Επικίνδυνες οι διαπραγματεύσεις με ανύπαρκτη κυβέρνηση στα Σκόπια

Μας κουβαλήθηκε απρόσκλητος με το έτσι θέλω, είδε την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη -κακώς, κάκιστα- τον κεράσαμε καφέ, ώρα είναι να πάει από εκεί που ήρθε και να μην τον ξαναδούμε πριν από τον Ιούνιο – Ιούλιο, όταν με τον καλό θα έχει σχηματιστεί κυβέρνηση στα Σκόπια μετά τις εκλογές. Μέχρι τότε η παρουσία του εδώ δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Δεν πρόκειται για αλαζονεία της ελληνικής πλευράς, ούτε πήραν αέρα τα μυαλά μας μετά το βέτο. Πρόκειται περί υποτυπώδους και θεμελιώδους διαπραγματευτικής λογικής και τακτικής.
Η ΠΓΔΜ οδεύει προς τις εκλογές. Στα Σκόπια δεν υπάρχει πλέον παρά μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με αποκλειστικό ουσιαστικά καθήκον τη διεξαγωγή των εκλογών. Αυτή η κυβέρνηση ούτε δικαίωμα έχει να δεσμεύσει τη χώρα στο κορυφαίο εθνικό της θέμα, αλλά ούτε και δίνει κανείς σημασία στις δεσμεύσεις που θα αναλάμβανε, αφού εξ ορισμού η κυβέρνηση αυτή θα έχει αλλάξει σε δύο μήνες.
Πολύ περισσότερο ανίκανη να δεσμευτεί για το θέμα της ονομασίας είναι η υπηρεσιακή κυβέρνηση της ΠΓΔΜ εξαιτίας του γεγονότος ότι οι εκλογές αυτές, οι τόσο πρόωρες, προκλήθηκαν ακριβώς για να λάβει η νέα κυβέρνηση πρόσφατη λαϊκή εντολή, προκειμένου να χειριστεί το θέμα του ονόματος.
Το ίδιο το κόμμα που κυβερνά στα Σκόπια και προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές διακήρυξε ότι η διαλυθείσα Βουλή δεν «νομιμοποιείται» να αποφασίσει περί του ονόματος.
Ανεύθυνες απορρίψεις
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών για να αντιληφθεί ότι όταν σε μια χώρα διεξάγονται εκλογές με κύριο θέμα το όνομά της, η πιο ακατάλληλη περίοδος για να πετύχει κανείς κάποιον συμβιβασμό είναι σίγουρα η προεκλογική περίοδος. Αφού από τη στάση του κάθε κόμματος στο θέμα αυτό θα κριθεί σε ικανό βαθμό και το ποσοστό που θα πάρει από το σλαβικό εκλογικό σώμα, τρελός είναι ο άλφα ή ο βήτα πολιτικός αρχηγός να συμφωνήσει σ’ έναν επώδυνο συμβιβασμό ακριβώς πριν πάνε οι πολίτες στις κάλπες; Μα έτσι θα αυτοκτονήσει πολιτικά, θα τον «μαυρίσουν» εγγυημένα! Δεν έχει χρόνο ούτε καν να εξηγήσει τη θέση του και να πείσει μια μερίδα της κοινής γνώμης, η οποία τελικά θα συμφωνούσε μαζί του.
Όσο για τα λεγόμενα από τους Αμερικανούς περί δήθεν «διακομματικής δέσμευσης» των πολιτικών αρχηγών της ΠΓΔΜ, σε περίπτωση που υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση, θα πρέπει να είναι αφελής η ελληνική κυβέρνηση για να αποδεχθεί ως βάσιμες τέτοιες ανοησίες.
Το εντελώς αντίθετο θα γίνεται. Με τη μεγαλύτερη ευκολία του κόσμου θα απορρίπτουν τα κόμματα των Σκοπίων οποιαδήποτε πρόταση τους έρθει, τόσο επειδή η πλειοδοσία «πατριωτισμού» και αδιαλλαξίας είναι πάντα αποδοτική σε προεκλογικές περιόδους όσο και επειδή σε μια διακομματική σύσκεψη οι πάντες είναι ανεύθυνοι σε ό,τι αφορά τις συνέπειες της στάσης τους. Με άλλη σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης αντιμετωπίζει την απόρριψη μιας πρότασης των Αμερικανών μια κυβέρνηση που αναγκαστικά επωμίζεται και τις συνέπειες της απόρριψης, τις οποίες αναλογίζεται και ζυγίζει εκ των προτέρων, και με εντελώς άλλον αέρα απορρίπτει τα πάντα ο αρχηγός ενός κόμματος που ξέρει ότι θα μείνει στην αντιπολίτευση ή το πολύ πολύ να κολλήσει ως «τσόντα» στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό την ηγεσία κάποιου άλλου κόμματος.
