επί του πιεστηρίου
Και πρώτοι θα ʼπρεπε να είναι όλοι εκείνοι οι μεγαλόμισθοι, οι διοικητές τραπεζών και πρόεδροι ΔΕΚΟ που παίρνουν 20 και 30.000 ευρώ τον μήνα και επιπλέον μπόνους και μετοχές στη μισή τιμή και οι οποίοι από τις αναπαυτικές πολυθρόνες τους και δίπλα τους τα… σκατς με παγάκια προτείνουν περικοπές, νομίζοντας ότι όπως ζουν μέσα στη χλιδή αυτοί ζει και ο κοσμάκης, οι συνταξιούχοι των 400 ευρώ και οι εργαζόμενοι των 700 και 1.000 ευρώ. Ας βάλουν κάποια φορά το χέρι στην τσέπη, δείχνοντας ότι έχουν ευαισθησία και δεν τους λείπει η κοινωνική αλληλεγγύη.
Το στοίχημα του κάθε οδηγο
ύ που θα πάει με την οικογένειά του να περάσει τούτες τις γιορτές εκτός των τειχών, το οποίο θα πρέπει να βάλει με τον εαυτό του, είναι στο προσκλητήριο της επιστροφής να είναι παρών, μαζί μʼ όλη τη συντροφιά του. Δεν χρειάζεται να τρέχεις. Σκέφθηκε κανείς τι θα κερδίσει; Κάποιο δεκάλεπτο, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Είναι όμως και κάτι άλλο. Αυτό που είπε ο αρμόδιος υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος, ότι η οδική ασφάλεια είναι και θέμα ευθύνης όλων μας. Και εξήγησε το γιατί: «Όταν προσέχουμε στην κυκλοφορία, πέραν της ασφάλειάς μας επιδεικνύουμε κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία δεν μας κοστίζει τίποτα. Είναι μια μορφή κοινωνικής αλληλεγγύης πολύτιμη στην εποχή μας. Είναι ένδειξη υψηλής κοινωνικής ευαισθησίας», που βέβαια πρέπει κάθε στιγμή να την επιδεικνύουμε στην οδήγηση. Τότε είναι σίγουρο ότι λιγότεροι δρόμοι θα βάφονται κόκκινοι…
Σαράντα ένα χρόνια συμπληρώθηκαν από κείνη τη νύχτα του Απρίλη του 1967, με το ημερολόγιο να σημαδεύει την ημερομηνία 21, που οι συνταγματάρχες βγάλανε τα τανκς στους δρόμους για να μας σώσουν… από τους… πολιτικούς! Όλοι τότε ξόρκιζαν τη δικτατορία κι όμως οι πραξικοπηματίες ήταν εδώ. Με αφορμή άλλη μια «μαύρη επέτειο», θέλουμε να πούμε πως για ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας αποκλειστικοί υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Και τότε φταίγαμε όλοι. Γιατί επιτρέψαμε να φυτρώσουν τα σταγονίδια. Αφήσαμε ανοικτές τις Κερκόπορτες. Δεν μας φταίει κανένας άλλος. Γιατί όποιος κι αν ήταν εκείνος που στήριξε τα σχέδια των χουντικών, εμείς τους αφήσαμε χώρο για δράση. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τις δικές μας ευθύνες και ας πάψουμε να τις μεταθέτουμε σε άλλους. Και κάτι προς προβληματισμό. Πόσοι άραγε από τα 10.000.000 που ζούμε εδώ ξέρουν τι είναι η 21η Απριλίου και το τι συνέβη τότε;
Έχω την απορία, αν ο Εισαγγ
ελέας και ο Ανακριτής που ψάχνουν τις γενικόλογες καταγγελίες για μίζες που έδιναν τα εδώ διευθυντικά στελέχη της SIEMENS σε κόμματα και υπουργούς θα καλέσουν για εξέταση τον… Ανδρέα, τον… Φλωράκη και τον Μητσοτάκη (ζωή να ʼχει), που μαζί αποφάσισαν το 1990 επί Οικουμενικής την απευθείας ανάθεση της προμήθειας των ψηφιακών του ΟΤΕ στη SIEMENS και την Ιντρακόμ του Κόκκαλη, για την οποία ανάθεση είχε διαφωνήσει ο τότε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Γιάννης Κεφαλογιάννης;
Αυτή είναι μία πλευρά. Σκέφθηκε κανείς μήπως οι όψιμα καταγγέλλοντες και τα αφεντικά έβαζαν στην τσέπη τους τις «μίζες» και πάνε να τα φορτώσουν στους πολιτικούς για να δικαιολογήσουν τα λεφτά
που φάγανε; Είναι μια άποψη, που όλο και περισσότερο συζητιέται…
Δεν είδαμε καμιά δήλωση του υπουργού Άμυνας σχετικά με το ποιος διέπραξε την απίστευτη ελαφρότητα να προσφέρει τη Σχολή Ικάρων για να οργανωθεί εκδήλωση όπου θα μιλούσε ο εδώ διαπιστευμένος εκπρόσωπος των Σκοπίων, ο οποίος δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να διακηρύξει τα περί του δικαιώματός τους να λέγονται Μακεδονία. Εκτός κι αν ο κύριος που διέπραξε την γκάφα (και όχι μόνο) ενεργούσε κατʼ εντολήν άνωθεν, οπότε έτσι εξηγείται και η… σιωπή του κ. Μεϊμαράκη.
