Τι ακριβώς ζητούν τα Σκόπια;
Η αλλαγή θέσης γίνεται λόγω των διαφορετικών συμφερόντων που σχετίζονται με την αλήθεια που κανείς αναζητά. Έτσι προκύπτουν πολλές «αλήθειες» για το ίδιο θέμα.
Μια τέτοια περίοδο περνάμε με το Σκοπιανό. Ενώ και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν είναι Έλληνες, ότι πρόσφατα έφτασαν και κατοικούν στην περιοχή (η μεγάλη Πύλη της Οθωμιανικής Αυτοκρατορίας αναγνώριζε επισήμως στην περιοχή Έλληνες, Εβραίους, Σλάβους, Αλβανούς – ουδέποτε υπήρξε αναφορά σε Μακεδόνες), γνωρίζουν επίσης ότι όπου κι αν σκάψουν θα βρουν ελληνικές αρχαίες επιγραφές -σε λίγο θα υποχρεωθούν να τις προβάλλουν και σε προθήκες μουσείων τους- γνωρίζουν ακόμη ότι η γλώσσα τους είναι ένα σλαβικό ιδίωμα, τοπικό, και πολλά άλλα, γιατί να μη βγει αβίαστα το συμπέρασμα ότι μια ομάδα Σλάβων εκτόπισαν (όχι πολύ παλιά) το ελληνικό στοιχείο από την περιοχή (ή εξεσλάβισαν τους Έλληνες της περιοχής) και διεκδικούν τις ρίζες των εκτοπισμένων; Στην περίπτωση αυτή πρέπει να εγερθεί απαίτηση επιστροφής των εδαφών και παραμονή των κατοίκων στην περιοχή ως σλαβική μειονότητα.
Ποια είναι, όμως, τα συμφέροντα που δεν τους αφήνουν να δουν παρά μόνο την αλήθεια που αυτοί θέλουν; Δυστυχώς δεν είναι μόνο δικά τους. Υπάρχουν και «εισαγόμενα», απ’ όπου προέκυψαν και τα δικά τους.
Μια εσωσλαβική άρνηση δεν τους επέτρεψε να ενοποιηθούν με τους Σέρβους. Τότε βρέθηκε ο «πατερούλης» Τίτο που εσωτερικά τούς έδωσε ένα όνομα, παραχωρώντας τους έτσι το δικαίωμα στην ελπίδα κάποτε να πάρουν και το ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας και να μεγαλώσουν. Μέχρι τότε (τέλος της δεκαετίας του ’40) δεν είχαν καμία σχέση με Μακεδόνες. Με τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας τη σκυτάλη την πήραν οι Αμερικανοί (αυτοί προκάλεσαν και τη διάσπαση), οι οποίοι εξήγαγαν την ανασφάλεια που ιστορικά νιώθουν απέναντι στην Ευρώπη και χωρίς να ομολογούν τα συμφέροντά τους στήριξαν και στηρίζουν τα Σκόπια. Ο λόγος είναι διπλός. Αφενός οικονομικός, διότι θέλουν να ελέγξουν μέσα από το Κόσοβο και τα Σκόπια τον βαλκανικό ενεργειακό κόμβο, αφετέρου ιστορικός, διότι νιώθουν ιστορικά συγγενείς με τους Σκοπιανούς. Έχουν πραγματική ιστορία περίπου 250 χρόνων και ενώ θα ήθελαν να έχουν ιστορικές ρίζες και επιφανείς προγόνους, ξέρουν ότι όλοι γνωρίζουν πως δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα από «κάθε καρυδιάς καρύδια». Και οι δύο έτσι είναι. Διαφέρουν στο ότι οι Σκοπιανοί εκτόπισαν τους Έλληνες της περιοχής ήρεμα, ενώ οι Αμερικανοί προσπαθούν αλλά αδυνατούν να κρύψουν την εκτεταμένη γενοκτονία των ινδιάνικων φυλών.
Παράλληλα, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του ότι η «φίλη» Ελλάδα, όπως την αποκαλούν, είναι ένα συνεχές αγκάθι στα διεθνή και ιστορικά πλευρά τους, διότι πολλές φορές έχει αποδειχθεί απρόβλεπτη (βλ. Κ. Καραμανλής, Α. Παπανδρέου, το πρόσφατο βέτο και η προσέγγιση Πούτιν του σημερινού πρωθυπουργού), αλλά και διότι έχουν ρίζες, ιστορία και επιφανείς προγόνους και ακόμη υπάρχουν ως Έλληνες. Την αμηχανία τους μπροστά στο ιστορικό μεγαλείο της Ελλάδας την εξέφρασε προ 35ετίας ο τότε υπουργός εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ («η Ελλάδα πρέπει να χτυπηθεί στη γλώσσα, την ιστορία και τη θρησκεία της»). Ας δούμε όμως και τα σημερινά ανομολόγητα συμφέροντα των Σκοπιανών. Κατ’ αρχάς, ποιοι είναι; Ένα ποσοστό τους, περίπου 40%, είναι και δηλώνουν Αλβανοί, ένα άλλο, άγνωστο, Βούλγαροι και με βουλγαρικά διαβατήρια μάλιστα. Ποιοι είναι λοιπόν οι Μακεδόνες; Η ηγεσία τους προφανώς είναι μείγμα των ποσοστών που εκπροσωπούν. Γιατί λοιπόν «παζαρεύουν» όνομα με ιστορία και ρίζες; Απλούστατα, γιατί δεν «στέκουν» αλλιώς. Κάποιοι θα τους απορροφήσουν. Ποιοι άραγε; Ποιοι άλλοι από τους γείτονές τους, τους οποίους προσπαθούν να αποφύγουν; Αποκλείεται πάντως να απορροφηθούν από τις ΗΠΑ. Για τις ΗΠΑ είναι απλώς προσωρινά χρήσιμοι.
