Θρήνος για την Ελλάδα που βγαίνει στο σφυρί

Δεν είναι μόνο, ούτε κυρίως, το εξευτελιστικό τίμημα των 442 εκατομμυρίων ευρώ έναντι του οποίου η κυβέρνηση εκχώρησε το μάνατζμεντ, δηλαδή τη διοίκηση ενός δημόσιου οργανισμού που αξίζει πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, αν συμπεριληφθεί και η αξία 2.500 ακινήτων του ΟΤΕ ιδιαίτερης αξίας σε ολόκληρη την Ελλάδα. Δεν θα άλλαζε η ουσία της υπόθεσης, αν η τιμή ήταν καλύτερη.

Το ζήτημα δεν είναι αν κάποιοι απατεώνες υπουργοί ή στελέχη του κυβερνώντος κόμματος πήραν μίζες για να εκχωρηθεί ο ΟΤΕ σε αυτήν τη σκανδαλώδη τιμή – αν και καλό θα ήταν να βλέπαμε επιτέλους κάποιους υπουργούς κάποτε στη φυλακή για διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας, πράγμα που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, αφού ακριβώς η μεταβίβαση του δημόσιου πλούτου στους ιδιώτες έναντι πινακίου φακής είναι η ύψιστη αποστολή των υπουργών.

Το κυρίαρχο είναι πως η πώληση του ΟΤΕ στους Γερμανούς επιβεβαιώνει το αίσθημα του ελληνικού λαού ότι σταδιακά καταλύεται το ελληνικό κράτος, ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε αποικία, ότι όλο και περισσότερο την καθημερινή μας ζωή την καθορίζουν αποφάσεις ξένων.

Τι να πει κανείς, όταν μια κυβέρνηση της οποίας ο ίδιος ο πρωθυπουργός έπεσε διαπιστωμένα θύμα παρακολούθησης των επικοινωνιών του από τους Αμερικανούς, εκχωρεί οικειοθελώς το σύστημα τηλεπικοινωνιών της χώρας στους Γερμανούς, για να τον παρακολουθούν κι αυτοί ανεμπόδιστα μέσω του εθνικού δικτύου;

Προφανώς ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν έχουν πλέον να συζητήσουν καμιά κρατική υπόθεση που να πρέπει να μείνει απόρρητη, πέραν ίσως από μίζες και γκομενοδουλειές!

Η ξενοκρατία νέας εποχής

Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ψευδαισθήσεις για το πώς δουλεύουν οι δημόσιες επιχειρήσεις και πόσο έχει επιβαρύνει το κόστος λειτουργίας τους ή έχει καταστρέψει την αναγκαία εργασιακή πειθαρχία η ρουσφετολογική πολιτική που ακολουθούν απέναντί τους όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, προκειμένου να βολέψουν τους εκάστοτε «ημετέρους».

Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα τους. Άλλο η διόρθωση των κακώς κειμένων, έστω και με βαρύ χειρουργικό νυστέρι, και εντελώς άλλο το ξεπούλημά τους στους ξένους.

Μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προηγουμένως ισχυρίζονταν ότι βγάζουν στο σφυρί δημόσιες επιχειρήσεις εθνικής σημασίας, επειδή είναι ζημιογόνες και πληρώνει ο ελληνικός λαός τις ζημιές αυτές μέσω της φορολογίας και του προϋπολογισμού.

Το επιχείρημα αυτό -ψευδέστατο ως προς τις προθέσεις των πολιτικών που εκποιούν τη χώρα- έγινε κουρέλι στην περίπτωση του ΟΤΕ. Μόνο το 2007 τα καθαρά κέρδη του οργανισμού υπερέβησαν τα 660 εκατομμύρια ευρώ. Ξεπέρασαν δηλαδή κατά 50% ολόκληρο το τίμημα που έδωσαν οι Γερμανοί (τα 442 εκατομμύρια που προαναφέραμε) για να πάρουν τη διοίκηση του ΟΤΕ. Τα κέρδη ενός και μόνο χρόνου!

Μόνο μία θυγατρική του ΟΤΕ, η Cosmote, παρουσίασε μόνη της κέρδη 361 εκατ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 80% του τιμήματος εξαγοράς του ΟΤΕ ολόκληρου. Μια θυγατρική σε μία και μόνη χρονιά!

