Διάγραμμα Ντόρας…

Η πυραμίδα εξουσίας με κορυφή την ιδία και τη ανοχή του Μεγάρου Μαξίμου διακλαδώνεται, εκτός και πέρα από τα υπηρεσιακά διαγράμματα, από τον γιο της κ. Κ. Μπακογιάννη, τον πρώην γαμπρό της, κ. Δ. Ζαφειριάδη και τον «αφοσιωμένο στην οικογένεια», κ. Θ. Σκυλακάκη.
Καθορισμένος μεν ο ρόλος ενός εκάστου, αλλά η κατεύθυνση μία: Ο συντονισμός του υπηρεσιακού μηχανισμού του κρισιμότερου υπουργείου για την υπόσταση της χώρας, στις βλέψεις και τις ιδιοτελείς επιδιώξεις της κας Μπακογιάννη!
Το «Διάγραμμα Ντόρας» στο πρώτο στάδιο περιλάμβανε τον παροπλισμό ή, ακόμη, και τον εξαναγκασμό σε πρόωρη αποχώρηση από την υπηρεσία διπλωματών, με ανεξαρτησία γνώμης, ευθυκρισία στη στάθμιση των εξωτερικών σχέσεων της χώρας, και, κυρίως, ίχνος στην υπηρεσιακή συμπεριφοράς τους που να ενθυμίζει «Φιλέλληνες» και ουχί εκπροσώπους μιας ανεξάρτητης και αυτοκυρίαρχης χώρας.
Η δημοσιοποίηση και μόνο των ονομάτων των αποχωρησάντων από το υπουργείο Εξωτερικών την «περίοδο Ντόρας» διπλωματών θα αποκαλύψει το μέγεθος απορφάνισης της διπλωματικής υπηρεσίας από ικανά στελέχη.
Το δεύτερο στάδιο στο «Διάγραμμα Ντόρας» περιλαμβάνει την επιστροφή στο νεοκλασικό μέγαρο της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, του «πνεύματος», που στο παρελθόν είχε διατυπώσει εις των πιστών του αρχηγέτη της «οικογένειας Μητσοτάκη», ο Ιωάννης Τζούνης: «Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα να χαράξει και ακολουθήσει ανεξάρτητη από την Ουάσιγκτον εξωτερική πολιτική».
Το επονομασθέν»Δόγμα Τζούνη», έχει μεταλλαχθεί προς το παρόν, στην προσαρμογή των υπηρεσιακών εκθέσεων, στο «πνεύμα Ντόρας», το οποίο στην ουσία του εις ουδέν διαφορίζεται από το πρώτο, και τη μεταλλαγή ένιων διπλωματών που έχουν προωθηθεί σε σημαντικές διπλωματικές θέσεις, σε θιασώτες της οσφυοκαμψίας προς την «πυραμίδα Εξουσίας» στο Υπουργείο των Εξωτερικών.
Το «παράδοξο», όχι όμως και ανεξήγητο, είναι ότι ακόμη και τηλεγραφήματα ή εκθέσεις διπλωματών μας στο εξωτερικό, στην τελική τους επεξεργασία στην Κεντρική Υπηρεσία, προκειμένου να ενημερωθεί η «κορυφή της πυραμίδας», υποβάλλονται στη βάσανο της επεξεργασίας, την οποία ακολουθούσαν οι καλόγηροι του Μεσαίωνα, όταν τις ευτραφείς χήνες σε ημέρες νηστειών τις «μεταβάπτιζαν» σε οψάρια!
Στην εποχή των μεταλλαγμένων η τακτική των μεταλλαγμένων εκθέσεων είναι, πλέον, καθεστώς στο υπουργείο των Εξωτερικών, ώστε τα πάντα να εξελίσσονται κατ’ αρέσκεια της κας Μπακογιάννη, και ουχί να αντανακλούν την περιγραφή και ανάλυση των πραγματικών καταστάσεων, ώστε να διαμορφώνεται η εξωτερική πολιτική μας, σε βάση ρεαλιστική και με πλήρη γνώση των αντικειμενικών παραμέτρων.
Το τρίτο στάδιο στο «Διάγραμμα Ντόρας» είναι η διάχυση του φόβου στις τάξεις της διπλωματικής υπηρεσίας και η καθυπόταξη, ή ο εξοβελισμός των ανυπόταχτων στις επιδιώξεις και βλέψεις της κ. Μπακογιάννη, οι οποίες δεν άπτονται των διπλωματικών στόχων της χώρας!
Η ίδια τακτική, της διάχυσης του φόβου προς την κοινή γνώμη, περιλαμβάνεται σε «υποσημειώσεις» του τρίτου σταδίου του «Διαγράμματος Ντόρα».
Την τακτική αυτή τη βίωσε η χώρα στο προστάδιο της Συνόδου της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο Βουκουρέστι, σύνοδο στην οποία θα ετίθετο και το θέμα των Σκοπίων.
Τα «ηχεία Ντόρας» -έχει φροντίσει η νυν ΥΠΕΞ να έχουν διασπαρεί στους σημαντικότερους τομείς ενημέρωσης- διαλαλούσαν σε όλους τους τόνους τους «κινδύνους» που εγκυμονούνται για τη χώρα από την οποιαδήποτε απόκλιση ή ανυπακοή στη θέληση της υπερδύναμης!..
Και αυτή η «διάχυση του φόβου» σημειωνόταν σε μια στιγμή που το σύνολο, σχεδόν, της Αντιπολίτευσης και των πνευματικών δυνάμεων του τόπου τόνιζαν τη σημασία να ακολουθηθεί αδέσμευτη και «εθνικά αξιοπρεπής» πολιτική στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου.
Το Μέγαρο Μαξίμου, προς στιγμήν και καθ’ οδόν προς τη ρουμανική πρωτεύουσα, απεγκλωβίσθηκε από την αντίληψη της συνδιαχείρισης της εξουσίας με την «οικογένεια Μητσοτάκη», ταυτίσθηκε με το λαϊκό αίσθημα και τις υποδείξεις της Αντιπολίτευσης και έθεσε τα εθνικά προβλήματα στη βάση του εθνικού συμφέροντος και της διαφύλαξης της Εθνικής αξιοπρέπειας.
Είναι άγνωστο, όμως, αν στα ώτα του Κ. Καραμανλή του Νεώτερου, ηχούν, μετά την εμπειρία του Βουκουρεστίου, οι λόγοι του εικονοκλάστη μοναχού Βαρλαάμ, που απαντούσε στους τότε «Ησυχαστές» (νυν»ηχεία Ντόρας»):
• «Μακριά από την Ησυχία… Είναι πλάνοι αυτοί που τη διδάσκουν…Τοις σοφοίς των Ελλήνων τον νούν προσέχειν και δι’ εκείνων της αγνοίας καθαίρειν αυτόν πειράσθαι… Μηδέν της ελληνικής σοφίας και των συλλογισμών της ανάγκης και της εκ τούτων οιονεί θηρευομένης αλήθειας μείζον είναι και υψηλότερον…»