Οι εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί μας

Αύριο συμπληρώνονται αισίως σαράντα ένα ολόκληρα χρόνια από τη βίαιη επιβολή στη χώρα μας του ξενοκίνητου και προδοτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Ενός πραξικοπήματος επίορκων, δουλοπρεπών και αγράμματων καραβανάδων, οι οποίοι, παρά τις ποικίλες και από τους διορατικούς εμπεριστατωμένες προειδοποιήσεις, μας έπιασαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Οι σημερινοί σαραντάρηδες έως πενηντάρηδες ήταν τότε ή αγέννητοι ή βρέφη ή μπόμπιρες των πρώτων τάξεων του Δημοτικού. Γι’ αυτούς απέχει η αποφράδα εκείνη ημέρα μια… αιωνιότητα. Όχι, όμως, μόνο γι’ αυτούς. Και οι περισσότεροι από τους μεγαλύτερους σήμερα, που βίωσαν τις ερπύστριες των τανκς στο κέντρο της Αθήνας και τον εξευτελισμό των εθνικών μας εμβατηρίων που τρυπούσαν τ’ αφτιά των ανά την επικράτεια Ελλήνων, μοιάζει να έχουν βολευτεί στη λήθη. Στη λήθη όχι μόνο της εφιαλτικής ημέρας του πραξικοπήματος, αλλά και των δεινών ΚΥΡΙΩΣ μιας αποτρόπαιης, καταπιεστικής και ασύδοτης επτάχρονης δικτατορίας.
Εξαιρούνται αυτονοήτως όσοι βασανίστηκαν απάνθρωπα, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις, χωρίς να κατορθώσουν οι μηχανισμοί του απεχθούς καθεστώτος να τους συλλάβουν. Ανθρώπους που θυσίασαν σταδιοδρομίες και προσωπικές απολαύσεις στην κοινή -και εξαιρετικά δύσκολη- προσπάθεια αποτίναξης του δικτατορικού ζυγού. Μια προσπάθεια που τη χαρακτήρισα «εξαιρετικά δύσκολη», επειδή εκατομμύρια Έλληνες συμβιβάστηκαν τελικά με τους κρατούντες και μετά την κατάρρευση της χούντα ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ αυτοανακηρύχθηκαν σε… αντιστασιακούς!
Ορισμένοι μάλιστα από τους τελευταίους, οι χαμερπέστεροι και ταυτοχρόνως επιτηδειότεροι, κατόρθωσαν να εξαργυρώσουν τη δήθεν αντιστασιακή τους δράση με δημόσια αξιώματα, χωρίς να έχουν κουνήσει καν το δαχτυλάκι τους εναντίον της δικτατορίας… Κάποιος πολύ αυστηρός θα μπορούσε να τους συγκρίνει, τηρουμένων των αναλογιών, με τους δωσίλογους της Κατοχής που επέπλευσαν -ούτε γάτα ούτε ζημιά- μετά το τέλος του Εμφύλιου. Και εννοώ, φυσικά, όσους δεν έστειλαν στον άλλο κόσμο οι απελευθερωτικές δυνάμεις, κυρίως του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, προς αγαλλίαση κάθε πατριώτη εκείνης της εποχής.
Το δράμα του λαού μας, που θαυματούργησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο με το μεγαλειώδες έπος της Αλβανίας και ανέδειξε άσπιλη την εθνική μας φιλοτιμία και αξιοπρέπεια, με κύριο χαρακτηριστικό του Έλληνα να αψηφά τους κινδύνους όταν το επιτάσσει το καθήκον, είναι ότι είμαστε ένας λαός στον οποίο ΔΕΝ ΣΠΑΝΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ.
