Βυζάντιον

«Σου προτείνω να δεις την ταινία “Ιστορία 52” του Αλέξη Αλεξίου. Είμαι πλέον βεβαία ότι θα ταυτιστείς πλήρως με τη σχιζοφρένεια του ήρωα». Δεν έχω δει την ταινία, αλλά αναζήτησα στο δίκτυο την υπόθεση. Έχει να κάνει με έναν τύπο που ξυπνάει μια μέρα και δεν θυμάται τίποτα. Αυτό δεν μου φαίνεται απαραιτήτως κακό, ορισμένες φορές είναι λυτρωτικό και ποθητό. Για φαντάσου να ξυπνήσεις ένα πρωί και να μη θυμάσαι τίποτα. Να πρέπει να χτίσεις τη ζωή σου από την αρχή. Το κακό με αυτό είναι πως στο τέλος θα κάνεις τα ίδια λάθη για δεύτερη φορά.

Ας είναι. Η διάθεσή μου σήμερα είναι υπέροχη, καθώς πέτυχα μια ντομάτα που είχε κανονική γεύση. Πάνε χρόνια που έφυγε η μάνα μου, αλλά σήμερα το μεσημέρι αισθανόμουν ότι η ίδια μου είχε κόψει τη σαλάτα. Δεν ξέρω τι μπορεί να συνέβη με αυτήν την ντομάτα, πώς κατάφερε να ξεχωρίσει από εκατομμύρια άλλες. Της άξιζε κάτι καλύτερο από το να καταλήξει στο θλιβερό στομάχι μου. Έφαγα τη σαλάτα. Ήπια το ρόφημα για τη χοληστερίνη. Μετά ήπια και δύο μπουκαλάκια από το συμπλήρωμα φρούτων και λαχανικών. Πήρα και τρία χάπια σπιρουλίνας. Εννοείται πως συνεχίζω να αισθάνομαι χάλια. Ανάβω τσιγάρο μήπως και έρθω στα ίσα μου.
••••
Δεν ξέρω τι έγινε στη Eurovision. Δεν ξέρω καν τι έγινε στον τελικό του Champions League αφού γράφω πριν από το παιχνίδι. Πιο απλά, καλούμαι να γράψω τη στήλη όταν δεν γνωρίζω καν πώς ακριβώς εξελίχθηκαν τα δύο πιο ενδιαφέροντα γεγονότα της εβδομάδας. Καλά, εσείς μπορεί να τα σνομπάρετε. Εγώ όχι. Αν μου αποδείξει κάποιος ότι ο Σουφλιάς, ο Αβραμόπουλος, η Ντόρα και ο Αλογοσκούφης είναι πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις από την Καλομοίρα (για τον Ντρογκπά δεν το συζητώ), τότε να κάτσω να το συζητήσω. Απλώς για καθαρά βιοποριστικούς λόγους οφείλω και εγώ να ασχολούμαι μαζί τους. Κατά τη γνώμη μου η στήλη θα γινόταν εξόχως πιο ενδιαφέρουσα, αν είχε να κάνει με ταινίες, αθλητικά, σχέσεις, σεξ, ακόμα και ωροσκόπια. Αλλά τι είμαι εγώ και θα το επιβάλω; Ένας ακριβοπληρωμένος μετανάστης στο θερμοκήπιο του εκδότη μου.
••••
Πιστεύω ότι ως εφημερίδα θα χαιρετήσουμε με αγαλλίαση το θέμα που ετέθη προς επεξεργασία στους υποψηφίους για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Πώς θα επιστρέψουν οι νέοι στην παράδοση; Ας μου κάνει αγωγή, αλλά εκτιμώ ότι ο τύπος που έβαλε το θέμα έκανε σεξ για τελευταία φορά επί προεδρίας Χρήστου Σαρτζετάκη και αυτό μόνο για τον θεάρεστο σκοπό αναπαραγωγής του είδους. Το υπουργείο Παιδείας, λοιπόν, θεωρεί ότι οι νέοι σώνει και καλά θέλουν να επιστρέψουν στην παράδοση και πρέπει να προτείνουν λύσεις για να πάρουν και άλλους συνομηλίκους μαζί. Και αν ο πιτσιρικάς δεν γουστάρει να επιστρέψει στην παράδοση τι γίνεται; Αν του φέρνει εμετό αυτός ο φόβος απέναντι στο καινοτόμο και στην παγκοσμιοποίηση; Αν το παλικάρι θέλει να είναι πολίτης του κόσμου, διαλλακτικός και δεκτικός; Αν θέλει να είναι όλα αυτά, ας σηκωθεί να αλλάξει χώρα τώρα που είναι μικρός και μπορεί να στήσει μια χαρά τη ζωή του αλλού. Εμείς μεγαλώσαμε και δεν μπορούμε.
••••
Η κανονική ροή της στήλης ξεκινάει από εδώ. (Καλό είναι επιμελητή μου, αυτό να το υπογραμμίζουμε με bold γράμματα, ώστε ο αναγνώστης να ξέρει ότι από εδώ και κάτω έχει γλιτώσει το παραλήρημα.)
