Ψυχραιμία, παιδιά…

Γιατί τόση «πρεμούρα»; Γιατί αυτό το ύφος του «επισπεύδοντος» και του «απολογούμενου», ύφος το οποίο επιδεικνύει η ελληνική κυβέρνηση για τη διαδικασία του ονόματος των Σκοπίων, ωσάν να έχουμε φοβηθεί για την άσκηση του βέτο, επειδή «πικράναμε» τους υπερατλαντικούς μας συμμάχους;
Είναι φανερό ότι στο Βουκουρέστι δοκιμάστηκαν τα όρια της εθνικής μας αξιοπρέπειας και παράλληλα ανεστάλη η αυθαίρετη στρατηγική των ΗΠΑ και των Σκοπίων, που επιδίωξαν να καταπατήσουν κάθε θεσμό και κάθε αρχή.
Από κει και μετά η ευθύνη μετακυλίεται αυτούσια στα Σκόπια και στους «προστάτες» τους. Και η μεν ηγεσία των Σκοπίων -με όλες τις αντιφάσεις και τις πολιτικές αντιθέσεις που τη χαρακτηρίζουν- διάλεξε τη «φυγή» μέσω της προκήρυξης των εκλογών. Οι δε ΗΠΑ απέστειλαν την κυρία Νούλαντ να προαναγγείλει «λύση» μέσα στις προσεχείς εβδομάδες, προκειμένου να αμβλύνει την προσωπική αποτυχία του κ. Μπους…
Είναι προφανές ότι κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα των Σκοπίων, που αναπόφευκτα θα έχει κεντρικό στοιχείο αντιπαράθεσης το θέμα της ονομασίας, καμιά σοβαρή μεσολαβητική διαδικασία δεν μπορεί να προχωρήσει.
Αντιθέτως, υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να εμπλακεί σε μια διαπραγμάτευση με τον Νίμιτς και τις ΗΠΑ, χωρίς φυσικά την όποια δέσμευση από πλευράς Σκοπίων και να γίνει η χώρα μας αποδέκτης πιέσεων και εκβιασμών.
Γι’ αυτό οι όποιες συνομιλίες ή πρωτοβουλίες, για να «κρατηθεί ανοικτή» η διαδικασία, μόνο κινδύνους ενέχουν. Ας σκεφτεί επιτέλους ψύχραιμα η ηγεσία των Σκοπίων που θα προέλθει από τις εκλογές, κι ας ζυγίσει σωστά το δικό της συμφέρον. Όσο για μας «δώσαμε δώσαμε»…

ΟΦΙΣ