Βυζάντιον

Και με το ωραίο ντους χοληστερίνης που θα γίνει αυτές τις μέρες, είναι λες και έχουμε διαλέξει το έμφραγμα ως μια ανώδυνη μέθοδο μετάβασης σε άλλη διάσταση. Έχουμε γίνει πια τόσο κυνικοί, που βλέπουμε τον θάνατο σαν αποτρίχωση. Και ίσως έτσι θα έπρεπε να είναι. Κάπου στα Εξάρχεια ένας τοίχος ρωτάει αν υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο. Φυσικά και υπάρχει. Enjoy!

Γράφω στην πολυθρόνα ενώ το αριστερό μου μάτι συλλαμβάνει τον εκδότη μου να σχολιάζει στο Alter την πτώση του ελικοπτέρου με τον Κώστα Μακεδόνα. Πιστεύω πως κάναμε παρέμβαση λόγω του ονόματος του καλλιτέχνη, θεωρήσαμε ότι απειλείται κάτι μακεδονικό και δεν γινόταν να το αφήσουμε ασχολίαστο. Ζάπινγκ. Σʼ ένα άλλο κανάλι κάτι παίζεται με μια Εσθήρ. Κάτι πρέπει να έκανε αυτή. Και είναι να απορείς. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο το μεσημέρι κυκλοφορούν κάτι Μεξικάνες, ελαφρώς ξέκωλα, με ενδιαφέροντα ντυσίματα. Τη Μεγάλη Εβδομάδα πλακώνουν οι αρχαίες Εβραίες με τους χιτώνες, το σανδάλι και το τέλειο χτένισμα. Μα είναι δυνατόν; Τη βλέπεις την άλλη να ετοιμάζεται να περάσει την Ερυθρά Θάλασσα και απορείς αν ο Κύριος, εκτός από άγγελο, τους έστελνε και στυλίστα.

••••

Κάνω ανελέητο ζάπινγκ. Και βλέπω παντού μουσάτους Εβραίους να κοιτάζουν στον ουρανό. Και δεν υπάρχει κάποιος να μου εξηγήσει πού στο καλό έχουμε σχέση εμείς με αυτούς και λέμε για την ελληνοχριστιανική μας παράδοση. Διότι χριστιανισμός είναι ας πούμε και ο Αβραάμ, που τον βλέπω να ετοιμάζεται να τον σφάξει τον πιτσιρικά. (Μεταξύ μας, εγώ τον γιο μου ήμουν έτοιμος να τον σφάξω περισσότερες φορές, αλλά κανένας θεός δεν με σταμάτησε, το κάνω μόνος μου.) Στη συνέχεια ο Μωυσής δίνει εντολή να σφάξουν όλους τους νέους άνδρες της φυλής, επειδή, λέει, είχαν περίεργες θεολογικές απόψεις. Sorry, αλλά τι σχέση έχουμε εμείς με όλα αυτά; Κλείνω το κινητό για να αποφύγω το δυσάρεστο τηλεφώνημα και ρωτάω: Μα πού πήγαμε και χωθήκαμε σε μια θεολογική και πολιτική διαφορά μεταξύ Εβραίων;

••••

Ακούω φωνές, μια μουρμούρα. Και δεν είναι του Θεού, είναι από ένα μεγάλο γραφείο στην εφημερίδα. Αλλά, μέρες που είναι, αισθάνομαι σαν τον Βαραββά που πήρε χάρη και την κοπάνησε με ελαφρά πηδηματάκια, ενώ έγινε και ταινία. Δεν ξέρω ποιο κανάλι την έδειξε φέτος, εγώ χαζεύω τις δύο ταινίες που πήρα από τις εφημερίδες την προηγούμενη Κυριακή, «Τα Πάθη» διά χειρός Μελ Γκίμπσον και τον «Τελευταίο Πειρασμό» από τον Σκορτσέζε. Και κάνω τη βλάσφημη σύγκριση. Ο Γκίμπσον διηγείται τη θεολογικά ορθή ιστορία των ευαγγελίων. Ο Σκορτσέζε την επισήμως αναθεματισμένη εκδοχή του Καζαντζάκη. Και εδώ είναι το παράδοξο. Ο Καζαντζάκης περιγράφει μια ιστορία αγάπης και θυσίας, αναδεικνύει τη διπλή φύση του Θεανθρώπου. Είναι τόσο τρυφερή ιστορία, που βάζεις το βιβλίο στην καρδιά σου. Ο Γκίμπσον, που υποτίθεται πως ακολουθεί την αλήθεια, δείχνει μια ιστορία τυφλής βίας, μισαλλοδοξίας και θρησκευτικού φανατισμού. Ο Γκίμπσον είναι αρεστός, ο Καζαντζάκης αφορίζεται. Να πάω πιο πέρα; Άσʼ το καλύτερα.

