Στην… αποθήκη βρέθηκαν τυχαία τα βιβλία της αλβανικής ιστορίας!
Η επιστολή της κ. Πρωτονοτάριου αναφέρει:
«Κύριε Διευθυντά,
Δεν ανταποκρίνονται ουδόλως στην αλήθεια όσα, ελπίζω με καλή πίστη, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα σας “TO ΠΑΡΟΝ της Κυριακής” (20-4-2008) σχετικά με τη διδασκαλία της αλβανικής γλώσσας στους μαθητές αλβανικής καταγωγής του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και ιδιαίτερα για το διδακτικό υλικό, που, δήθεν, χρησιμοποιήθηκε στο πλαίσιο αυτής της διδασκαλίας. Ο πληροφοριοδότης σας προφανώς συνειδητά επέλεξε να εκμεταλλευτεί γνωστές ευαισθησίες σας, ώστε, παραποιώντας την αλήθεια να επιτεθεί για άγνωστους, αλλά χωρίς αμφιβολία ιδιοτελείς λόγους κατά του σχολείου.
Στο δημοσίευμά σας αναφέρεται ότι “είναι αδιανόητο έλληνας εκπαιδευτικός να διδάσκει Ιστορία από βιβλίο ξένης χώρας, το οποίο περνάει τη δική της γραμμή και κάνει προπαγάνδα που θέλει και την εξυπηρετεί”. Συμφωνώ απολύτως με τη θέση αυτή, και γι’ αυτό κανένα σχετικό βιβλίο δεν διδάχτηκε στο 132ο Σχολείο όσο ήμουν διευθύντρια. Φυσικά, ούτε χρησιμοποιήθηκε ποτέ από εμένα ένα τέτοιο βιβλίο, αφού ποτέ στα 30 χρόνια της υπηρεσίας μου δεν δίδαξα αλβανική ιστορία και γλώσσα, την οποία άλλωστε δεν γνωρίζω – αντίθετα από τα λεγόμενα του πληροφοριοδότη σας.
Στα σχολεία καταφθάνουν συχνά διάφορα βιβλία τα οποία, εφόσον δεν έχουν χρηστική αξία, καταλήγουν στην αποθήκη. Έτσι συνέβη και με τα αλβανικά βιβλία, για τα οποία υπήρξε συνειδητή και ρητή απόφασή μας να μη χρησιμοποιηθούν πουθενά. Φαίνεται ότι ο πληροφοριοδότης σας θα επιθυμούσε να είχε συμβεί το αντίθετο, για να μπορέσει με σχετική “καταγγελία” να ικανοποιήσει τους προσωπικούς ιδιοτελείς στόχους του. Κι επειδή εμείς δείξαμε την απαραίτητη παιδαγωγική ευθυκρισία και πήραμε τη σωστή απόφαση, ο ίδιος καταφεύγει σε μυθεύματα για να παρουσιάσει σήμερα τις αντιπαιδαγωγικές και κακόβουλες επιθυμίες του ως δήθεν σχολική πραγματικότητα των τελευταίων ετών.
Κύριε Διευθυντά,
Εσείς ασκείτε το δημοσιογραφικό σας καθήκον με τον τρόπο που θεωρείτε καλύτερο, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που σας δίνουν. Όταν αισθάνεται κανείς ότι θίγεται από ένα δημοσίευμα, όπως ένιωσα εγώ στη συγκεκριμένη περίπτωση, τότε κάνει χρήση της δυνατότητας να απαντήσει και να ανασκευάσει το δημοσίευμα – και μετά να θεωρήσει ότι η υπόθεση έχει λήξει. Αυτό κάνω με την παρούσα επιστολή. Δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να τοποθετηθώ και σε άλλα θέματα του δημοσιεύματος που αφορούν το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε όλα τα παιδιά, ιδιαίτερα σε υποβαθμισμένες περιοχές, να απολαμβάνουν στον ανώτερο δυνατό βαθμό το αγαθό της Παιδείας.
Στους “πληροφοριοδότες” όμως, οι οποίοι με μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση δόλιων προσωπικών στόχων προσπαθούν να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη, κατασκευάζοντας “γεγονότα”, θίγοντας υπολήψεις και συκοφαντώντας θεσμούς, είναι απαραίτητο να δοθεί απάντηση και από την ελληνική δικαιοσύνη.
Ευχαριστώ»
Σ.σ.: Σίγουρα η άποψη της κ. Πρωτονοτάριου είναι σεβαστή και μας ικανοποιεί ιδιαίτερα ότι συμφωνεί με αυτό που γράφαμε, ότι δηλαδή «είναι αδιανόητο έλληνας εκπαιδευτικός να διδάσκει Ιστορία από βιβλίο ξένης χώρας», ωστόσο πάνω σ’ αυτά που αναφέρει έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
1) Δεν μας διευκρινίζει τι δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια: το ότι διδάσκονταν αλβανικά σε σχολείο επί της εποχής της ή ότι διδάσκονταν από το συγκεκριμένο βιβλίο;
2) Παραδέχεται ότι τα βιβλία που αναφέρουμε υπήρχαν στο σχολείο, αλλά ήταν στην… αποθήκη!
Αλλά και αυτό αν ισχύει πώς είναι δυνατόν διδακτικά εγχειρίδια ξένης χώρας και μάλιστα σε αρκετά αντίτυπα να βρίσκονται σε ελληνικά σχολεία; Στα αλβανικά σχολεία υπάρχει άραγε η Ιστορία του ΟΕΔΒ της ΣΤ΄ Δημοτικού; Πώς βρέθηκαν τα βιβλία αυτά στο σχολείο και ποιος τα έφερε; Μήπως ο πρέσβης της γείτονος, που είχε προσκληθεί και επισκεφτεί το σχολείο; Και γιατί προσκλήθηκε μόνο ο αλβανός πρέσβης και όχι και ο πρέσβης κάποιας άλλης χώρας;
3) Αφού κατά την άποψή της πήρε τη σωστή απόφαση, γιατί ο σχολικός σύμβουλος της 8ης Περιφέρειας Δημ. Εκπαίδευσης Αθηνών τής επισήμανε ότι δεν επιτρέπεται να πραγματοποιείται κανένα άλλο μάθημα ή φροντιστήριο εκτός των αναφερόμενων στις σχετικές διατάξεις του υπουργείου Παιδείας; Μήπως γιατί η πρωτοβουλία της δεν περιλαμβανόταν στις διατάξεις αυτές;
Κατόπιν αυτών ειλικρινά δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι «δεν ανταποκρίνεται ουδόλως στην αλήθεια» απ’ αυτά που γράψαμε.
Και κάτι ακόμα: Αν η κ. Πρωτονοτάριου ήθελε πραγματικά να βοηθήσει τους αλβανικής καταγωγής μαθητές της, δεν θα ήταν καλύτερα να τους κάνει φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας για να μην υστερούν από τους έλληνες συμμαθητές τους, όπως προβλέπουν και οι διατάξεις του υπουργείου Παιδείας, τα μαθήματα αλβανικής γλώσσας και ιστορίας που θα τους βοηθούσαν;