••••
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι θέλω διακοπές. Μία λύση θα ήταν να πάω στο υπέροχο ταξίδι του Βαληνάκη στη Λατινική Αμερική, αλλά φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να προσκληθώ, είμαι άσημος χωρίς καμία πολιτική βαρύτητα. Η άλλη μου ελπίδα είναι ο Πέτρος Δούκας. Ο οποίος αρχίζει πλέον και προσκαλεί στα ταξίδια φίλους του δημοσιογράφους μαζί με τις συζύγους τους. Όλοι αυτοί ταξιδεύουν χαρωπά με έξοδα του ελληνικού Δημοσίου. Επόμενος σταθμός τους θα είναι η Μόσχα. Εδώ γελάνε με την αφέλεια του υπουργού. Κάνεις ταξίδι στη Μόσχα, καλείς δημοσιογράφους μετά συζύγων; Του λες, δηλαδή, του άλλου να πάρει τη σύζυγο στη Μόσχα; Εκτός και αν έχεις προηγούμενα μαζί του και θέλεις να του σπάσεις τα νεύρα. Διότι, υποθέτω, με τη φόρα που έχουν πάρει στο υπουργείο, είναι ικανοί να πληρώνουν όλες τις δραστηριότητες των καλεσμένων τους, ειδικά στη Μόσχα. Τέλος πάντων, ο Πέτρος Δούκας έχει μέλλον λαμπρό. Και για να παραμείνει λαμπρό αυτό το μέλλον, ο πεθερός του, ο Μιλτιάδης Έβερτ, προτίμησε να το βουλώσει για την υπόθεση του ΟΤΕ. Τόσο απλά…
••••
Για τον ΟΤΕ χαμογελάει και ο Αλογοσκούφης. Θεωρεί ότι παρά τον θόρυβο των τελευταίων ημερών, το θέμα θα χαμηλώσει και μέχρι να αρχίσει το ποδοσφαιρικό Euro θα έχει ξεχαστεί πλήρως. Έτσι, είπε στον Καραμανλή πως είναι διαθέσιμος για το υπουργείο Εξωτερικών, αρκεί βέβαια να λυθεί πρώτα το πρόβλημα με τα Σκόπια. Τι ωραίο σενάριο! Ο Αλογοσκούφης υπουργός Εξωτερικών! Βρείτε μου μια στοά στο Βέλγιο να πάω να σκάβω.
••••
Και η Ντόρα; Δεν ξέρω. Η Ντόρα τώρα έχει άλλες δουλειές να κάνει. Έχουμε τα βαφτίσια του εγγονού στην Ευρυτανία. Ως γεγονός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξουμε πάλι πόσο καλούς και πολλούς φίλους έχουμε και πώς μπορούμε να προκαλέσουμε μποτιλιάρισμα από ελικόπτερα. Είναι, επίσης, μία πρώτη κίνηση για την είσοδο του υιού Κώστα στην πολιτική, αν και το παιδί, όπως μαθαίνω, θέλει να είναι πιο προσεκτικό, να δει τι θα κάνει η μαμά με την ηγεσία της παρατάξεως και στη συνέχεια θα αποφασίσει. Η απλή λογική λέει ότι το 2050 εκτός από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη θα έχουμε στην ενεργό πολιτική και τον εγγονό του. Αυτό είναι θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, το Blade Runner δεν πιάνει μία μπροστά του.
••••
Μετά, ως Ντόρα, έχουμε αυτή τη μάζωξη των γυναικών στο Λαγονήσι. Γίνονται συσκέψεις επί συσκέψεων στο ΥΠΕΞ για τις τελευταίες λεπτομέρειες της εκδήλωσης και κυρίως για την επικοινωνιακή διαχείρισή της. Αποφασίστηκε να δημιουργηθεί κέντρο Τύπου και στις 3 Ιουνίου η Ντόρα θα δώσει συνέντευξη Τύπου, έχοντας εκ δεξιών την αυστριακή και εξ αριστερών την ισπανίδα ομόλογό της. Το θέμα είναι –υποτίθεται– η Μέση Ανατολή και οι γυναίκες ως παράγοντας σταθεροποίησης σε περιοχές κρίσεων, δηλαδή η σημασία του να γίνονται οι γυναίκες πρωθυπουργοί. Υπάρχουν βέβαια και άλλες παράμετροι για τον ρόλο της γυναίκας στις κρίσεις, αλλά δεν θέλω να χαρακτηριστώ σεξιστής και σιωπώ.
••••
Α, ναι. Αν είναι να περάσει και από μας η Ντόρα, ελπίζω να ενημερωθώ εγκαίρως προκειμένου να κινηθώ αναλόγως (έχω δύο επιλογές: ή θα απουσιάζω ή θα κάνω μία αλησμόνητη εμφάνιση). Δεν έμαθα επίσης αν τηλεφώνησε και σε μας ο μπαμπάς της για να μας ζητήσει να σταματήσουμε να γράφουμε για την αποστασία. Σε άλλους το έκανε.
