επί του πιεστηρίου

Τούτες τις μέρες ας κλέψουμε λίγο από τον εαυτούλη μας και ας κοιτάξουμε παραδίπλα, εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα. Λίγη χαρά να δώσουμε. Ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια καλή κουβέντα δεν στοιχίζουν πολλά. Να ‘στε όλοι καλά. Όλα αντέχονται. Αρκεί ο καθένας να πιστέψει ότι μπορεί. Και τότε είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει… Ποτέ μην πεις ότι δεν πάει άλλο, τελείωσε η ιστορία…

Δυσκολεύουν τα πράγματα στη Θράκη. Πήραν αέρα τα μυαλά των πρακτόρων της Άγκυρας. Το τουρκικό προξενείο έχει ξεσαλώσει… Θα το πληρώσει ακριβά ο Ελληνισμός το ότι αφέθηκε να λειτουργεί χρόνια τώρα, παρότι ήταν γνωστό ότι όλη η προπαγάνδα γίνεται μέσα απ’ αυτό. Ο ένας μετά τον άλλον ξεφυτρώνουν οι τουρκικοί -πλέον- σύλλογοι μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που έκρινε ότι μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται και… συλλογικά οι μουσουλμάνοι της μειονότητας. Μόνο στην Ξάνθη την τελευταία εβδομάδα ιδρύθηκαν τέσσερις τουρκικοί σύλλογοι!
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Τα διαπίστωσαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ που συμμετείχαν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος που επισκέφθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο το Δέλτα του Έβρου. Συνάντησαν τσιγγάνους που χωρίς περιστροφές τούς έλεγαν ότι εμείς είμαστε όχι μουσουλμάνοι αλλά Τούρκοι, δεν είμαστε Έλληνες! Είδαν τέτοιο φανατισμό που τρόμαξαν. Και γύρισαν στην Αθήνα πολύ προβληματισμένοι και ανήσυχοι για τις μέρες που έρχονται. Ως αιτία της οξυμμένης κατάστασης θεωρούν το Κόσοβο. Ζουν με την… προσμονή της… αυτονομίας της Θράκης! Αθήνα, τ’ ακούς; Πάλι βλέπω να τρέχουμε κατόπιν εορτής…
Όλος ο καλός ο κόσμος ήταν εκεί… Εκτός από τον λαό, που και σ’ αυτή την περίπτωση έχει καλύτερη κρίση από τους εκπροσώπους του. Τίμησαν, λέει, τον Λεωνίδα Κύρκο. Και έτρεξε να τον χειροκροτήσει ΟΛΗ η Δεξιά, από τον Καραμανλή μέχρι τον Μητσοτάκη κι όλους τους υπουργούς της ΝΔ. Εκεί και ο κ. Σημίτης! Και ο πρώην Πρόεδρος Κωστής Στεφανόπουλος, ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου Γιώργος Βασιλείου, αλλά και επιχειρηματίες όπως ο Βαρδινογιάννης και άλλοι. Εκεί και ο Γιώργος, που ξέχασε ότι ο Λεωνίδας έστειλε τον πατέρα του, τον Ανδρέα, στο σκαμνί και έκανε κυβέρνηση με τη Δεξιά του Μητσοτάκη. Ξέχασε το ’89, που ευτυχώς ο κόσμος της δημοκρατικής παράταξης αρνείται να το ξεχάσει. Ο Ανδρέας, όπως πάντα εύστοχα, είχε αποκαλέσει το κομματίδιό του, με τις πολλές ονομασίες, άλλοτε ΚΚΕ Εσωτ. και άλλοτε ΕΑΡ, κόμμα των πλουσίων. Δεν έχουμε τίποτε προσωπικό με τον κ. Κύρκο. Ταλαιπωρήθηκε, εξορίστηκε, πήγε σε ξερονήσια από το κράτος της Δεξιάς, όπως και χιλιάδες Αριστεροί, πολλοί από τους οποίους άφησαν τη ζωή τους στην εξορία, μακριά από τις οικογένειές