Το λάθος του κ. Αλαβάνου

Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος και μέχρι πρότινος ηγέτης του ΣΥΝ έχει αποδείξει ότι είναι άριστος γνώστης της αποτελεσματικής πολιτικής τακτικής. Κι ακριβώς αυτή η ικανότητά του έφερε τη δημοσκοπική εκτόξευση του ΣΥΝ, αφού ο κ. Αλαβάνος, όσο το ΠΑΣΟΚ ασχολείτο με τα εσωτερικά του, φρόντισε να το παίξει ηγέτης της αντιπολίτευσης και σκληρός επικριτής του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Ορθώς επίσης ο κ. Αλαβάνος -πέρα από τους προσωπικούς λόγους που επικαλέστηκε- αποφάσισε να δημιουργήσει και δεύτερο ηγετικό πόλο που να προωθεί και να προβάλλει την πολιτική της ανανεωτικής Αριστεράς, με το εφεύρημα των δύο αξιωμάτων: του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του ΣΥΝ. Ωστόσο, η επόμενη κίνηση του κ. Αλαβάνου να επιλέξει τον Αλέξη Τσίπρα αντί του Φώτη Κουβέλη ήταν στρατηγικό λάθος, που το κόμμα του θα το πληρώσει ακριβά.
• Συγκεκριμένα, ενώ από τακτικής άποψης η επιλογή Τσίπρα, δηλαδή «νέος και ωραίος», είναι σωστή, από στρατηγικής άποψης είναι εντελώς λαθεμένη γιατί αναπαράγει τον περιθωριακό και ρηχό πολιτικό λόγο, το σκέτο «αντί», που κρατούσε για χρόνια δέσμιο τον ΣΥΝ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Κι ακριβώς ο ρηχός λόγος πολιτικής διαμαρτυρίας του κ. Τσίπρα ευθέως συγκρούεται με τη δυναμική ανόδου του ΣΥΝ, τελικά τη φρενάρει και τη γυρίζει πίσω. Αντίθετα, εάν η επιλογή ήταν ο κ. Κουβέλης, ένα στέλεχος με εμπειρία, με πολιτική συγκρότηση και κυρίως με λογική και κουλτούρα διακυβέρνησης, θα έφερνε τον ΣΥΝ σε πλήρη αντιστοιχία με την κοινωνική δυναμική του. Μάλιστα, ο Φώτης Κουβέλης με τα προσόντα που διαθέτει θα συμπλήρωνε ιδανικά τα προσόντα του Αλέκου Αλαβάνου και πρωτίστως θα κάλυπτε τις αδυναμίες του και την παλαιοκομμουνιστική ρητορική του, που ενοχλεί τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
• Τώρα το δίδυμο Αλαβάνου – Τσίπρα αδυνατεί να αντιπροσωπεύσει μαζικά ακροατήρια, η ρητορική της διαμαρτυρίας έχει κοντά ποδάρια και έτσι νομοτελειακά επέρχεται η συρρίκνωση – εκτός εάν…