυνση να είναι γεγονός, την ύφεση να κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη και με το δολάριο να παραπαίει. Σ’ αυτήν την οικονομική κατρακύλα οδήγησε και τις υπόλοιπες δυτικές οικονομίες που συνεχίζουν να την ακολουθούν. Στον τομέα των δημοκρατικών ελευθεριών ύφεση. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ και με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 έχουμε τρομερό περιορισμό των ατομικών ελευθεριών. Στις διεθνείς σχέσεις ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και η δίψα για πετρέλαιο της κυβέρνησης Μπους οδήγησαν στην εισβολή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη δημιουργία του αίσχους του Γκουαντανάμο. Και, επιπλέον, στις πιέσεις των ΗΠΑ προς τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης να περιορίσουν και αυτές τις ατομικές ελευθερίες (συνθήκη Σένγκεν, απαγωγές υπόπτων, παρακολουθήσεις κ.λπ.). Και πέραν αυτών, η υποστήριξη των ΗΠΑ σε μισητές – τυραννικές δικτατορίες. Κανένας σεβασμός στη διεθνή νομιμότητα από τον Μπους και τους συνεργάτες του. Όλα αυτά έχουν αμαυρώσει το κύρος και την ακτινοβολία του δυτικού πολιτισμού και έχουν εμπεδώσει τη συνείδηση ότι το ιδεώδες της Δημοκρατίας της Δύσης βρίσκεται σε ύφεση, καθώς παρουσιάζει ένα τόσο τρομερό έλλειμμα. Ο Κλίντον και ο Μπους κατάφεραν να κουρελιάσουν το δημοκρατικό ιδεώδες. Δοξάστε τους!

2Στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος όλα δείχνουν τον γερουσιαστή Μπαράκ Ομπάμα να είναι ο τελικός νικητής. Η μακρά και επίπονη διαδικασία των προκριματικών εκλογών βαδίζει προς το τέλος της, με τελευταίες εκλογές στη Νότια Ντακότα στις 3 Ιουνίου. Ο Ομπάμα προηγείται σταθερά σε εκλέκτορες και στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος. Η Χίλαρι Κλίντον, εκλεκτή του μεγάλου κεφαλαίου, βαδίζει προς την ήττα. Πάλεψε μέχρι τέλους, αλλά δεν νίκησε, γιατί απέτυχε να πείσει τους ψηφοφόρους ότι είναι σε θέση να φέρει την «αλλαγή». Αντίθετα, ο Ομπάμα έπεισε ότι είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί για μια καινούργια πολιτική και στο εσωτερικό της χώρας του και στις διεθνείς σχέσεις. Ο αμερικανικός λαός σήμερα έχει ανάγκη και προσδοκά μια αλλαγή στην οικονομική πολιτική για τον περιορισμό της φτώχειας και για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών από το κράτος στους πολίτες. Έχει ανάγκη και προσδοκά ενδυνάμωση της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και της Ισότητας στο εσωτερικό, αλλά και στις διεθνείς σχέσεις. Προσδοκά να σταματήσουν οι αφίξεις στις ΗΠΑ των σκοτωμένων και σακατεμένων στρατιωτών από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Θέλουν οι Αμερικανοί να δουν τις ΗΠΑ να αποκτούν το πρότερο διεθνές κύρος τους, μέσα σε μια ειρηνική και ευημερούσα διεθνή κοινότητα. Αυτά δεν μπόρεσε να τα εγγυηθεί η κυρία Κλίντον. Και απέτυχε στις προκριματικές εκλογές, παρά το γεγονός ότι στην αφετηρία της κούρσας εμφανιζόταν σαν φαβορί. Τώρα ορισμένοι κύκλοι προσπαθούν να φορτώσουν τη Χίλαρι Κλίντον στον Ομπάμα σαν υποψήφια Αντιπρόεδρο. Και οι πιέσεις είναι ισχυρές. Ο Ομπάμα γνωρίζει ότι η Χίλαρι θα προσπαθήσει υπό τη θέση αυτή να «ξεθωριάσει» το όραμα για αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ. Ο Ομπάμα δεν χρειάζεται τη Χίλαρι. Χρειάζεται σαν αντιπρόεδρο έναν πραγματικό δημοκράτη, προβεβλημένο στέλεχος του κόμματος, μεγαλύτερο από αυτόν στην ηλικία, με πλούσια εμπειρία σε θέματα πολιτικής και γνώστη της εξωτερικής πολιτικής και των προβλημάτων ασφαλείας. Και, φυσικά, λευκόν στο χρώμα και στο ήθος. Σαν εγγύηση για τους ρατσιστές οπαδούς του Δημοκρατικού Κόμματος, που δυστυχώς είναι αρκετοί και απειλούν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν μαύρο για Πρόεδρο! Ο ρατσισμός ανθεί ακόμη στις ΗΠΑ!