Ας κάνουμε, όμως, και μια λίγο πιο προχωρημένη σκέψη με όσα όλοι ανομολόγητα γνωρίζουμε. Μπορούμε άραγε να πιστέψουμε ότι οι πολιτικοί των Σκοπίων είναι άγιοι, αλτρουιστές, ιδεολόγοι, αδιάφθοροι; Κανείς στον κόσμο όπου ζούμε δεν θα τολμούσε να βάλει το χέρι του στο Ευαγγέλιο. Αν λοιπόν είναι έτσι, δεν είναι πιο σωστή και κοντά στην αλήθεια η σκέψη ότι η πολιτική ηγεσία (και μια ομάδα γύρω της) έχει κάθε λόγο να βρίσκεται στο τιμόνι ενός ανεξάρτητου κράτους, με προοπτικές σταθερότητας, αν αποκτήσει ταυτότητα και ρίζες και με προοπτική εισόδου στο NATO και στην ΕΕ; Τι σημαίνει αυτό; Απλώς, εισροή κεφαλαίων για εξοπλισμούς και ανάπτυξη από NATO και ΕΕ. Ποιος θα τα διαχειριστεί αυτά τα κεφάλαια; Προφανώς οι «αδιάφθοροι» και «ιδεολόγοι», όπως προανέφερα, ταγοί, με ό,τι αυτό σημαίνει. Εύλογη η ερώτηση: Τότε γιατί δεν συμβιβάζονται; Δύο είναι οι λόγοι:
Πρώτα, γιατί χωρίς όνομα με ιστορικές ρίζες δεν είναι κράτος, παρά ένας σχηματισμός ευάλωτος, και ξέρουν ότι υπό τέτοια μορφή δεν μπορούν να μπουν σε κανένα NATO και σε καμία ΕΕ, άρα ούτε εισροή χρημάτων προς διαχείριση υπάρχει.
Δεύτερον, διότι έχουν εκλογές μπροστά τους και πρέπει, εκμεταλλευόμενοι τις πλάτες των καινούργιων φίλων τους Αμερικανών και του «εθνικισμού» που αυτοί δημιούργησαν να αποδειχθούν νικητές για να διαπραγματευτούν.
Η προβλεπόμενη νίκη στις εκλογές του «σκληρού» σημερινού πρωθυπουργού δεν σημαίνει ότι και η γραμμή θα είναι το ίδιο σκληρή μετά. Απλώς πρέπει να θεωρήσει κανείς ότι μπροστά στην προοπτική ότι αναμφισβήτητα αυτός θα διαχειριστεί τα κονδύλια (άρα πρέπει να τα πλησιάσει το ενωρίτερο) θα εκμεταλλευτεί το εκλογικό αποτέλεσμα για να δεχθεί συμβιβασμό σε όποιο βολικό όνομα, αρκεί να του επιτρέψουν να πανηγυρίσει για το αποτέλεσμα.
Δώστε του λοιπόν, κύριοι διαχειριστές, τέτοιες υποσχέσεις. Πολιτικοί είναι κι αυτοί, καταλαβαίνουν και ξέρουν πώς να ξεπουλάν παιγνίδια.
Δεν χρειάζεται να πουλήσουμε την ιστορία μας. Αυτή δεν είναι ούτε δική μας ούτε παιγνίδι. Πρέπει να την παραδώσουμε λαμπρότερη απ’ ό,τι την πήραμε. Με αυτές τις σκέψεις, οι οποίες δεν είναι μόνο προσωπικές, γεννάται εύλογα η απορία: ποια άγνωστα πλέον συμφέροντα, και ποιων, εξυπηρετούνται και συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε ως να είμαστε ίσοι; Ποιος επιδιώκει τι; Δεν σκέφτονται ότι οι Σκοπιανοί, τους οποίους έχουν αναγνωρίσει επισήμως περίπου 120 χώρες από αυτές του ΟΗΕ (οι περισσότερες το έκαναν μετά από «συμβουλή» των Αμερικανών φυσικά), θέλουν με κάθε τρόπο την ελληνική αναγνώριση, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα αποκτήσουν ποτέ δικαιώματα, ούτε ρίζες, π.χ. στη Μ. Βρετανία, που βιάστηκε να τους αναγνωρίσει, ή σε όποια άλλη τέτοια χώρα.
Δεν σκέφτονται ότι στον μονόδρομο που μπήκαν τα Σκόπια δεν μπορούν παρά να βγουν μόνο μέσω Ελλάδος;
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχαστεί ότι υπάρχει διακομματική συμφωνία υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή ότι το όνομα «Μακεδονία» δεν συζητιέται. Αν τόσο εύκολα ξεχνιούνται οι εσωτερικές συμφωνίες, τι πρέπει να πούμε για τις διεθνείς συμφωνίες; Γιατί να μας επηρεάσει το γεγονός ότι ο Ερντογάν άφησε υπονοούμενα για ανίσχυρη συμφωνία-συνθήκη της Λωζάννης λόγω «παλαιότητας»;
Κυρίες και κύριοι, φυλαχτείτε από την Ιστορία. Όταν αυτή γράφεται, εσείς δεν θα υπάρχετε, και αυτή δεν χαρίζεται. Κάνει και συγκρίσεις.
Σημ.: Ας αποφύγει κανείς να σκεφτεί ότι κάποιες σκέψεις υποβιβάζουν τον πολιτικό πολιτισμό. Μπορώ να βεβαιώσω ότι προσπάθησα να αποφύγω τα χειρότερα, όσο για τον πολιτικό πολιτισμό, η ένοχη σιωπή είναι πιο χρήσιμη.