Αλήθεια ο κ. Λεωνίδας Κύρκος διερωτήθηκε για ποιον λόγο η ηγεσία της Δεξιάς (Καραμανλής, Μητσοτάκης, Στεφανόπουλος κ.ά.) πήγαν στο σόου του παροπλισμού του από την ενεργό πολιτική δράση; Πήγαν για να τον τιμήσουν; Για ποιο πράγμα; Και ναι μεν μπορεί η παρουσία όλων αυτών να κολακεύει ιδιαίτερα την υστεροφημία του, όμως πιστεύει ο άλλοτε ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς ότι επιβραβεύουν τη διαδρομή του ή τον εκθέτουν;
Πράγματι ο ΟΤΕ και η COSMOTE τα πήγαν καλά όλα αυτά τα χρόνια, όμως ο ΟΤΕ θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα και να είχε ανδρωθεί, ώστε να μην είχε αφήσει έδαφος να φυτρώσουν ένα σωρό ιδιωτικές εταιρείες … τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ανοίγματα που επιχείρησε ο ΟΤΕ στη γειτονιά μας, όπως για παράδειγμα στη Γεωργία και στην Αρμενία, πέτυχαν, ενώ υπήρχαν όλες οι δυνατότητες να κυριαρχήσει. Τελικά δε, από λαθεμένους μέχρι ύποπτους χειρισμούς, από τους οποίους κάποιοι, όπως ακούγεται, πλούτισαν, οι θυγατρικές του ΟΤΕ συρρικνώθηκαν ή περιήλθαν στον έλεγχο των εκεί χωρών. Όλοι αυτοί που σήμερα κόπτονται για το ξεπούλημα του ΟΤΕ στους Γερμανούς, δεν τους είδαμε να… κλαίνε το 1990, τότε που ο Μητσοτάκης παρέδωσε την κινητή τηλεφωνία στην Panafon και στην Telestet, παρότι ήταν αποκλειστικό δικαίωμα του ΟΤΕ, έναντι πινακίου φακής, όπως αποδείχθηκε, αφού τα κέρδη ενός χρόνου ήταν το τίμημα της άδειας.
Συνωστισμός, μαθαίνω, από δημοσιογράφους για το ποιος θα προλάβει να καταθέσει τα δικαιολογητικά που ζητάει η προκήρυξη της Φάνης για την ανάληψη της θέσης του προέδρου του Ταμείου του Τύπου! Προ της καρέκλας ξέχασαν και τους κεραυνούς εναντίον της κυβέρνησης για το χέρι που έβαλε στο χρυσωρυχείο τους… Άλλαξαν τόσο γρήγορα στάση; Αυτό θα πει συνέπεια… Χειροκροτήστε μας…
Με χαρά είδαμε ΟΡΘΙΑ και με πάθος για ζωή τη Μαριέττα Γιαννάκου. Σκληρή η δοκιμασία που πέρασε. Και άδικη. Ευτυχώς όλα είναι χθες. Το σήμερα και το αύριο είναι δικό της. Νίκησε. Κι αυτό έχει σημασία. Σίγουρα με τη στάση της βοήθησε πολλούς, που κάποια στιγμή απελπίζονται και θέλουν καταθέσουν τα όπλα. Πρέπει να αγωνίζεσαι, ακόμη κι όταν φαίνεται ότι όλα έχουν χαθεί… Το θαύμα μπορεί να συμβεί… Ευχές στην κυρία Γιαννάκου, στην υπουργό Παιδείας που πικράναμε, όχι βέβαια για τίποτε προσωπικό, να μην ξαναζήσει τις δύσκολες ώρες που πέρασε.
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται αύριο από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Είδαμε τα αφιερώματα εφημερίδων και καναλιών. Εκείνο που μας έκανε εντύπωση είναι η ιδιαίτερη… τέχνη με την οποία προσπερνούν την πρώτη οκταετία, που ήταν και η πιο σκληρή, τότε που κυβερνούσε το παρακράτος που έφθασε μέχρι τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Όμως είναι μια από τις σημαντικότερες ιστορικές περιόδους της χώρας και πολλά ήταν τα πολιτικά γεγονότα που συνέβησαν και μεταξύ των πρωταγωνιστών ήταν και ο Κων. Καραμανλής. Όπως επίσης λέξη δεν ακούστηκε για τα 11 χρόνια που εγκατέλειψε, με τη θέλησή του, τη χώρα, επειδή έχασε το 1963 τις εκλογές. Πρόκειται για μια σελίδα που δεν προσθέτει στην υστεροφημία του τότε ηγέτη της Δεξιάς. Και μια απλή υπενθύμιση. Ο Κων. Καραμανλής ποτέ δεν κάθισε, ως χαμένος, στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Κάτι δείχνει κι αυτό… Τα σημειώνουμε, γιατί πάγια θέση μας είναι ότι δεν μπορεί να προβάλλεται μόνο η καλή πλευρά.
Τελικά το ποδήλατο και το ελικόπτερο δεν είναι και τόσο ασφαλή μέσα για να… κυκλοφορεί κανείς… Άσχημη ήταν η εβδομάδα και για τα δύο… Η αγάπη του Γιώργου για το ποδήλατο και του Μακεδόνα για το ελικόπτερο παραλίγο να αποβεί μοιραία. Ευτυχώς, τέλος καλό, όλα καλά… Αν και στην περίπτωση του γνωστού τραγουδιστή προέκυψαν πολλά ερωτήματα από την καθυστέρηση με την οποία κινήθηκε ο μηχανισμός εντοπισμού και διάσωσης, ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν και είναι σίγουρο ότι υπάρχουν ευθύνες και πρέπει να αποδοθούν. Κινδύνεψαν ζωές! Ακόμη ερωτήματα προκύπτουν και από τη διαπίστωση ότι τα κινητά που είχαν ο Μακεδόνας και ο εκπαιδευτής του δεν «έπιαναν», που εκείνες τις στιγμές το κινητό μπορούσε να είναι σωτήριο. Τι έφταιξε;