Βυζάντιον

Ρουφάω τον πρωινό φραπέ, λέγοντας στον εαυτό μου πως βάζει σε λειτουργία έναν περίεργο μηχανισμό. Η γουλιά μένει για λίγο στον ουρανίσκο, κοντοστέκεται, βλέπει τη σαπίλα και τη φθορά που υπάρχει πιο μέσα, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αν μπορούσε να δει και το μυαλό μου θα έφευγε βίαια από τα ρουθούνια. Μένει στο στόμα για να βουτήξει στο κενό που δημιουργεί ο οισοφάγος. Καθώς πέφτει πιέζει έναν μοχλό που ελέγχει τα μάτια. Ανοίγουν. Μετά δεν θυμάμαι τι ακριβώς κάνω, δεν είμαι σίγουρος. Ψάχνω τα τσιγάρα ή το τηλεκοντρόλ; Τέλος πάντων, το ίδιο είναι. Ξυπνάω αργά και βρίσκομαι μόνος στο σπίτι. Ο Λυριτζής και ο Οικονόμου είναι τα πρώτα πρόσωπα που βλέπω κάθε μέρα. Σήμερα συζητούν για τις συνθήκες σφαγής των προβάτων. Δεν θέλω να φανταστώ την εικόνα. Παρατηρώ, όμως, τους τύπους με τις άσπρες ποδιές που λένε πως ο φόρτος δουλειάς είναι τεράστιος αυτές τις μέρες. Καταλαβαίνει, άραγε, το πρόβατο ότι θα το σφάξουν; Και να το ξέρει δεν πρόκειται κανείς να του δώσει σημασία. Οι αγελάδες, λένε, είναι πιο ευαίσθητες γι’ αυτό και τους χορηγούνται ηρεμιστικά όταν ανεβαίνουν στην αλυσίδα του σφαγείου. Τύψεις; Μια καλή μου φίλη θα έβγαζε νύχια στα λόγια της και θα με κατηγορούσε πως δεν αντιδρώ στην κακομεταχείριση των ζώων. Και εγώ θα της απαντούσα πως το τίμημα της σφαγής καταβάλλεται έναντι της ζωής που έζησαν. Αν δεν επρόκειτο να σφαχτούν, δεν θα είχαν γεννηθεί. Κατά μία αφαιρετική εκδοχή το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τους ανθρώπους.
••••
Παραληρώ. Αλλά είναι τα υπαρξιακά θέματα που παραδοσιακά θέτουν οι γιορτές, γι’ αυτό και τις μισούμε. Θα έχετε προσέξει πως οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν τα Χριστούγεννα και όχι το Πάσχα. Αυτό είναι λογικό. Το Πάσχα επενδύεται από ένα επίχρισμα θλίψης, το γλέντι κρατάει μόνο μία μέρα. Τα Χριστούγεννα απαιτούν πάρτι χωρίς τέλος. Με το Πάσχα τι έχεις να κάνεις; Να φας θαλασσινά τη Μεγάλη Παρασκευή, μαγειρίτσα και αρνί τη μέρα της γιορτής. Η φύση ανακάμπτει, απεκδύεται τη σάβανο του χειμώνα και εσύ την υποδέχεσαι με μια μεγαλοπρεπή βουτιά στη χοληστερίνη. Όντως, δεν πάω διόλου καλά.
••••
Βέβαια με τον Ιερώνυμο στην κεφαλή της Εκκλησίας μας αυτό το Πάσχα μπορεί να περάσει κάπως διακριτικά, ίσως να περάσει και απαρατήρητο. Κάτι σαν απεργία της ΕΣΗΕΑ ας πούμε, όπου τα κανάλια δεν έχουν talk shows και παίζουν ελληνικές ταινίες. Αυτό δεν είναι κακό, κάθε άλλο. Εγώ αν ήμουν στη θέση του Αρχιεπισκόπου μόνο και μόνο για να πικάρω τους άλλους θα χειριζόμουν και το Πάσχα με χαμηλούς τόνους. Θα έλεγα, για παράδειγμα, ότι εντάξει, ο Κύριος σηκώθηκε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και έφυγε διακριτικά, ούτε καν τους φρουρούς δεν ξύπνησε. Αυτή είναι η εκδοχή Ιερώνυμου. Η θεολογική προσέγγιση του Άνθιμου θα ήταν ότι ο Κύριος αναστήθηκε ακριβώς στις δώδεκα τα μεσάνυχτα για να πέσει επάνω στα βραδινά δελτία. Η άποψη αυτή είναι ικανή να προκαλέσει και οικουμενική σύνοδο που θα αποφασίσει ότι στο εξής ο Κύριος θα ανασταίνεται κατά τις οκτώ παρά κάτι, προκειμένου το μήνυμα να πάει παντού και λοιπά, κύριε ελέησον και πρωτίστως συγχώρεσέ με.