Κίνδυνος να «καούν» θετικές προτάσεις
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι σωστά είναι όλα αυτά, αλλά δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν για ένα δίμηνο υποκριθεί η ελληνική κυβέρνηση ότι συμμετέχει δήθεν σοβαρά σε αυτήν τη διπλωματική φαρσοκωμωδία, βοηθώντας τον Νίμιτς να δίνει την εντύπωση ότι παρά τις εκλογές οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται κανονικά.
Τα πράγματα δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Δεν είναι καθόλου «αθώα». Όποιος νομίζει ότι, συμμετέχοντας σε αυτήν την παρωδία διαπραγματεύσεων, η ελληνική κυβέρνηση κάνει απλώς… «ψυχικό» στον Νίμιτς, είναι βαθιά, πολύ βαθιά νυχτωμένος.
Οι διαπραγματεύσεις αυτές δεν είναι απλώς άχρηστες και χωρίς αντικείμενο, είναι επικίνδυνες!
Αν οι Αμερικανοί θέλουν να κάνουν ζημιά στην ελληνική κυβέρνηση για να την εκδικηθούν για το βέτο του Καραμανλή στο Βουκουρέστι, τώρα είναι μια πολύ κατάλληλη ευκαιρία να υπονομεύσουν κάθε πιθανότητα ευνοϊκής για την Ελλάδα λύσης στο θέμα του ονόματος.
Ο τρόπος είναι πολύ απλός: Αρκεί να προτείνουν τώρα, όσο τα Σκόπια δεν έχουν υπεύθυνη κυβέρνηση, ονομασία ή ονομασίες… ευνοϊκές για τις θέσεις της Αθήνας. Τα πολιτικά κόμματα της ΠΓΔΜ θα τις απορρίψουν φυσικά χωρίς δεύτερη σκέψη, στο πλαίσιο του προεκλογικού κλίματος και της ανευθυνότητας, χωρίς συνέπειες που αναλύσαμε προηγουμένως.
Έτσι όμως θα «κάψουν» οριστικά και αμετάκλητα κάθε θετική ή έστω ανεκτή ονομασία, γιατί όταν θα σχηματιστεί υπεύθυνη κυβέρνηση και επιχειρήσει η Αθήνα να φέρει προς συζήτηση τις ονομασίες αυτές, η λογική απάντηση του Μάθιου Νίμιτς θα είναι ότι αυτό αποκλείεται, αφού όλα τα κόμματα της ΠΓΔΜ τις έχουν ομόφωνα απορρίψει!
Μια τέτοιου είδους δράση των Αμερικανών μπορεί να φαίνεται στον πολύ κόσμο μακιαβελική, αλλά είναι συνηθέστατη στη διπλωματία. Μια επίθεση… αγάπης δηλαδή του Νίμιτς προς την Ελλάδα αυτήν τη στιγμή είναι πραγματικά «δηλητηριασμένο μήλο» από πολιτική σκοπιά.
Να μην υπάρξουν προτάσεις
Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου κινδύνου είναι πολύ απλή. Αρκεί να διαμηνυθεί με σαφήνεια στον αμερικανό διαπραγματευτή ότι μέχρι τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης στα Σκόπια η Αθήνα του ζητάει να κάνει όποιες συζητήσεις αυτός θέλει, αλλά σε καμιά απολύτως περίπτωση να μην υποβάλει οποιαδήποτε πρόταση. Να του διαμηνυθεί επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να δεχθεί ως δεσμευτική οποιαδήποτε θέση της κυβέρνησης των Σκοπίων. Όσο αυτή είναι υπηρεσιακή, δεν τη θεωρεί αξιόπιστο συνομιλητή, τελεία και παύλα.
Αυτές οι δηλώσεις του Νίμιτς, ότι μπορεί να επιτευχθεί λύση μέχρι τον Ιούνιο, όπως και οι παρόμοιες ανοησίες της πρέσβεως των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ Βικτόριας Νούλαντ ότι η λύση είναι δήθεν «ζήτημα ημερών» και όχι μηνών, πρέπει να βάλουν σε πολύ σοβαρές υποψίες τον ελληνικό λαό και να κρατούν σε επαγρύπνηση το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.
