Εκπαιδευτικό Εργαστήριο του Πολυτεχνείου, που στοίχισε 3 εκατ. ευρώ, 8 χρόνια τώρα… κάθεται!
Στο προηγούμενο φύλλο μας είχαμε αποκαλύψει την οικογενειοκρατία που επικρατεί σε τμήματα του Πολυτεχνείου. Περιμέναμε ότι κάποιος από το ΕΜΠ θα αντιδρούσε. Έστω και κάποιο μέλος της Συγκλήτου… Μιλιά… Το κρατάμε και προχωράμε σήμερα σε νέες αποκαλύψεις, από τις οποίες προκύπτει ότι τζάμπα διατίθενται εκατομμύρια ευρώ για υποδομή, αφού όταν ολοκληρώνονται τα έργα δεν λειτουργούν… Διαβάστε το ρεπορτάζ που ακολουθεί και είναι σίγουρο ότι όταν φθάσετε στο τέλος θα έχετε γίνει… Τούρκοι.
Η Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (Σχολή ΗΜΜΥ) του ΕΜΠ δεν είχε ποτέ προπτυχιακό εκπαιδευτικό εργαστήριο Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου (ΣΑΕ). Το απέκτησε το 2000, σε ανταγωνιστικό διαγωνισμό της Περιφέρειας Αττικής που έγινε το 1993. Το ύψος του προϋπολογισμού ήταν 300 εκατ. δραχμές. Η συγκρότηση του εργαστηρίου διήρκησε πέντε χρόνια (1995-2000). Καταλαμβάνει χώρο συνολικής επιφάνειας πάνω από 360 τ.μ. Ο εξοπλισμός του είναι σύγχρονος και πλήρης, το δε κόστος του ανέρχεται, με σημερινές τιμές, κοντά στα τρία εκατομμύρια ευρώ. Μετά από πρόταση της Σχολής ΗΜΜΥ, το εργαστήριο ΣΑΕ θεσμοθετήθηκε.
Εκπαιδευτικά το εργαστήριο ΣΑΕ ανήκει στον Τομέα Σημάτων, Ελέγχου και Ρομποτικής (ΣΕΡ) της σχολής ΗΜΜΥ. Από το 2000 που ολοκληρώθηκε η συγκρότηση του εργαστηρίου, ο τομέας και η σχολή δεν έχουν εγκρίνει την αξιοποίηση του εργαστηρίου προς όφελος των φοιτητών. Συγκεκριμένα, το εργαστήριο δεν έχει ακόμα αξιοποιηθεί, παρά μόνο κατά ένα ποσοστό γύρω στο 5% και αυτό αφορά μόνο μαθήματα εξειδίκευσης στα μεγάλα εξάμηνα. Αντίθετα, στο μάθημα κορμού των ΣΑΕ (που είναι υποχρεωτικό για όλους τους φοιτητές) δεν έχει διδαχθεί ούτε καν μία ώρα εργαστήριο.
Η ενέργεια αυτή του τομέα και της σχολής έχει τις εξής δύο πολύ κακές επιπτώσεις: Αφενός μεν οι φοιτητές να στερούνται την πολυπόθητη εργαστηριακή τους εκπαίδευση, που τους είναι τελείως απαραίτητη για τη μελλοντική τους επαγγελματική ενασχόληση, αφετέρου δε ο εξοπλισμός του εργαστηρίου (που με σημερινές τιμές κοστίζει γύρω στα 2 με 3 εκατομμύρια ευρώ) να απαξιώνεται και να σαπίζει.
Και όλα αυτά συμβαίνουν, όταν η σχολή, το 1994, αποδέχθηκε μετά χαράς τη χρηματοδότηση του εργαστηρίου από την Περιφέρεια Αττικής, συγκρότησε το εργαστήριο (1995-2000) και αμέσως μετά τη συγκρότηση, και μέχρι σήμερα, το εργαστήριο δεν αξιοποιήθηκε ουσιαστικά καθόλου.