••••

Άλλαξα γνώμη, θα πάω. Θυμηθείτε πώς υποδέχθηκαν πέρσι ουκ ολίγοι εκπρόσωποι των εκκλησιαστικών οργανώσεων την παράσταση «Jesus Christ Super Star». Ήταν τόσο λαμπρή η υποδοχή, που κατάφερα να κρατήσω μερικά πλακάτ με μηνύματα κατά του σιωνιστικού Χόλιγουντ. Πάλι καλά. Παλαιότερα, επί μακαριστού Σεραφείμ, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις προσπάθησε να ανεβάσει την παράσταση, οι αντιδράσεις οδήγησαν σε απαγόρευση με κυβερνητική απόφαση. Αλλά και πάλι δεν είχαν βγει στους δρόμους για την προβολή του «Τελευταίου Πειρασμού»; Να δεις πώς το λέει ο Καζαντζάκης διά στόματος Αποστόλου Παύλου… Ναι. «Ό,τι είναι καλό για τον άνθρωπο δεν είναι καλό για τον Θεό».

••••

Αν, όμως, θέλετε να γλιτώσετε από τους Ρωμαίους και τους Εβραίους που θα σας καταδιώκουν ακόμα λίγες ώρες, ενώ παράλληλα θέλετε να μείνετε σε εναλλακτικά πασχαλινό κλίμα (είστε δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ με θρησκευτικές αναστολές), σας προτρέπω να επισκεφθείτε το video club και να πάρετε την ταινία «The Life of Brian», που προβλήθηκε στην πατρίδα μας ως «Ένας προφήτης μα τι προφήτης». Ο Μπράιαν γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Χριστό και μετά από μια σειρά παρεξηγήσεων αναδεικνύεται, χωρίς φυσικά να το θέλει, σε Μεσσία, υπηρετώντας την προσμονή των Εβραίων για τον σωτήρα που θα τους λυτρώσει. Στο τέλος φυσικά σταυρώνεται, τον έχουν εγκαταλείψει οι πάντες, συγγενείς, πολιτικοί και θρησκευτικοί φίλοι. Και εκεί, στον λόφο του Γολγοθά, οι Monty Python ερμηνεύουν το απολαυστικό «Πάντα να βλέπεις τη φωτεινή πλευρά της ζωής», που διασκευάστηκε και προσφάτως με ελληνικό στίχο, αλλά στο ίδιο πνεύμα. Συγκρατήστε τον τελευταίο στίχο. «Έρχεσαι απʼ το τίποτα και πηγαίνεις στο τίποτα. Τι έχασες; Τίποτα». Κατά βάθος βλακεία είναι ως επιχείρημα, αλλά μπορεί να λειτουργήσει καταπραϋντικά.

••••

Και εδώ τελειώνει το πασχαλινό μου πρόγραμμα, το οποίο, πιστέψτε με, είχα διάθεση να το τραβήξω εις μάκρος, να το γυρίζω σαν σούβλα μέχρι να φτάσω στο τέλος της σελίδας, αλλά δυστυχώς για μένα έχετε πληρώσει την εφημερίδα, είστε πελάτες, κάτι πρέπει να σας δώσω. Το κακό είναι πως οι άνθρωποι που παραδοσιακά με ταΐζουν (και με εμπνέουν θα έλεγα) έχουν φύγει σε διακοπές και θεωρώ αγενές να τους τηλεφωνήσω. Αν μη τι άλλο, η αστική μου ευγένεια είναι κάτι που με διακρίνει. Ε, αυτή η ευγένεια με σώζει αυτήν την εβδομάδα, διότι ένας καλός άνθρωπος που κατέχει καλά τα της οικονομίας πήρε ένα χαρτομάντιλο και άρχισε να μου βγάζει τις τσίμπλες από τα μάτια.

