Ο λύκος κι αν εγέρασε…

Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ αρέσκεται να ξαναγράφει τη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία. Καθώς όλοι σχεδόν οι συμπρωταγωνιστές του δεν ζουν για να τον διαψεύσουν, αυτός επιμένει να την προβάλλει στα μέτρα του.
Ψάχνει συνέχεια για πεθαμένους που δεν θα εγερθούν εκ νεκρών για να τον καταχεριάσουν. Όμως υπάρχει η ιστορία που τη γνωρίζουν και άλλοι εγκυρότεροι από αυτόν και χωρίς κανένα συμφέρον όπως έχει αυτός.
Περίπτωση πρώτη: Το Σκοπιανό. Επειδή, όπως αστόχαστα είχε προβλέψει, όχι μόνο δεν ξεχάστηκε σε 10 χρόνια, αλλά είναι τώρα καυτή πατάτα στα χέρια της θυγατέρας του, εκείνος βγήκε και μας είπε ότι ο Καραμανλής τον ηπάτησε. Ήταν τάχα στην αρχή μαζί του (εννοεί για το ξεπούλημα με σύνθετη και διπλή) αλλά μετά λόγω των συλλαλητηρίων άλλαξε 180 μοίρες.
Αν όμως τα συλλαλητήρια άλλαξαν τον Καραμανλή, αυτά δεν ήταν στο τέλος αλλά στην αρχή (το μείζον από αυτά, της Θεσσαλονίκης 14 Φεβρουαρίου 1992). Επομένως, ο Καραμανλής ήταν «αλλαγμένος» από την αρχή. Άρα ράβδος εν γωνία άρα βρέχει…
Περίπτωση δεύτερη: Η αποστασία του 1965. Εδώ ο εγκέφαλός της, ο οποίος γνωρίζει το κόστος της για το Έθνος και τη Δημοκρατία, επεχείρησε προχθές να τη χρεώσει στους Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμίζει τον φονιά που φορτώνει τον φόνο στο θύμα. Ελανσάρισε και μιαν αφύσικη συζήτηση με τον Γέρο στον χώρο της κράτησής τους την επομένη του πραξικοπήματος. Εμφάνισε έναν Γεώργιο Παπανδρέου να εξομολογείται στον Μητσοτάκη όταν είναι παγκοίνως γνωστά τα αισθήματα και η άποψη του ανατραπέντος πρωθυπουργού, αλλά και παντός ανατραπέντος, απέναντι στον ανατροπέα του.
Συμπέρασμα: Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του ούτε τη γνώμη του άλλαξε ούτε την κεφαλή του…

Θεόγνωστος