Επικαιρότητα
1
Ο Τζίμι Κάρτερ, νομπελίστας πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ και ο μόνος πραγματικός Δημοκράτης Πρόεδρος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρέθηκε στη «ζώνη του πυρός» στην καιομένη Μέση Ανατολή πριν από 15 μέρες. Δεν είχε το ταξίδι του αυτό καμιά επίσημη αποστολή. Ήταν καθαρά ιδιωτικό, στην προσπάθειά του να διαγνώσει την πραγματική κατάσταση στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη και στη Συρία. Έγινε εχθρικά δεκτός στο Ισραήλ, καθώς ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ έσπευσε να καταστήσει σαφές ότι δεν είναι ευπρόσδεκτος και αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί του. Τίτλος τιμής για τον Τζίμι Κάρτερ. Η εχθρότητα αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ο 38ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν βρισκόταν στο τιμόνι της χώρας του, αρνήθηκε να υπηρετήσει τα εβραϊκά συμφέροντα και να δώσει το πράσινο φως για την εξόντωση του παλαιστινιακού λαού. Και την πολιτική του εβραϊκού κράτους στη Δυτική Όχθη την παρομοίασε με το απαρτχάιντ του παλαιού νοτιοαφρικανικού καθεστώτος. Στη Δαμασκό ο Τζίμι Κάρτερ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Ασάντ και τον εκεί εξόριστο πολιτικό αρχηγό της παλαιστιανικής οργάνωσης Χαμάς, τον Χαλέντ Μεσάαλ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έσπευσε να διευκρινίσει ότι το ταξίδι του Κάρτερ ήταν εντελώς ανεπίσημο. Ο Κάρτερ δεν μπορούσε φυσικά να πετύχει κάτι χειροπιαστό με το ταξίδι του κάτω από αυτές τις συνθήκες που δημιούργησαν οι πολεμοχαρείς δυνάμεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Αν αναφερόμαστε σήμερα στο πρόσωπο του Κάρτερ είναι για να γνωρίσουν οι νεώτεροι την προσφορά αυτού του αμερικανού ηγέτη. Ο Κάρτερ υπήρξε υπόδειγμα δημοκρατικού και φιλειρηνικού Προέδρου που έδειξε στον κόσμο το φιλικό πρόσωπο των ΗΠΑ. Δεν προκάλεσε καμιά κρίση και σεβάστηκε απόλυτα τη διεθνή νομιμότητα και τη θέληση των αδύναμων λαών. Δεν επέτρεψε την εγκαθίδρυση καμιάς δικτατορίας, ούτε στήριξε αιμοσταγή καθεστώτα. Δεν επέτρεψε στη CIA να αναπτύξει παράνομη διεθνή δραστηριότητα. Ήταν πραγματικά αφοσιωμένος στην υπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης. Το κατεστημένο των ΗΠΑ τον πολέμησε με σφοδρότητα και ειρωνικά τον αποκαλούσε «φιστικά», γιατί ζούσε από τα έσοδα της φάρμας του. Δεν ήταν δεμένος με το αμερικανικό και διεθνές κεφάλαιο και δεν είχε «ευγενείς χορηγούς». Η καθαρότητα και η αλήθεια δεν έχουν και δεν χρειάζονται χορηγούς. Αυτός ήταν ο Πρόεδρος Κάρτερ και για τη διαγωγή του αυτή τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Εύγε!
2
Την Κυριακή 20/4/2008 έγινε η αλλαγή και στην Παραγουάη. Το δεξιό κόμμα Κολοράδο, που κυβερνούσε τη χώρα αυτή τα τελευταία 61 χρόνια (από το 1947) και στήριξε τη δικτατορία του Αλφρέδρο Στρέσνερ (1954 – 1989), μια από τις χειρότερες δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, ηττήθη στις εκλογές για την προεδρία από τον «Αριστερό Συνασπισμό της Πατριωτικής Συμμαχίας», με κύριο αίτημα την αλλαγή. Επικεφαλής του Αριστερού Συνασπισμού ήταν ο τέως Επίσκοπος Φερνάντο Λούγο, ο οποίος και εξελέγη πρόεδρος. Ο Λούγο από το 1977, που νεαρός τότε χειροτονήθηκε ιερέας, ήταν πάντα στο πλευρό των αδυνάτων και όσων διψούσαν για κοινωνική δικαιοσύνη. Το 1994 χειροτονήθηκε Επίσκοπος και συνέχισε να εργάζεται στην ίδια κατεύθυνση, γι’ αυτό και ονομάστηκε «Επίσκοπος των φτωχών». Το 2006 επέβαλε το εκκλησιαστικό του σχήμα για να ασχοληθεί με την πολιτική. Στο παρελθόν είχε χαρακτηριστεί επικίνδυνος κομμουνιστής από τη δεξιά κυβέρνηση και τη δικτατορία. Σήμερα είναι Πρόεδρος της χώρας του, που είναι μια από τις πιο φτωχές χώρες της Νότιας Αμερικής. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το ποσοστό ανεργίας φτάνει στο 38%. Το δεξιό κόμμα Κολοράδο και η δικτατορία του Στρέσνερ, την οποία κατασκεύασε και στήριξε, έχουν ξεπουλήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Και κυρίως σε επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Βραζιλίας. Άλλωστε οι δικτατορίες γι’ αυτό στήνονται. Για να ξεπουλάνε πλουτοπαραγωγικές πηγές ή εθνικές διεκδικήσεις. Η εκλογική επιτυχία του Φερνάντο Λούγο πρέπει να εξηγηθεί και σαν δίψα του λαού της Παραγουάης για αλλαγή και στην προς τα αριστερά στροφή των λαών της Λατινικής Αμερικής. Ο νέος Πρόεδρος έχει μπροστά του ένα βαρύ έργο. Να καθαρίσει τον κρατικό μηχανισμό από τα «σταγονίδια» της Δεξιάς και της δικτατορίας και να διαπραγματευτεί σκληρά με τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του. Θα έχει βέβαια τη συμπαράσταση της πλειοψηφίας του λαού της Παραγουάης και τη στήριξη των αριστερών ηγετών των άλλων κρατών της περιοχής αυτής. Θα μπορέσει άραγε να φέρει την πραγματική αλλαγή στη χώρα του; Καθώς είναι άμαθος στα πολιτικά παιχνίδια, δεδομένου ότι εισήλθε στην πολιτική πριν από δύο χρόνια (2006) μόλις, και μέχρι τότε ήταν Επίσκοπος.