Αποσύρθηκε ο Γκαργκάνας από την Τράπεζα της Ελλάδος
Την Παρασκευή δηλαδή παίχτηκε η τελευταία πράξη της αποκαθήλωσης Γκαργκάνα. Στην ουσία η συνάντηση σηματοδότησε μια προδιαγεγραμμένη απομάκρυνση. Οι λέξεις βέβαια έχουν χάσει τη σημασία τους, για να θυμηθούμε το «1984» του Τζορτζ Όργουελ. Ο Ν. Γκαργκάνας δεν αποσύρθηκε αυτοβούλως. Απομακρύνθηκε αφού έπαιξε προηγουμένως το παιχνίδι της κυβέρνησης και φάνηκε στον κόσμο βασιλικότερος του βασιλέως.
Η τελευταία απεργία των υπαλλήλων και η δυσλειτουργία της ΤτΕ, ιδίως τις τρεις πρώτες ημέρες, ήταν η αφορμή, αλλά η απόφαση για την απομάκρυνση ήταν προειλημμένη, γιατί έτσι δινόταν η ευκαιρία να βολευτεί στην Κεντρική Τράπεζα ένας «γαλάζιος» υποψήφιος. Και ναι μεν ο Γ. Προβόπουλος εγκαταλείπει τον επικερδέστερο ιδιωτικό τομέα (την Τράπεζα Πειραιώς του φίλου και συμμαθητή του Μιχάλη Σάλλα), αλλά η διοίκηση της ΤτΕ προσφέρει άλλου είδους προνόμια. Η συγκυρία το έφερε ο Γ. Προβόπουλος, που όταν ήταν υποδιοικητής της ΤτΕ -επί κυβέρνησης Μητσοτάκη- ο Ν. Γκαργκάνας είχε υπηρεσιακά παραγκωνιστεί, να διαδέχεται τον τελευταίο στη διοίκηση της Τράπεζας.
Ωστόσο, επιφυλάξεις διατυπώνονται από τραπεζικά στελέχη, αλλά και στους κόλπους της ΤτΕ, για την προϋπηρεσία Προβόπουλου τα τελευταία 13 χρόνια στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα, αφού εγκατέλειψε τα πανεπιστημιακά του καθήκοντα. Κι αυτό γιατί στο νέο τοπίο της ΟΝΕ και του ευρωσυστήματος «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι μόνο, αλλά και να φαίνεται τίμια». Και εξηγούμαστε: Η ΤτΕ είναι ο εποπτικός φορέας των ιδιωτικών τραπεζών. Τις ελέγχει, τις εποπτεύει, ασκεί ρυθμιστικά καθήκοντα και επιβάλλει ποινές. Κατά τεκμήριο, ένας διοικητής που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα είναι περισσότερο επιρρεπής σε επηρεασμούς και παρεμβάσεις. Το τεκμήριο βέβαια είναι μαχητό. Αν κοιτάξουμε τα βιογραφικά των διοικητών των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών, θα δούμε ότι κανένας δεν έχει αυτή τη μακρά θητεία στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα. Όλοι προέρχονται ή από διακεκριμένες θέσεις του πανεπιστημίου ή του εξωτερικού, ή από τα σπλάχνα των κεντρικών τραπεζών.
Τον Γ. Προβόπουλο, ο οποίος είναι όντως σοβαρός οικονομολόγος -είχε ασχοληθεί με τα δημόσια οικονομικά-, έσπευσε να τον… υιοθετήσει το συγκρότημα Λαμπράκη, που με επανειλημμένα δημοσιεύματά του τον παρουσιάζει ως φορέα άλλων αντιλήψεων σε σύγκριση με τον Ν. Γκαργκάνα, ιδίως όσον αφορά την κοινωνική συναίνεση που θα επιδιώξει, λησμονώντας σε ποιο συγκεκριμένο ευρωπαϊκό πλαίσιο κινούνται οι κεντρικοί τραπεζίτες.
Ασφαλώς όμως, στα ενδότερα της Κεντρικής Τράπεζας ο Γ. Προβόπουλος είναι αποφασισμένος, σύμφωνα με το περιβάλλον του, να επιφέρει τις απαιτούμενες ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα και οργανωτική δομή, ώστε ν’ αφήσει το στίγμα του στην Κεντρική Τράπεζα και να εκπληρώσει, η τελευταία, καλύτερα τους σκοπούς της. Γνωρίζει ότι υπάρχει ένα κατεστημένο ισόβιων διευθυντών που καταπνίγει κάθε προσπάθεια ανανέωσης και εκσυγχρονισμού, ενώ ο ομφάλιος λώρος με την Ελληνική Ένωση Τραπεζών υπερβαίνει πολλές φορές εξοργιστικά την απαιτούμενη διαδικασία συνεργασίας και διαβούλευσης. Η ΤτΕ πρέπει να παίξει σωστά τον εποπτικό της ρόλο απέναντι στην ασυδοσία του ιδιωτικού τραπεζικού κεφαλαίου.
Έναν σχεδόν μήνα πριν εγκαταλείψει την ΤτΕ ο Ν. Γκαργκάνας, πρέπει να αποφύγει την επιχειρούμενη από το περιβάλλον τακτοποίηση ημετέρων για να μη φέρει τον νέο διοικητή ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων. Αυτό αποτελεί στοιχειώδη δεοντολογική και ηθική υποχρέωση. Έτσι κι αλλιώς όμως ο νέος διοικητής οφείλει να εξετάσει τη διαφάνεια των αναθέσεων, των προμηθειών και των προαγωγών στην Τράπεζα και να επανεξετάσει τις κραυγαλέες περιπτώσεις.