ΟΥΤΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΥΓΙΖΕΙ

Δεν το βάζει ο νους σου ότι πριν από λίγο, σʼ αυτό ακριβώς το μέρος, ένας άνδρας περνούσε το κατώφλι του θανάτου με συνοπτικές διαδικασίες. Μα δεν του άξιζε να πεθάνει εκεί. Ο τόπος δεν άξιζε μια ανθρώπινη ζωή. Ποιος το περίμενε στα τριάντα εννιά του ότι θα τελείωνε σε έναν δρόμο του Χολαργού, μέσα στις σκόνες και στη γλίτσα των καυσαερίων, κυλισμένος από θανατηφόρα κτυπήματα ληστών. Ένας άνθρωπος έφυγε από τη ζωή έτσι απλά, τόσο άδοξα, με περισσή σκληρότητα και αναλγησία, όχι μόνο από τους δολοφόνους του, που ως ανθρωπόμορφα κτήνη, στερούνται αισθημάτων, αλλά και από την κοινωνία μας, που αντιμετώπισε αυτόν τον θάνατο σαν μια από τις τόσο πολλές ληστείες που γίνονται καθημερινά στη μεγάλη μας πόλη.

Και πραγματικά, όπως είπαν και οι αρμόδιοι, οι ληστείες τραπεζών το 2007 έφτασαν τις 303, δηλαδή μιάμιση ληστεία την ημέρα. Μιάμιση ληστεία την ημέρα και κανένας δεν συγκινείται! Οι τράπεζες δεν συγκινούνται γιατί έχουν τα χρήματά τους ασφαλισμένα. Γιατί να δίνουν και λεφτά για πανάκριβα συστήματα ασφαλείας; Οι ληστές ξεθαρρεύουν, αφού τα μέτρα ασφαλείας είναι υποτυπώδη. Οι αρχές δεν συγκινούνται, γιατί έχουν άλλα πιο σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσουν. Η ΕΛΑΣ διακηρύττει ότι δεν έχει προσωπικό να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες ασφαλείας και ας είναι αναλογικά η πολυπληθεστέρα αστυνομία στην Ευρώπη. Ο εκάστοτε υπουργός και νυν υφυπουργός Δημοσίας Τάξεως έχει τις δικές του λόξες, που δύσκολα μπορείς να τις παρακολουθήσεις. Θυμάστε εκείνα τα «αγγαρεία κάμνω, ποινήν εκτίω» και πολλά άλλα ευτράπελα και τραγελαφικά, που είναι όμως δηλωτικά του αδιεξόδου ασφαλείας στο οποίο έχουμε περιέλθει;

Οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας πλακώνονται στο ξύλο μεταξύ τους για τα πρωτεία, δείχνοντας έτσι τη χρεοκοπία του συνδικαλιστικού κινήματος. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι δόλια επεξεργάζονται ένα τέτοιο σύστημα και για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Στέφανος ξεκίνησε το πρωί, άφησε τη γυναίκα του στο σπίτι και βγήκε για το μεροκάματο. Ο μισθός πενιχρός, κάπου γύρω στα 653 ευρώ καθαρά τον μήνα. Ούτε για πασατέμπο όπως λέει ο λαός μας. Τα έξοδα πολλά και η ακρίβεια καλπάζει. Έπρεπε λοιπόν να βρει και μια δεύτερη δουλειά, για να καλύψει τα χρωστούμενα. Και τη βρήκε και μη θαρρείτε ότι είναι τόσο εύκολο αυτό, να βρεις μια δεύτερη δουλειά. Πήγε σε μια εταιρεία security και αυτοί τον έστειλαν εξωτερικό φρουρό στην Alpha Bank του Χολαργού. Που να ʼξερε ο δύστυχος τι τον περίμενε. Και συ, δόλια μάνα, και συ, δόλιε πατέρα, και συ, γυναίκα, κλάψτε το παλικάρι σας, που δεν θα το ξαναδείτε πια. Μη ζητήσετε κάτι από την υπηρεσία, γιατί θα φαρμακωθείτε διπλά. Είναι τόσο σκληρή η καρδιά της κοινωνίας μας, που δεν μας λυγίζει ούτε ο θάνατος.