Από πού κι ως πού τολμούν οι Αμερικανοί να δηλώνουν ότι θα υπάρξει λύση μέσα σ’ ένα χρονικό διάστημα που σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα συμφωνήσει σ’ ένα τόσο κρίσιμο θέμα με την υπηρεσιακή κυβέρνηση των Σκοπίων;
Κακώς η κυβέρνηση Καραμανλή δεν τους έχει κόψει επισήμως τον αέρα, δηλώνοντας δημοσίως ότι «η Ελλάδα αναμένει τη διεξαγωγή εκλογών και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην ΠΓΔΜ, προκειμένου να συνεχίσει τον διάλογο για την εξεύρεση λύσης στο θέμα αμοιβαία αποδεκτής ονομασίας».
Η Ντόρα υπέρ «Νέας Μακεδονίας»
Θεωρητικά τα πράγματα θα μπορούσαν να πηγαίνουν πολύ καλά για την Ελλάδα. Το βέτο του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι είχε πολύ θετική αντανάκλαση στο επίπεδο του ΝΑΤΟ, αφού ενσωματώθηκε στην απόφασή του ως προϋπόθεση ένταξης η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας.
Στην ίδια την ΠΓΔΜ το ελληνικό βέτο έθεσε την ηγεσία της ενώπιον της ουσίας του προβλήματος, με τον σοσιαλδημοκράτη Πρόεδρο Μπράνκο Τσερβένκοφσκι να τάσσεται υπέρ της εξεύρεσης συμβιβασμού, τον διαπραγματευτή Νίκολα Διμιτρόφ να υιοθετεί ανάλογη στάση και τον ακροδεξιό εθνικιστή πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι (όπως και τον ομοϊδεάτη του, τον υπουργό Εξωτερικών Αντόνιο Μιλόσοσκι) να εμμένουν στις αδιάλλακτες θέσεις τους.
Δημοσκόπηση επίσης έδειξε ότι σε διάστημα ενός μηνός (από τις 8 – 9 Μαρτίου έως τις 12 – 13 Απριλίου) αυξήθηκε από 13% σε 36% το ποσοστό των ερωτηθέντων πολιτών της ΠΓΔΜ που αποδέχονται αλλαγή του συνταγματικού ονόματος, προκειμένου να ενταχθεί η χώρα τους στο ΝΑΤΟ. Σε αντίθεση δηλαδή με τα γραφόμενα περί έξαρσης του εθνικισμού στην ΠΓΔΜ μετά το ελληνικό βέτο, η δημοσκόπηση καταγράφει ενίσχυση των διαθέσεων συμβιβασμού. Φυσικά θα δούμε πάνω απ’ όλα τι θα βγάλουν οι κάλπες.
Μέσα στο κλίμα αυτό όμως είναι εντελώς ακατανόητη η επιμονή της υπουργού Εξωτερικών να εκδηλώνει την υποστήριξή της προς την πολύ κακή ονομασία «Νέα Μακεδονία» όπου βρεθεί κι όπου σταθεί.
Την εβδομάδα αυτή μάλιστα η Ντόρα ανακάλυψε ότι το όνομα «Νέα Μακεδονία» έχει και… γεωγραφική (!) διάσταση.
«Το Νέα Μακεδονία έχει και γεωγραφική διάσταση, καθώς η Παλιά Μακεδονία είναι η ολόκληρη και η Νέα ένα κομμάτι της», δήλωσε η υπουργός Εξωτερικών, κάνοντας εμφανώς απίθανες λογικές ακροβασίες. Ε, όχι και γεωγραφικός προσδιορισμός το «Νέα»!
Είναι εξόφθαλμο ότι όλοι οι άνθρωποι εκλαμβάνουν το «Νέα Μακεδονία» ως σύγχρονη έκφραση της Αρχαίας Μακεδονίας και φυσικά το «Νέα Μακεδονία» κατά κανέναν τρόπο δεν δείχνει ότι αυτή αποτελεί τμήμα της γεωγραφικής έκτασης της Μακεδονίας και όχι το σύνολο. Αντιθέτως, κάθε κοινό μυαλό αντιλαμβάνεται το «Νέα Μακεδονία» ως έκφραση ολόκληρης της έκτασης της Μακεδονίας, τόσο της Αρχαίας όσο και της σημερινής.
Η ουσία είναι πως αυτές οι θέσεις της Ντόρας δεν προοιωνίζονται τίποτα καλό για την τελική έκβαση. Το «Νέα Μακεδονία» είναι κακή, απαράδεκτη λύση.