Παραμύθι, πρόσχημα είναι λοιπόν ότι η κυβέρνηση ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία γιατί θέλει να πάψει ο φορολογούμενος πολίτης να πληρώνει για τις ζημιές των δημόσιων επιχειρήσεων.

Το πρόβλημα είναι η ξενοδουλεία των ελλήνων πολιτικών, αυτή η παλιά κατάρα που επανέρχεται με ορμή και οδηγεί ταχύτατα την πατρίδα μας σε μια κατάσταση νέας ξενοκρατίας, στο πλαίσιο της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης.

Η εθνική σημασία

Υπάρχουν δημόσιες επιχειρήσεις που για εθνικούς λόγους δεν μπορεί και δεν πρέπει να πουλιούνται. Όσο σκληρούς όρους κι αν χρησιμοποιούν οι δικαίως πικραμένοι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, έχουν δίκιο όταν σε ανακοίνωσή τους μιλούν για «εθνική μειοδοσία» και παρομοιάζουν τον υπουργό Οικονομίας ως «νέο Τσολάκογλου που παρέδωσε κομμάτι της Ελλάδας στο γερμανικό κράτος». Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ, της συνδικαλιστικής παράταξης της ίδιας της ΝΔ, δήλωσε «Όχι στην παράδοση του ΟΤΕ σε ξένα χέρια».

Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε ελληνικό κράτος ή επαρχία της Γερμανίας ή του όποιου άλλου ξένου θα εισβάλει να αγοράσει τη χώρα μας, στην οποία η κυβέρνηση Καραμανλή έχει βάλει πωλητήριο, αδιαφορώντας εμφανώς για τις εθνικές συνέπειες των αποφάσεών της. Όταν πουλάει τον κερδοφόρο ΟΤΕ, πώς να ελπίσουμε ότι μπορεί να μην πουλήσει την Ολυμπιακή;

Εύκολα μπορεί να πει κανείς ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πουλήσει τις αεροπορικές εταιρείες τους σε ξένους. Αυτό το επιχείρημα είναι αφελές, αν όχι υποβολιμαίο. Καμιά χώρα δεν έχει τόσα νησιά όσα η Ελλάδα στο Αιγαίο και φυσικά καμιά δεν έχει μια εχθρική χώρα σαν την Τουρκιά να αμφισβητεί το μισό Αιγαίο.

Αν την Ολυμπιακή την πάρει π.χ. η Lufthansa, φαντάζεται κανείς ότι οι Γερμανοί θα τη βάζουν να πετάει με την ίδια συχνότητα που πετάει σήμερα σε νησιά που οικονομικά μπορεί να μη συμφέρει, αλλά έχει εθνική σημασία να πηγαίνει, όπως π.χ. στο Καστελλόριζο, στη Λήμνο, στη Σάμο κ.λπ.; Φαντάζεται κανείς ότι η Lufthansa θα χρησιμοποιεί με την ίδια επιμονή αεροδιαδρόμους στο Αιγαίο που αμφισβητεί η Τουρκία και τώρα φυσικά χρησιμοποιεί η Ολυμπιακή; Μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι η Lufthansa θα συνεχίσει εσαεί να μη ζητάει άδεια πτήσης από το FIR Κωνσταντινούπολης, προκειμένου να πετάξει στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, όπως απαιτούν οι Τούρκοι, ή θα υπαγάγει αυτά τα νησιά μας στο FIR Κωνσταντινούπολης, αν το Βερολίνο αποφασίσει για πολιτικούς λόγους κάτι τέτοιο;

Αποτελεί εθνικό εξευτελισμό να αποφασίζει για τόσο καίρια ελληνικά εθνικά συμφέροντα το Βερολίνο, το Παρίσι, το Λονδίνο ή οποιαδήποτε ξένη πρωτεύουσα.

