Σοσιαλιστική απάντηση στην καπιταλιστική κρίση
Αν σήμερα οι κυβερνήσεις και οι Κεντρικές Τράπεζες δεν έσπευδαν να σκορπίσουν, κατά απαράδεκτο τρόπο και απλόχερα, τζάμπα ζεστό χρήμα εκατοντάδων δισ. ευρώ στους μεγάλους χρηματοπιστωτικούς ομίλους -οι οποίοι εγγράφουν τεράστιες ζημιές από τίτλους-σκουπίδια, λόγω των άγριων κερδοσκοπιών των μεθοδεύσεών τους- η κρίση του ’29 θα φάνταζε τώρα μια μικρή περιπέτεια! Βεβαίως, αυτές οι κυβερνητικές πρακτικές στις ΗΠΑ, στην Αγγλία αλλά και στην ΕΕ μπορεί να αποσοβούν το άμεσο διεθνές χρηματοπιστωτικό «κραχ», αλλά κάνουν πιο βασανιστική και μακρόσυρτη την κρίση. Πολύ περισσότερο που η σημερινή κρίση δεν είναι μόνο χρηματοπιστωτική, αλλά και κρίση καλπάζουσας ανατιμητικής κερδοσκοπίας στο πετρέλαιο, στις πρώτες ύλες και κυρίως στα τρόφιμα. Κρίση, ακόμα, νομισματική, με την κατάρρευση του δολαρίου και τη γενική αποσταθεροποίηση των διεθνών συναλλαγών. Κρίση ενεργειακή όπου η ανασφάλεια, το κόστος και οι πηγές ενεργειακού εφοδιασμού εξελίσσονται σε κεντρικό πρόβλημα για χώρες, ηπείρους και τον πλανήτη. Κρίση, τέλος, επάρκειας των υδάτινων πόρων και, κυρίως, κρίση κλιματικών αλλαγών που απειλούν το περιβάλλον αλλά και την ίδια την επιβίωση του πλανήτη.
Αυτά που καταρρέουν, μπροστά στα αμήχανα, μάλλον, βλέμματά μας, είναι οι νεοφιλελεύθεροι καπιταλιστικοί μύθοι της ψευδοπαγκοσμιοποίησης. Αν δεν αλλάξουμε ριζικά πορεία με μια νέα σοσιαλιστική στρατηγική, η μόνη προοπτική που απομένει για τον πλανήτη είναι η βαρβαρότητα και ο εφιάλτης. Και τα δύο πρώτα μεγάλα βήματα σε αυτή τη σοσιαλιστική στρατηγική, γενικότερα και ειδικότερα στη χώρα μας, είναι η ριζική ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα και η πλήρης ανάκτηση από το Δημόσιο του ελέγχου των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και υποδομών και αμέσως μετά ο αποφασιστικός έλεγχος των αγορών με τον περιορισμό και τον τερματισμό της τραπεζικής και της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ, αδίδακτη από την κρίση, ακολουθεί τον δρόμο της καταστροφής. Συνεχίζει και κλιμακώνει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εγκαινίασαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Με δυο λόγια, η κυβέρνηση αντί να αλλάξει την αποτυχημένη «φαρμακευτική αγωγή», ενισχύει ανέμελα τις καταστρεπτικές δόσεις της. Πωλεί και ιδιωτικοποιεί ό,τι το Δημόσιο και μάλιστα τα πιο αποδοτικά, στρατηγικά και κερδοφόρα τμήματά του. Αποδιαρθρώνει περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις. Διαλύει τις κοινωνικοασφαλιστικές κατακτήσεις. Πυροδοτεί την ακρίβεια με αποφάσεις υπέρογκων αυξήσεων σε όλα, σχεδόν, τα κοινωνικά αγαθά. «Απελευθερώνει», ακόμα περισσότερο, αντί να χαλιναγωγεί τις αγορές. Μετατρέπει την οικονομία σε πεδίο υπηρεσιών -που έχουν φτάσει το 80% του ΑΕΠ- αποδυναμώνοντας και εγκαταλείποντας την παραγωγική της βάση ακόμα και σε σύγχρονους τεχνολογικά τομείς. Εγκαταλείπει τις επενδύσεις σε παιδεία και έρευνα. Με δυο λόγια κινείται σε όλα όσα υποδεικνύει η απερίγραπτη πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ αλλά και οι κατευθύνσεις της ανεκδιήγητης και αμετανόητης κυβερνητικής επιτροπής.
Μας λένε δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Όπως μας λένε να ξαναστήσουμε τον δικομματισμό για να μην επέλθει το χάος! Μα το χάος είναι ήδη εδώ! Η θηλιά σφίγγει όλο και πιο σφικτά στον λαιμό μας. Κι αυτό που μας προτείνουν είναι να τη σφίξουμε πιο δυνατά! Εμείς οι ίδιοι! Κάποτε ο Λένιν είχε πει ότι οι καπιταλιστές είναι ικανοί να πουλήσουν και τη θηλιά που θα τους κρεμάσουν. Σήμερα, πράγματι, οι κυρίαρχοι πωλούν πολιτικές θηλιές, αλλά ζητούν να τις αγοράσουν και να τις βάλουν στον λαιμό τους οι ίδιοι οι πολίτες, ως πολιτικά αναγκαία και αποκλειστική επιλογή. Ως μονόδρομο! Το δυστύχημα είναι ότι πολλοί, ακόμα, το κάνουν!