… Η ΠΡΟΙΚΑ ΚΑΙ Η ΠΙΚΡΑ

Και τώρα κάθομαι σεμνός
ως Έλλην πεθαμένος,
ένας αλλόκοτος φονεύς
πλήν δολοφονημένος.

Διότι πολύ ηγάπησα
τήν Εθνική μας γλώσσα
κι ουδέποτε εποίησα
τήν νήσσα ή τήν κλώσα.

Δέν έκαψα τά λεξικά
ούτε Γραφάς Αγίας
εικόνας δέν επάτησα
υπέρ τής αγυρτείας.

Έγραφα λέξεις Γραικικάς
Τών λεξικών τάς λέξεις
κατά παράταξιν οργής
ΕΣΥ γιά νά μήν μπλέξεις.

Όμως στήν Χώρα πού ανθεί
φαιδρά πορτοκαλέα
προσπάθησαν αφανισμό
εμένα τού μαλέα.

Θέλουν καλογερίστικη
τήν γλώσσα μέ σεμνότη
διότι δέν ηγάπησαν
κι όλο απαντούν «διότι».

Πολλάκις έγραψα εδώ
μιάν σύμβασιν μαζί σας
νά ‘μαι εγώ ομιλητής
καί πλάτος τής ψυχής σας.

Διότι οι πάντες δέν μπορούν
νά ‘χουν μιά πολεμίστρα
καί κάποιος έπρεπε νά σειεί
τά αληθείας σείστρα.

Η σάτιρα δέν ημπορεί
νά ‘ναι περιφραγμένη,
τότε δέν είναι σάτιρα
είναι φακή βρασμένη.

Δέν εκκινεί τόν ψυχισμό
μόνον τήν βαρεμάρα,
κι όλοι μας καθιστάμεθα
σαράβαλα καί κάρα.

Τό αιχμηρό τό λεξικό
κάθε σατιρογράφου
είναι Η ΣΠΑΘΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
κι όχι η σιγή τού τάφου.

Δέν ύβρισα προσωπικώς
ουδέποτε κανέναν
σατίριζα τήν πλήξη μας
κι έσπαζα τήν καδέναν.

Μ’ ελεύθερη τήν γλώσσα μου
ΙΔΑΝΙΚΑ ζητούσα
γιατ’ είμαι πάντα ΕΛΛΗΝΑΣ
κι ελληνικά μιλούσα.

Η ΥΒΡΙΣ εις τήν Σάτιρα
ποτέ δέν έχει θέση,
αν κάποιος πώς ενοχληθεί
φορά ακόμα φέσι.

Έχει τού δούλου τήν ψυχή
-τήν δήθεν ευθιξίαν-
ενώ ο νούς του δέν νοεί
ουδεμιά αξίαν.

Ελεύθερος είναι αυτός
πού δέν φοβάται Χάρο
καί όχι ο παλίμπαιδας
πού κρύβεται στό… σμπάρο.

Ακόμα κι άν μέ κλείσουνε
στήν φυλακή θά γράφω,
δηλώνω αξιοπρεπής
μέ πλούτο… στυλογράφο.

Εσέ καί τίς ιδέες σου
κι όπως τίς έχεις γράψει,
Αριστοφάνη η Χώρα σου
οδεύει νά σάς κάψει.
………………………………………
………………………………………
Καταγγέλθηκα στόν κ. Εισαγγελέα
από κάποιον
«Χ» αναγνώστη γιά τήν γλώσσα μου στά εδώ
Χρονογραφήματά μου. Αν μία φορά στήν ζωή του
ο κ. «Χ» δέν είπε κάποια από
τίς κατηγορούμενες
λέξεις μου, τότε όταν θύμωνε ή έκανε έρωτα, τί έλεγε;