Νεοφιλελευθερισμός ίσον εθνική υποτέλεια

Ο δογματικός νεοφιλελευθερισμός της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και κάθε κυβέρνησης μικρής χώρας, οδηγεί αναπότρεπτα σε εθνική υποτέλεια. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να διακηρύσσουν κι αυτές φραστικά την πίστη τους στον νεοφιλελευθερισμό και να τον προωθούν λυσσασμένα μέσω της Κομισιόν και των οργάνων της ΕΕ, αλλά αυτές εννοούν τον φιλελευθερισμό ως μέσο και όχημα εξανδραποδισμού των μικρότερων χωρών. Αυτές δεν ξεπουλάνε τίποτα σε ξένους. Το γερμανικό κράτος π.χ. έχει το 32% στην περιβόητη Deutsche Telekom, αλλά ο δεύτερος μεγαλομέτοχος έχει μόλις… 4,4%! Όχι μάνατζμεντ δεν έχουν εκχωρήσει, αλλά ούτε θέση… κλητήρα!

Έχουν λυσσάξει μέσω Κομισιόν να ξεπουλήσουμε εμείς την Ολυμπιακή, αλλά είδε κανείς τους Γάλλους να δίνουν σε ξένους την Air France, τους Γερμανούς να ξεπουλάνε τη Lufthansa ή τους Άγγλους να βγάζουν στο σφυρί την British Airways; Όχι, βέβαια!

Εδώ φτάσαμε πρόπερσι στο σημείο να κυκλοφορήσουν φήμες ότι η αμερικανική Pepsi ήθελε να αγοράσει τη γαλλική Danone, που βγάζει γιαούρτια και μπισκότα, και έσπευσε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας Ντομινίκ ντε Βιλπέν να αναγορεύσει την Danone εταιρεία… «εθνικής σημασίας» και ο σημερινός πρόεδρος της χώρας Νικολά Σαρκοζί να αναπτύσσει δημοσίως θεωρίες περί «οικονομικού πατριωτισμού».

Σωστά έκαναν οι άνθρωποι, αλλά αυτά να τα βλέπει η δική μας πολιτική ηγεσία. Δεν μπορεί στη Γαλλία να είναι εθνικής σημασίας επιχείρηση τα… γιαούρτια (!) και στην Ελλάδα να μη θεωρούνται εθνικής σημασίας οι τηλεπικοινωνίες και ο αερομεταφορέας και να ξεπουλιούνται στους ξένους. Ντροπή!

Σε καμιά προηγμένη χώρα της Ευρώπης δεν εφαρμόζεται ο νεοφιλελευθερισμός με τρόπο που να ισοδυναμεί με εθνική υποτέλεια, όπως γίνεται στην Ελλάδα.

Στον «τρίτο κόσμο» της ΕΕ

Με μια απλή ματιά αντιλαμβάνεται κανείς ότι σε καμιά προηγμένη χώρα της ΕΕ, ακόμη και σε κάποιες που έχουν ιδιωτικοποιήσει πλήρως τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών τους, δεν έχει εκχωρηθεί ο αντίστοιχος «ΟΤΕ» σε ξένη χώρα. Πουθενά! Έχουν φροντίσει μάλιστα να μην υπάρχει ούτε καν κυρίαρχος μεγαλομέτοχος ιδιώτης.

Μόνο στις χώρες του «τρίτου κόσμου» της ΕΕ που μπήκαν πρόσφατα, αυτές της Ανατολικής Ευρώπης που είναι εξαθλιωμένες καθώς συμμορίες μαφιόζων άρπαξαν τη δημόσια περιουσία μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο, και εκεί σε περιορισμένη έκταση, τουλάχιστον ακόμα. Για την ακρίβεια, μόνο στις θεωρούμενες «ανατολικές επαρχίες του Γερμανικού Ράιχ». Η Τσεχία και η Ουγγαρία, μαζί με την προς ένταξη Κροατία με το αποκρουστικό ναζιστικό παρελθόν, ξεπούλησαν στους ξένους τους οργανισμούς τηλεπικοινωνιών τους.

Προφανώς αυτούς ζήλεψαν οι ξενόδουλοι επιτελείς της κυβέρνησης. Δεν τους άρεσε ο ισχυρός ΟΤΕ με επιχειρηματική παρουσία στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Αλβανία και την ΠΓΔΜ, προτιμούν έναν ΟΤΕ υποτελή στη Γερμανία!

Τι να πει κανείς; Αυτή η κυβέρνηση προφανώς ονειρεύεται να συμπεριληφθεί η Ελλάδα στον «τρίτο κόσμο» της ΕΕ και προς τα εκεί μας οδηγεί ολοταχώς. Κρίμα…