••••

«Ήξερες, Προκόπιε, ότι ετοιμάζεται ένα νομοσχέδιο για το ξέπλυμα του χρήματος με πολύ ενδιαφέρουσες καινοτομίες;» Δεν το ήξερα, γιατί δεν με νοιάζει, συνέχισε. «Μία από αυτές προβλέπει να μπει χέρι στα καζίνα και στις μάρκες που εξαργυρώνουν οι πελάτες. Δηλαδή, Προκόπιε, αν κάποιος εξαργυρώνει ή αγοράζει μάρκες με αξία μεγαλύτερη των 5.000 ευρώ μπορεί να δεχθεί αιφνιδιαστικό έλεγχο και θα κληθεί να τεκμηριώσει την προέλευση των χρημάτων». Καλό, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορείς να ξεπλύνεις έτσι χρήμα. Αλλά αυτό δεν είναι το ενδιαφέρον. Το ωραίο βρίσκεται στην πίεση που ασκούν τα καζίνα, προκειμένου ο Αλογοσκούφης να αποσύρει τη διάταξη. Και θα έχει πλάκα αν δούμε το νομοσχέδιο χωρίς αυτή τη λεπτομέρεια…

••••

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά που ελάχιστα σας ενδιαφέρουν; Διότι εδώ μπορεί πραγματικά να βρούμε μπροστά μας ένα νομοσχέδιο που ίσως αποτελέσει τομή στα δημόσια πράγματα μεγαλύτερη από εκείνη που προσπάθησε να κάνει η ιλαροτραγωδία του βασικού μετόχου. Και για να είμαστε σοβαροί, το θέμα δεν βρίσκεται στο ξέπλυμα απʼ όσους προσπαθούν να καθαγιάσουν κέρδη μέσω του τζόγου. Βρίσκεται αλλού. Θα τολμήσει η κυβέρνηση; Βάζω κι εγώ κάτι θέματα μέρες που είναι…

••••

Έτσι είναι, στις γιορτές πρέπει να αλλάζει το κλίμα, να κάνει κανείς εορταστικές εκδόσεις. Βέβαια κατά μία εκδοχή εμείς είμαστε μονίμως εορταστική έκδοση. Περισσότερα από μας για θέματα Εκκλησίας και θρησκείας νομίζω πως έχει γράψει μόνο ο Ματθαίος και αυτός 2.000 χρόνια πριν, στους νεώτερους χρόνους είναι σαφής η υπεροχή μας. Έπρεπε, λοιπόν, να προσαρμόσουμε την έκδοση σε αυτό το μέτρο. Να, οι Schooligans έκαναν συνέντευξη του Τσίπρα. Και τον έδεσαν. Εμείς ποιον έπρεπε να προσκαλέσουμε με βάση την αναλογία στη θεματολογία του εντύπου; Να δέναμε τον Αρχιεπίσκοπο; Δεν λέει, όσο κι αν κάνουμε κριτική, δεν θα φτάναμε ως εκεί, αν και στοιχηματίζω ότι κάποιοι από δω θα το συζητούσαν. Να δέναμε την Ντόρα; Ναι, το διαπράττω σαν τρελός! Η διαφορά είναι πως εμείς δεν θα τη λύναμε, αλλά η φωτογράφηση θα είχε καταλυτικό αποτέλεσμα, μπορεί να αποτελούσε και εθνική λύτρωση.