Πολλές φορές σκέφτομαι και απορώ, γιατί η κοινωνία μας είναι τόσο σκληρή με τους αστυνομικούς. Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι αν σε ένα συλλαλητήριο βγεις τη μια μέρα φορώντας κάποιο κομματικό χρώμα και κραδαίνοντας ένα στειλιάρι για το κεφάλι του αστυνομικού, υπερασπίζεις τα δημοκρατικά σου δικαιώματα. Αν την επομένη, λόγω του ότι κάποια αίτησή σου έπιασε τόπο και έγινες αστυνομικός, βγεις στο ίδιο συλλαλητήριο, ο ίδιος άνθρωπος είσαι μπάτσος, γουρ… και ανεπιθύμητος. Όπως προσφυώς μου είπε κάποτε ένας εξαίρετος ψυχίατρος, είμαστε μια υστερική κοινωνία. Όμως και αυτό δεν δικαιολογεί αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία, να αποδεχόμαστε αυτούς που καίνε το σύμβολό μας, ή αυτούς που βεβηλώνουν το ιερό μνημείο μας και να καταδικάζουμε με πρόχειρες δικαιολογίες τον φρουρό της τάξης. Για το γεγονός ότι μετά τη μεταπολίτευση η τάξη και η ασφάλεια δεν καλύπτουν τις απαιτήσεις των ελλήνων πολιτών δεν φταίει ούτε ο αστυφύλακας ούτε το όργανο, ως είθισται να λέγεται. Ο κύριος υπεύθυνος είναι το σύστημα και φυσικά αυτοί που το εκπροσωπούν.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων ανακοίνωσε ότι από τους 22.000 αστυνομικούς που υπηρετούν στην Αττική, οι 12.000 εργάζονται και σε δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα. Η δεύτερη δουλειά στον αστυνομικό απαγορεύεται αυστηρά. Μα οι περισσότεροι από τους μισούς δουλεύουν αψηφώντας τις απαγορευτικές διατάξεις. Το κωμικό είναι ότι για να κάνει ένας αστυνομικός δεύτερη δουλειά, πρέπει να πάρει την άδεια του αρχηγού της ΕΛΑΣ και «εφόσον συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του και δεν παραβλάπτεται η ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας και δεν δίνει αφορμή για δυσμενή σχόλια σε βάρος του ίδιου και της Αστυνομίας». Έσταξε του γαϊδάρου η ουρά και μας έμεινε η αξιοπρέπεια, όταν παίρνεις μισθό 653 ευρώ τον μήνα. Η αξιοπρέπεια μας μάρανε, όταν οι πολιτικοί μας απασχολούν χιλιάδες αστυνομικούς σε βοηθητικές προσωπικές τους υπηρεσίες. Όταν διάφορες δήθεν προσωπικότητες, κυρίως πλούσιοι, έχουν τη δυνατότητα να πλαισιώνονται και από αστυνομικούς ασφαλείας, γιατί έτσι τελειούται η κοινωνική καταξίωσή τους, τότε το σύστημα είναι κατάπτυστο. Διαφθείρει ψυχές και ωθεί τους απλούς αστυνομικούς στα άκρα. Τι να πει κανείς όταν μόνο 46 αστυνομικοί έχουν ζητήσει άδεια από τον αρχηγό τους για να ασκούν δεύτερη δουλειά. Ή ο αρχηγός δεν ξέρει ότι 12.000 είναι παράνομοι, οπότε δεν πρέπει να είναι αρχηγός, ή το ξέρει και ποιεί την νήσσα, οπότε όλα τα στραβά καλώς έχουν.

Άμοιρε πολίτη και συ αστυνομικέ, που απλώς είσαι ένστολος πολίτης. Για να κάνεις ένα συμβόλαιο πρέπει να πάρεις δικηγόρους που δεν χρειάζονται και να ξεπουληθείς να τους πληρώσεις, γιατί έτσι το θέλει το σύστημα. Μην παραπονεθείς γιʼ αυτό, γιατί οι δικηγόροι έχουν δύναμη και τα κάνουν αυτά και αν δεν με πιστεύεις, κοίταξε πόσοι δικηγόροι είναι στη Βουλή. Άμα επιχειρήσεις να κτίσεις, θα σε αρμέξουν άλλοι δυνατοί. Όλο δυνατοί είναι γύρω σου και πρόσεχε, εσύ ο αδύνατος, και μη μετράς τα Καγιέν που κυκλοφορούν γιατί το σύστημα επαγρυπνεί. Και μην τολμήσεις να σκεφτείς το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι Τράπεζες πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να ορθώσουν σύστημα ασφάλειας που να αποτρέπει τις ληστείες, γιατί και οι τράπεζες είναι στους δυνατούς. Αφού το κράτος μας είναι φτωχό και δεν μπορεί να δώσει έναν μισθό της προκοπής στους αστυνομικούς, ας νομιμοποιήσει μια λίστα συμπληρωματικών εργασιών, με όρους αξιοπρεπείς, για τον αστυνομικό και την υπηρεσία.

Αλλά δυστυχώς τούτο το κράτος για άλλους έχει λεφτά για να τα σπαταλάνε και για άλλους είναι αμείλικτο. Για παράδειγμα, ο υπουργός Πολιτισμού έκοψε τις αυθαιρεσίες της αλόγιστης σπατάλης και της διανομής τεραστίων ποσών στους ημετέρους. Όμως τόσα χρόνια που εμείς τα λέγαμε η απάντηση ήταν κοινότοπη. «Όποιος έχει κάτι στον εισαγγελέα». Όσοι τα φάγανε σε καλή μεριά, τώρα πια, νέο ξεκίνημα, νέοι αγώνες, για τρύπες και μεθόδους που θα τις μάθει το πόπολο σε δέκα χρόνια. Και ξανά-μανά πάλι τα ίδια. Αν είχαμε λίγη τσίπα ο θάνατος του τριανταεννιάχρονου αστυφύλακα θα έπρεπε να μας είχε συγκλονίσει. Ήταν ένας θάνατος με πολλά κοινωνικά και ανθρώπινα μηνύματα. Τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν μια μέρα με το γεγονός. Ούτε μια ώρα παραπάνω, για ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, την ανθρώπινη ζωή. Ο αστυφύλακας έφυγε άδικα και δεν θα δικαιωθεί, αφού κανείς δεν προβληματίστηκε και τίποτα δεν βλέπουμε να αλλάζει. Είμαστε τελικά εκτός από υστερικοί και απάνθρωποι.