Και όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που τα ΑΕΙ από τη μια μεριά ζητάνε από την Πολιτεία μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση για καλύτερα εκπαιδευτικά εργαστήρια και από την άλλη, όταν η Πολιτεία τούς παρέχει αυτήν την ενίσχυση κατά εκατομμύρια ευρώ, τα ΑΕΙ τα σπαταλούν άσκοπα και αναίσχυντα. Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν την ίδια στιγμή το 1/3 του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εξασφαλίσει τον επιούσιο και εμείς στο Πολυτεχνείο αφήνουμε και σαπίζει εργαστηριακός εξοπλισμός εκατομμυρίων ευρώ. Για να γίνει ακόμα πιο φανερό το έγκλημα που διαπράττουν ο τομέας και η σχολή, αλλά και η Περιφέρεια Αττικής, κατά της εργαστηριακής εκπαίδευσης των φοιτητών μας, ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:
1. Όλα τα ίδια τμήματα ΗΜΜΥ στα υπόλοιπα πανεπιστήμια της χώρας μας διδάσκουν από τριακονταετίας (!) εργαστήριο ΣΑΕ σε ένα εξάμηνο κορμού (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και δύο εξάμηνα κορμού (Πανεπιστήμια Πάτρας, Θράκης και Κρήτης). Στη σχολή ΗΜΜΥ του ΕΜΠ, μέχρι σήμερα, δεν έχει διδαχθεί ούτε καν μία ώρα (!) στο μάθημα κορμού.
2. Οι δύο «Εξωτερικές Αξιολογήσεις» (το 2000 και το 2006) της σχολής ΗΜΜΥ του ΕΜΠ, που έχουν γίνει μέχρι σήμερα από Εξωτερικές Επιστημονικές Επιτροπές που απαρτίζονται από 3 ή 4 καθηγητές του εξωτερικού και έναν του εσωτερικού, καταλήγουν ομόφωνα στο συμπέρασμα ότι το πρώτο και πιο σοβαρό μειονέκτημα της σχολής ΗΜΜΥ του ΕΜΠ είναι η εξαιρετικά περιορισμένη εργαστηριακή εκπαίδευση των φοιτητών, ιδιαίτερα στα μαθήματα κορμού. Επομένως, η αξιοποίηση του εργαστηρίου ΣΑΕ στο μάθημα κορμού των ΣΑΕ θα αναβαθμίσει σημαντικά τη σχολή ΗΜΜΥ του ΕΜΠ.
3. Σε ίδια τμήματα ΗΜΜΥ σε πανεπιστήμια της Δύσης η εργαστηριακή εκπαίδευση στα μαθήματα κορμού είναι γύρω στο 25%, ενώ στη σχολή ΗΜΜΥ του ΕΜΠ είναι μόνο γύρω στο 6%. Άρα η αξιοποίηση του εργαστηρίου ΣΑΕ είναι επιτακτική και θα βοηθούσε σημαντικά στην αύξηση του χαμηλού ποσοστού του 6%.
4. Μετά την ολοκλήρωση του εργαστηρίου το 2000, η Περιφέρεια Αττικής όφειλε να κάνει την τελική παραλαβή του έργου. Όμως (άκουσον, άκουσον), μέχρι σήμερα, και μετά παρέλευση οκτώ ετών(!) δεν έχει γίνει η τελική παραλαβή του έργου. Σημειώνεται ότι προκειμένου να γίνει τελική παραλαβή του έργου θα πρέπει να ικανοποιείται, μεταξύ των άλλων, και ο όρος ότι το έργο (δηλ. το εργαστήριο) έχει παραδοθεί στους χρήστες (δηλ. στους φοιτητές). Αυτό σημαίνει ότι αν είχε γίνει η τελική παραλαβή, θα διαπιστωνόταν ότι το μεν έργο της συγκρότησης του εργαστηρίου ολοκληρώθηκε, αλλά το εργαστήριο δεν δόθηκε για χρήση στους δικαιούχους (δηλ. στους φοιτητές). Μήπως γιʼ αυτό η Περιφέρεια Αττικής αρνείται πεισματικά, επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, να κάνει την τελική παραλαβή του εργαστηρίου, παρά τις δικές μου συχνές υπενθυμίσεις να έλθει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και να παραλάβει το εργαστήριο;
Έτσι, το εργαστήριο ΣΑΕ έχει καταδικαστεί σε αχρηστία πριν καν αρχίσει να λειτουργεί. Αν είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια απαράδεκτα πράγματα μέσα σε ένα πανεπιστήμιο. Και εν τούτοις συμβαίνουν επί μία οκταετία, εν γνώσει όλων: Καθηγητών, φοιτητών, Πρυτανείας, Συγκλήτου, Περιφερειάρχη, υπουργών Παιδείας (πρώην και νυν) και πρωθυπουργού. Και εν τούτοις συμβαίνει, ενώ όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα ελληνικά ΑΕΙ έχουν κυριολεκτικά πατώσει, αφού κανένα ελληνικό ΑΕΙ δεν είναι μέσα στα πρώτα εκατό καλύτερα ΑΕΙ της Ευρώπης, ούτε μέσα στα πρώτα τριακόσια στον πλανήτη, το δε ΕΜΠ δεν είναι ούτε μέσα στα πρώτα πεντακόσια στον πλανήτη (ενώ το πανεπιστήμιο των Ζουλού είναι).