ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΛΙΓΟ ΠΡΟ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ…
Ούτε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής περίμενε ότι θα κυβερνά τόσο εύκολα, άνετα, χλιαρά, σχεδόν ανιαρά για δεύτερη τετραετία (που λέει ο λόγος, διότι εκλογές μπορεί να γίνονται πολύ νωρίτερα του τέλους της τετραετούς θητείας), τόσο που να πλήττει και ο ίδιος. Και όταν πλήττει να πηγαίνει στη Βουλή προκειμένου να απαντήσει σε ερωτήσεις της αντιπολίτευσης, να το οξύνει λίγο, να κινηθούν τα αίματα μπας και σπάσει λίγο η μονοτονία και η πλήξη της θανάσιμης ομαλότητας.
Τέτοια ομαλότητα, πλήξη και μονοτονία είχαμε να ζήσουμε από την εποχή Σημίτη, ήταν όμως το στυλ του ανθρώπου τέτοιο, που αποζητούσε και επέβαλε αυτό το κλίμα, αυτούς τους ρυθμούς. Αντιθέτως, ο Καραμανλής είναι λιγότερο ακαδημαϊκός του Κ. Σημίτη, πολύ πιο ανθρώπινος, ζεστός και άμεσος αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα, που πρωθυπουργεύει σε κλίμα ανάλογο με αυτό της εποχής Σημίτη. Τότε τουλάχιστον κινητοποιούνταν η κοινωνία και απέτρεπε σχέδια (π.χ. ασφαλιστικό Γιαννίτση), τώρα δεν κινητοποιείται κανείς, ίσως διότι οι περισσότεροι είναι πεισμένοι πως ο Καραμανλής δεν κάνει δραματικές αλλαγές σε κάτι (που ίσως τους θίξει) ή πως όσα γίνονται είναι αυτονόητα και απαραίτητα.
Έχουν περάσει 50 μήνες (κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια) διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ και τον Κ. Καραμανλή (από τις 4 Μαρτίου 2004) και δύσκολα θα ανακαλύψει κανείς περίοδο μεγάλων προβλημάτων για τον πρωθυπουργό, τέτοιων που θέτουν σε αμφισβήτηση την κυβέρνηση. Πέρασε το Πάσχα και πηγαίνουμε σταθερά προς την ούτως ή άλλως χαλαρή θερινή περίοδο, όπου το κλείσιμο των σχολείων, οι άδειες των εργαζομένων και οι διακοπές κυριαρχούν με αποτέλεσμα να αναστέλλεται πάντα η έντονη πολιτική δραστηριότητα άρα και οι όποιες αντιπαραθέσεις. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση θα ξανακυβερνήσει από τον Σεπτέμβριο, όταν όλα μπουν πάλι σε κανονικούς ρυθμούς, κάτι που της δίνει μεγάλες ανάσες, εκτός βέβαια αν συμβεί κάτι δραματικό, που δεν μπορεί να προβλεφθεί. Με τα σημερινά όμως δεδομένα και τις υπάρχουσες συνθήκες πρόκειται για την λιγότερο προβληματισμένη και ενοχλούμενη από την κοινωνία και τα κόμματα της αντιπολίτευσης κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, κάτι που δεν φαίνεται να αλλάζει διαρκούντος του θέρους. Λένε πολλοί ότι αυτό οφείλεται στην αδράνεια και την ανεπάρκεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ας είμαστε δίκαιοι. Ασφαλώς υπάρχει ένα μερίδιο ευθύνης στην αξιωματική αντιπολίτευση για την εικόνα αυτή. Δεν είναι όμως η έλλειψη αντίδρασης που γεννά την άνετη δράση της κυβέρνησης. Είναι αυτή καθαυτήν η ανάγκη της κοινωνίας να περάσει αυτή την περίοδο της ζωής της με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, έχοντας ήδη ζήσει για πολλά χρόνια τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, και τις φιλολαϊκές του Ανδρέα Παπαναδρέου και τις φιλελεύθερες του Κων. Σημίτη. Ξέρει όλες τις εκδοχές του ΠΑΣΟΚ, κι αν όχι όλες αρκετές. Πρέπει, έτσι φαίνεται να θέλει, να μάθει και τις κυβερνητικές εκδοχές της Νέας Δημοκρατίας, και δεν μοιάζει καθόλου πρόθυμη η κοινωνία να θεωρήσει τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή ένα σύντομο διάλειμμα, ένα μονοπάτι που θα την ξαναοδηγήσει στο ΠΑΣΟΚ. Το πράγμα είναι λίγο πιο σύνθετο απ’ όσο ορισμένοι (αρκετοί) πιστεύουν. Το ΠΑΣΟΚ είχε τις ευκαιρίες του και επιπλέον δεν έχει κάνει με πειστικό τρόπο ούτε την αυτοκριτική για την κυβερνητική του θητεία και τις επιλογές του ούτε τις αναγκαίες κινήσεις που θα πείσουν τον κόσμο ότι είναι σε δρόμο αναθεώρησης όσων το έστειλαν στην αντιπολίτευση. Κι αυτό είναι κάτι που αφορά το ίδιο και όχι τη Νέα Δημοκρατία. Έχει να κάνει με τον πολιτικό του οργανισμό, τη λειτουργία και τον τρόπο που θεωρεί τα πράγματα ως κόμμα που κυβέρνησε και θέλει να ξανακυβερνήσει.
Όσο η κοινωνία δεν βλέπει αλλαγές ουσίας και αντίληψης των πραγμάτων, όσο δεν βλέπει κινήσεις απόστασης και αποδοκιμασίας της πολιτικής που η ίδια η κοινωνία δύο φορές (2004 και 2007) αποδοκίμασε, δεν έχει λόγο να παρατήσει τη ΝΔ και να στραφεί αποφασιστικά προς το ΠΑΣΟΚ. Η λογική του «θα έρθουν μόνοι τους και οι άλλοι θα πέσουν σαν ώριμο φρούτο» υπό το βάρος των σκανδάλων «και των κουμπάρων» π.χ. είναι ανεπαρκής και έωλη. Είναι στο κενό. Κανείς δεν επιστρέφει σε αυτό που άφησε αν αυτό δεν αλλάξει, αν δεν τον τραβήξει κοντά του. Όσο το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει αυτά τα βήματα, αυτές τις επιλογές, η ΝΔ μπορεί να κυβερνάει ήσυχα και αθόρυβα, και ο Κ. Καραμανλής να πλήττει βαθύτατα…