••••

Με την ευκαιρία να σας πω και κάτι που δεν έχετε προσέξει. Πριν από λίγες μέρες η Ντόρα έδωσε μια μικρή συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο του BBC. Ο άνθρωπος τα δημοσίευσε στο blog του. Και ο λόγος που κατά πάσα πιθανότητα δεν το μάθατε είναι επειδή ο τύπος χαρακτηρίζει «παιδιάστικη» την πολιτική της Ελλάδας επί του θέματος της Μακεδονίας. Τι του λέει εκεί η Ντόρα; Κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο μάλλον του το έδωσαν γραμμένο. «Ονομασίες όπως Νέα Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία συναντούν την προϋπόθεση του γεωγραφικού προσδιορισμού. Ποτέ δεν θα δεχθώ ότι η πολιτική μας είναι παιδιάστικη». Ο Άγγλος θα μπορούσε να σχολιάσει ότι όλη η πολιτική μας είναι μια παιδική χαρά, αλλά καλόν είναι να διατηρούνται κάποια προσχήματα. Μη σας πρήζω, στο τέλος θα ψωνίσουμε ένα Βόρεια Μακεδονία και θα στήσουμε και αψίδα θριάμβου. Αυτό μάλιστα θα προβληθεί ως εθνική επιτυχία. Το γαμώτο είναι ότι δεν ψήφισαν Σκοπιανοί για να μας διώξουν αυτό το Κιότο. Και αυτό επιτυχία θα ήταν.

••••

Κατά τα άλλα η εθνική μας υπερηφάνεια θίγεται έτσι και κανένας γραφικός από τα Σκόπια μάς θίξει τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν η ξεφτίλα διαχέεται σε όλα τα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη, όταν παραμένουμε η μοναδική χώρα στον δυτικό κόσμο χωρίς υπουργείο Περιβάλλοντος, τότε δεν μας ενοχλεί τίποτα. Παραμένουμε εθνικά υπερήφανοι και ανθεκτικοί σαν τις κατσαρίδες που θα επιζήσουν από τη μεγάλη οικολογική καταστροφή. Και φυσικά η ξεφτίλα δεν σταματά εδώ. Είδατε πώς το διαχειρίστηκαν στην κυβέρνηση; Σε επίπεδο υφυπουργού. Ναι, υφυπουργού. Και με παπαγαλάκια να λένε πως πρόκειται για πολιτική κόντρα μεταξύ Σουφλιά και Δήμα. Με τα κανάλια να το παίζουν δεύτερη ή τρίτη είδηση και τη δημόσια τηλεόραση να μας καθησυχάζει λέγοντας πως το προβληματάκι θα διευθετηθεί μέχρι τον Ιούνιο. Εννοείται πως σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ο υπουργός θα είχε πάει σπίτι του, στο εξοχικό του, κάπου αλλού τέλος πάντων μακριά από το υπουργείο του. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιο εθνικό σχέδιο πίσω απʼ όλα αυτά. Δεν μετράμε τους ρύπους της ΔΕΗ, επειδή είναι στην Πτολεμαΐδα και μολύνει και τα Σκόπια. Ας πεθάνει η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων.

••••

Δεν ξέρω αν διακρίνετε κάτι παραληρηματικό στη στήλη, κάτι που αποπνέει μεγαλύτερη ψυχασθένεια από τις άλλες φορές. Ο λόγος έχει να κάνει με την ηλιθιότητα που με δέρνει. Μπέρδεψα τον χρόνο παράδοσης της στήλης. Γράφω και αισθάνομαι την ανάσα των παιδιών που περιμένουν να κλείσουν τη σελίδα και να φύγουν διακοπές. Ελπίζω το ίδιο να κάνετε κι εσείς. Να είστε διακοπές και να ρίξετε μια ανάλαφρη διαγώνια και επιδερμική ματιά, μην καταλάβετε ότι έκανα παγκόσμιο ρεκόρ στη σύνταξη στήλης. Τώρα πάρτε τη σελίδα μου και απλώστε την στο τραπέζι για να βάλετε από πάνω το αρνί. Να πέσει και πάνω λίγο λαδάκι, να πω κι εγώ πως επιτέλους τα κατάφερα να λαδωθώ. Καλή Ανάσταση, αδέλφια!

Προκόπιος