Γολγοθάς αντί Ανάστασης για τους πολλούς!

Όχι πως άλλαξε τίποτε. Από την Τρίτη ξανά στο μαγκανοπήγαδο. Πάλι στο άγχος του μεροκάματου και των αναγκών, που πρέπει να καλυφθούν. Όμως η ελπίδα και πίστη μάς κρατάνε ζωντανούς… Ίσως αύριο έρθουν καλύτερες μέρες… Κι έτσι συνεχίζουμε… Με μια διαφορά… Ότι τα πράγματα δεν είναι ίδια για όλους… Δεν είμαστε ίσοι όλοι… Η ζυγαριά χρόνο με τον χρόνο γέρνει όλο και περισσότερο. Σε βάρος των περισσότερων. Με τη ζωή να ‘χει καλυτερέψει μονόπλευρα…

Μαύρα είναι τα μαντάτα.

Το φάσμα της πείνας ξεπροβάλλει χειρότερο από ποτέ! Τα τρόφιμα έχουν γίνει είδος… πολυτελείας! Οι παρίες της Μανωλάδας δείχνουν το καζάνι που βράζει… Θυμίζουν την «Καλύβα του μπαρμπα – Θωμά»…

Η δίψα απειλεί να σκοτώνει ο ένας τον άλλον…

Μόνιμος ο Γολγοθάς για τους πολλούς.

Η έκρηξη της τεχνολογίας δεν γύρισε σελίδα για όλους. Τα πλούτη, η χλιδή παραμένουν προνόμια για λίγους.

Η Ανάσταση δεν φαίνεται να είναι για τους πολλούς. Σε τι να ελπίσουν οι απόβλητοι, οι πεινασμένοι, όταν ψάχνουν στα σκουπίδια για κάτι που θα ξεγελάσει την πείνα τους…

Οι πόλεμοι σε επίπεδο παγκόσμιο σταμάτησαν, αλλά η ευτυχία, ένα ανεκτό επίπεδο ζωής, δεν ήρθε. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Ποιος περιορίζει τον πλούτο στους κραταιούς… Ποιος αντέχει το κλάμα του μωρού που πεινάει…

Ανάσταση σήμερα. Για πόσους; Και μέχρι πότε;