••••
Ο εθνικός θρίαμβος της εβδομάδας επετεύχθη φυσικά από την Ντόρα και το επιτελείο της. Θα το προσέξατε και εσείς, αν και δεν σας είπαν πολλά για το παρασκήνιο. Στις 20 Μαΐου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί πάνω από τον Άη-Στράτη («είναι και αυτή μια ελληνική γωνιά» που έλεγε και το αντιστασιακό άσμα) η άσκηση «Τολμηρός Τοξότης». Η άσκηση δεν έγινε, όχι βέβαια επειδή έχει γελοίο όνομα λες και είναι ιρλανδέζικη pub. Η άσκηση δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή, παρά τα όσα έλεγε το υπουργείο Εξωτερικών, δεν αντιμετωπίστηκε η δυσφορία Τούρκων και Αμερικανών. Ειπώθηκαν κάποιες δικαιολογίες για την έλλειψη Awacs, αλλά, για να μην πολυλογώ, αν πιάσετε τον Μεϊμαράκη από τη μύτη και του ψιθυρίσετε «Ντόρα» στο αφτί, θα πρέπει να καλέσετε πυροτεχνουργούς. Αν ρωτήσετε βέβαια την Ντόρα, θα σας πει ότι είναι θρίαμβος που ο αμερικανός πρέσβης δήλωσε ότι το νησί είναι ελληνικό. Σωστό κι αυτό…
••••
Μια άλλη κυρία της πολιτικής, η Μιλένα Αποστολάκη, απέδειξε ότι η μητρότητα είναι και πολιτικό θέμα. Πώς αλλιώς να εκλάβω την απόφαση της Βουλής να απορρίψει την αίτηση για άρση της ασυλίας της μετά από αίτημα του πρώην συζύγου της, ο οποίος την εγκαλεί νομικά για θέματα επιμέλειας του παιδιού τους; Πάει και τελείωσε. Άπαξ και έχεις ασυλία ο άλλος δεν έχει καμία ελπίδα απέναντι σου. Αλλά θα μου πείτε, σε αυτά τα θέματα ακόμα και να μην έχεις βουλευτική ασυλία στη δίνει το δικαστήριο. Ξέρετε πολλές κυρίες που έχουν χάσει παρόμοιες υποθέσεις; Μου λένε πως η μοναδική ελπίδα των ανθρώπων που τείνουν να τρελαθούν από τη σχιζοφρένεια του ελληνικού οικογενειακού δικαίου και των δικαστηρίων του είναι ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης. Μαθαίνω πως βλέπει με θετική διάθεση τον προβληματισμό που θέτει ο σύλλογος των διαζευγμένων πατεράδων. Και να δείτε που στο τέλος ότι όσα δεν έκαναν επί χρόνια υπουργοί Δικαιοσύνης, όπως ο προοδευτικός ογκόλιθος Βενιζέλος, θα τα κάνει ένας ήσυχος, αθόρυβος και συγκροτημένος δεξιός όπως ο Χατζηγάκης. Μαγκιά του.
••••
Ήσυχος δεξιός είναι και ο Χρήστος Φώλιας. Μόνο που θα γίνει ακόμα πιο ήσυχος. Για να το καταλάβετε, μόνο με θαύμα θα ανακάμψει ή θα σωθεί στον επόμενο ανασχηματισμό. Ήδη τον θεωρούν καμένο χαρτί. Όχι πως ο ίδιος είναι άμοιρος των ευθυνών του, αλλά αν ο Σιούφας και ένας υφυπουργός του, ο Βλάχος, του είχαν συμπεριφερθεί καλύτερα, σήμερα δεν θα βρισκόταν σε αυτή τη θέση.
••••
Και τώρα η συγκλονιστικά ευχάριστη είδηση της ημέρας. Ο Καραχάλιος θα πάει στην Ευρωβουλή! Η είδηση είναι ευχάριστη, επειδή θα φύγει από τη χώρα. Δεν το λέω εγώ, το λένε στη Ρηγίλλης. Γιʼ αυτό και ο Ζαγορίτης του άνοιξε την κουβέντα για το ενδεχόμενο να πάει το παιδί μερικά χρόνια στις Βρυξέλλες, να κάνει το αγροτικό του και να επιστρέψει. Για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να κατανοήσω θέλουν να τον ξεφορτωθούν. Εγώ πάλι δεν θέλω. Όσο είναι εδώ, μπορεί να του αφιερώνω και 150 λέξεις τον μήνα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι από το προϊόν που πρέπει να παραδίδω μέσα σε έναν χρόνο, δηλαδή 52 στήλες, τη μία την έχει γράψει ο Καραχάλιος. Μείνε εδώ. Στείλε μου e-mail, θέλω να σε γνωρίσω, έχω ακούσει τα καλύτερα, ειλικρινά σε συμπαθώ.
••••
Παιδιά, πάει και ο Μάιος! Φάγαμε την άνοιξη όπως παλαιότερα έκανε ο Pacman με τις τελείες. Η επόμενη Κυριακή θα είναι η πρώτη του καλοκαιριού. Εμένα, όμως, γιατί μου φαίνεται ότι μόλις χθες ήταν τα Χριστούγεννα; Μάλλον γερνάω, αν δεν έχω γεράσει ήδη.

Προκόπιος