Νεοφασίστας δήμαρχος στη Ρώμη
Η ήττα της δε παίρνει τις διαστάσεις της συντριβής, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι νικητής των δημοτικών εκλογών αναδείχθηκε ο Τζιάνι Αλεμάνο, νούμερο δύο στο νεοφασιστικό κόμμα Εθνική Συμμαχία του Τζιανφράνκο Φίνι και υποψήφιος του κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Λαός των Ελευθεριών. Ο νέος δήμαρχος της Ρώμης τη δεκαετία του ’80 είχε διατελέσει γραμματέας της νεολαίας στη Ρώμη του φασιστικού φιλομουσολινικού κόμματος MSI, ενώ είχε φυλακιστεί οκτώ μήνες, όταν είχε καταδικαστεί για τη ρίψη βόμβας στην πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης. Τη δεκαετία του ’90 συμμετείχε στην πρώτη κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι χωρίς ποτέ να απαρνηθεί τις ιδέες του. Μάρτυρας ο κέλτικος σταυρός που φορά ανελλιπώς όχι για να δηλώνει την πίστη του στο χριστιανισμό, αλλά στην άκρα Δεξιά, που τον έχει ως σύμβολό της.
Ο Αλεμάνο εκλέχτηκε με 54% στον δεύτερο γύρο των εκλογών, όταν στον πρώτο γύρο είχε βγει δεύτερος κερδίζοντας το 40% έναντι 46% που συγκέντρωσε ο αντίπαλός του, εν πολλοίς χάρη στην πολύ χαμηλή συμμετοχή, που έφθασε το 62,5%. Ο νεοφασίστας Αλεμάνο κέρδισε τη δημαρχία της Ρώμης (τερματίζοντας μια μακρά θητεία της Κεντροαριστεράς, στο πλαίσιο της οποίας δήμαρχος της Ρώμης από το ’93 ως το 2001 ήταν ο Φραντζέσκο Ρουτέλι και από τότε μέχρι τώρα ο Βάλτερ Βελτρόνι) με δύο μόνο συνθήματα: να ακολουθήσει μια αυστηρή πολιτική εναντίον των μεταναστών και να εισαγάγει επίσης στη Ρώμη την πολιτική μηδενικής ανοχής εναντίον κάθε παραβάτη, που την εφάρμοσε πρώτος ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι.
Αυτό που παρέλειψε ωστόσο να πει είναι η παταγώδης αποτυχίας αυτής της πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Προς επίρρωσιν τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα πριν από δύο εβδομάδες και δημοσιεύτηκαν στην «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» τη Μεγάλη Πέμπτη 24 Απρίλη, βάσει των οποίων οι ΗΠΑ δεν κρατούν τα παγκόσμια σκήπτρα μόνο στον αριθμό φυλακισμένων (έχοντας πίσω από τα σίδερα 2,3 εκατ. άτομα σε απόλυτο αριθμό και 751 κατοίκους ανά 100.000 αναλογικά, όταν άλλες χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία έχουν 151 και 91 αντίστοιχα) αλλά επίσης και στον αριθμό των δολοφονικών επιθέσεων. Τετραπλάσιες είναι οι δολοφονικές επιθέσεις που γίνονται στις ΗΠΑ σε σχέση με τη Δυτική Ευρώπη, δείχνοντας ότι το μόνο που κατάφερε η μηδενική ανοχή είναι να κάνει ακόμη πιο βίαιο το «μικρό» έγκλημα. Όχι να το εξαφανίσει.