Δεν θα ανατρέξω στην Επανάσταση του 1821 και σε όσα επακολούθησαν μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους – ούτε βεβαίως θα καταφύγω σε παραδείγματα του βυζαντινού και απώτατου παρελθόντος μας για να καταδείξω το λεχθέν περί υπάρξεως ουκ ολίγων Εφιαλτών. Το σήμερα με απασχολεί και οι εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί που παραμονεύουν. Επίσης, η αυριανή επέτειος του πραξικοπήματος ήταν ένα καλοδεχούμενο πρόσχημα για να θυμίσω τη συγγνώμη του Κλίντον κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ως Προέδρου των ΗΠΑ. Την ομολογία του δηλαδή ότι, παρά το γεγονός ότι υπήρξαμε μέλη του ΝΑΤΟ από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και συμπολεμήσαμε με τους Αμερικανούς στον πόλεμο της Κορέας με νεκρούς και τραυματίες, η ηγεσία της χώρας του δεν δίστασε να μας φορτώσει επί επτά χρόνια μια αφόρητη δικτατορία με επικεφαλής ένα φαιδρεπίφαιδρο και ασυνάρτητο στα λεγόμενά του υποκείμενο που ισχυριζόταν πως ο λαός μας έπρεπε να μπει στον γύψο για να… συνετιστεί!
Σήμερα δεν έχουμε -και δεν μπορούσαμε να έχουμε- δικτατορία, αφού δεν ανήκουμε ΜΟΝΟ στο ΝΑΤΟ, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως αυτοί οι οργανισμοί έχουν τον τρόπο να επιβάλλουν τις βουλήσεις τους, εκβιάζοντας και επισείοντας ανύπαρκτους κινδύνους τους οποίους ενστερνίζονται διάφοροι καλοθελητές των ΜΜΕ, και ιδίως των τηλεοπτικών δικτύων, και ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΙΚΑ. Πέραν, ωστόσο, των καλοθελητών των ΜΜΕ, οι οποίοι ενδέχεται να μην εκτελούν ΟΛΟΙ διατεταγμένη υπηρεσία, υπάρχει και σωρεία αδρά αμειβόμενων «εμπειρογνωμόνων» με πανεπιστημιακούς και άλλους τίτλους, οι οποίοι θολώνουν τα νερά και προκαλούν σύγχυση κάθε φορά που επικρατεί ευρύτατη ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ομοφωνία και ομοψυχία Ελλήνων.
Με δεδομένο το δόλωμα του εισηγμένου καταναλωτισμού (ενώ η φτώχεια χτυπάει πλέον ταβάνι) και τον ωχαδερφισμό της απόγνωσης, η Ελλάδα διανύει και πάλι μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο αποσταθεροποίησης. Οι εξωτερικοί εχθροί μας αποθρασύνονται, με πρώτους και καλύτερους τους «συμμάχους» μας στο ΝΑΤΟ Τούρκους (τους οποίους βλακωδώς ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ υποστηρίζουμε, ώστε να καταστούν… εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση). Τα Σκόπια δεν χάνουν ευκαιρία για να μας προκαλούν και να μας υβρίζουν, επιδιώκοντας, με ξένες πλάτες, τον εξευτελισμό μας και τον μελλοντικό ακρωτηριασμό της επικράτειάς μας. Όσο για τους άλλους συμμάχους και φίλους μας, λειτουργούν ως «σύμμαχοι» και «φίλοι», δηλαδή ως εχθροί.
Οι εσωτερικοί εχθροί μας, τουτέστιν οι Εφιάλτες που καιροφυλακτούν για ν’ ανοίξουν τις Κερκόπορτες, ανήκουν στην κυβερνώσα ΝΔ. Στόχος τους είναι να ανατρέψουν τον λίαν δυσάρεστο στους Αμερικανούς Καραμανλή και να φέρουν στην εξουσία την προσφιλέστατή τους κ. Μπακογιάννη. Εικάζω ότι προπομπός αυτής της κυοφορούμενης ανατροπής θα είναι ο κ. Τατούλης και ότι θα τον ακολουθήσουν και άλλοι. Εύχομαι η εικασία μου αυτή να είναι εντελώς ανυπόστατη, διότι σε αντίθετη περίπτωση το «έχουν γνώσιν οι φύλακες» εκ μέρους των υποστηρικτών του Καραμανλή δεν πρόκειται να ωφελήσει.