τους, γιατί δεν δέχτηκαν να βάλουν μια υπογραφή σε δήλωση μετανοίας. Και ποτέ δεν ανταμείφθηκαν με θέσεις και αξιώματα, όπως ο Κύρκος. Από τότε δεν θυμάμαι να πρόσφερε στον τόπο κάτι το σημαντικό. Εκτός από τη σύμπλευση με τη Δεξιά, από το μίσος προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε δίκιο πάντως παλιός κοινοβουλευτικός που στην απορία γιατί όλοι οι επώνυμοι πήγαν να τιμήσουν τον Κύρκο έδωσε την εξήγηση ότι αυτό συμβαίνει όταν πλέον δεν είσαι
εν ενεργεία…
Σε συνέχεια των όσων γράφαμε σ’ αυτήν τη στήλη στο προηγούμενο φύλλο για τον Πρόεδρο της Κύπρου κ. Δημ. Χριστόφια δυστυχώς όλο και περισσότερο επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες μας. Συναντήσεις συνεχώς με τον «πρωθυπουργό» του ψευδοκράτους κ. Ταλάτ, που τον νομιμοποιούν και τον αναβιβάζουν σε ισότιμο συνομιλητή (!) και αυτό σημαίνει υποβάθμιση του κύρους και της επιρροής του αξιώματος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και αυτό ήδη συζητείται και επισημαίνεται από πολλούς παράγοντες του Ελληνισμού. Άραγε ο κ. Χριστόφιας το συνειδητοποιεί;
Και κάτι που δεν γράφτηκε από τις… μεγαλοεφημερίδες… Στη δοξολογία που έγινε στη Λευκωσία για την εθνική μας επέτειο της 25ης Μαρτίου ο κ. Χριστόφιας χαιρέτησε τον πρέσβη της Ελλάδας «για την επανάσταση που έγινε στη χώρα σας» (!) λες και η Ελλάδα είναι… ξένη χώρα και ο κ. Χριστόφιας δεν έχει καμία σχέση, ούτε η Κύπρος… Το περιστατικό διέρρευσε και προκάλεσε έντονα σχόλια σε βάρος του Προέδρου, ότι κάθε άλλο παρά γκάφα ήταν…
Ε, όλοι αυτοί της… Αριστεράς (στ’ όνομα) που τους… κέρδισε ένας ξοφλημένος, όπως έλεγαν, δεξιός, θέλουν… εκτέλεση. Η ήττα της Αριστεράς στην Ιταλία είναι πιο σημαντικό γεγονός από τη νίκη του Μπερλουσκόνι. Γιατί επιβεβαιώνει αυτό που επανειλημμένα έχουμε γράψει. Τα αριστερά κόμματα έχουν μείνει πίσω. Ο κόσμος είναι πιο μπροστά. Πολύ. Όπως και τα προβλήματα. Και κυρίως η καθημερινότητα. Έχουν κολλήσει όλοι αυτοί οι αριστεροί ηγέτες με τα κοστούμια Αρμάνι στο χθες. Και δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν αλλάξει όλα. Από τη στιγμή που θέμα δημοκρατίας και ελευθεριών δεν υπάρχει, οι πολίτες θέλουν καλύτερη ζωή και για χάρη της πάει περίπατο η αγωνιστικότητα. Το ίδιο πρόβλημα ζούμε και στην Ελλάδα. Αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Τα αριστερά κόμματα είτε είναι μειοψηφίες είτε έχουν αυτοδιαλυθεί. Αν δεν ξαναχτιστούν όλα εξαρχής η Δεξιά θα σαρώνει… Και κυρίως αν δεν τολμήσουν τα κόμματα να πουν την αλήθεια, μ’ όποιο κόστος, στον κόσμο…
Πρόσφερε πολλά στον αθλητισμό. Δεν κατέκτησε τυχαία υψηλά αξιώματα στη χώρα. Και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν μπορεί επομένως κανείς να μηδενίζει το έργο και την προσφορά του Γιάννη Σγουρού και κάποιοι που βιάζονται να βγάλουν αποφάσεις, ας περιμένουν λίγο. Ο Γιάννης σύντομα θα μιλήσει. Και έχει να πει πολλά…