••••
Τέλος πάντων, μέρες που είναι δεν κάνει να ασχολούμαι με την Εκκλησία, άλλωστε έχω δώσει και ένα είδος υπόσχεσης στον εαυτό μου πως θα βεβηλώνω τα ιερά και τα όσια μεγάλης μερίδας αναγνωστών. Άλλωστε, τι είναι η οργή του Θεού μπροστά στη γκρίνια του εκδότη μου; Τίποτα, ένα χάδι. Εκτός των άλλων, κανένας δεν έχει δεχθεί ακόμα κλήση στο κινητό από τον Θεό. Όσοι, όμως, έχουν δεχθεί από τον εκδότη μου μπορούν να με καταλάβουν.
••••
Θα ήταν υπέροχο και αξιαγάπητο αν οι Σκοπιανοί δεν ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι. Μπα, ούτε μουσουλμάνοι μου αρέσει γιατί τέτοιους έχουμε τους Τούρκους. Βουδιστές και ινδουιστές δεν ταιριάζει. Να! Να ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά! Θα συμφωνήσετε πως μας κάθεται καλύτερα και από Εβραίοι. Ναι, Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν Μάρτυρες του Ιεχωβά στα Σκόπια θα πρέπει να τους εφεύρουμε. Τόσα μαγικά έχει κάνει το σύστημα Ντόρας με τις προκλήσεις των Σκοπιανών, δεν μπορούμε να φυτέψουμε μερικούς Μάρτυρες με εθνικιστικές τάσεις; Η εθνική οργή θα έβαζε άμφια που δεν θα κάλυπταν, όμως, τη στύση των υπερήφανων πατριωτών, των παλικαριών που αλαλάζουν από τηλεοράσεις και blogs, υποδεικνύοντας τους υβριστές των ιερών και των οσίων μας. Αν δεν το έχετε καταλάβει, τα Σκόπια είναι ο μήνας που θρέφει τους άλλους ένδεκα και μαζί ολόκληρη κυβέρνηση. Μίλησε ο Τατούλης; Βάλ’ του μια σκοπιανή πρόκληση στο στόμα να το βολέψει.
••••
Και εδώ είναι το σημείο όπου στέκομαι με δέος μπροστά στην Ντόρα, όπως θα έκλινα την κεφαλή προ του Επιταφίου -άλλωστε σημειολογικά Ντόρα και Επιτάφιος τον ίδιο συμβολισμό υπηρετούν, αν και ο Επιτάφιος αφήνει περιθώρια στην Ανάσταση. Η Ντόρα, που λέτε, κατάφερε να ρίξει μέσα στις πατημασιές της ακόμα και όσους δεν μπορούν να μυρίσουν τον αέρα γύρω της. Δείτε ως παράδειγμα αυτήν την εφημερίδα. Έχει κάνει, σε κεντρικό επίπεδο, τόση κριτική στην Ντόρα, που νομίζεις ότι διαβάζεις την απόκρυφη εξομολόγηση του Αντώνη Σαμαρά. Και όμως στο τέλος υποχρεώνεται να τραγουδήσει στις νότες που παίζει ο αυλός της. Όχι μόνο εμείς, το σύνολο του Τύπου, μέχρι και οι bloggers, έχουμε γίνει σαν τον Κοντορεβυθούλη, ακολουθούμε με το βλέμμα στο χώμα τα ψίχουλα που πετάει η Ντόρα.
••••
Δράττομαι της ευκαιρίας για να σας πω κάτι χαριτωμένο που μου μεταφέρουν. Οι σχέσεις Καραμανλή και Ντόρας είναι, σε προσωπικό επίπεδο, στο καλύτερο σημείο των τελευταίων ετών. Ειδικά η Ντόρα του φέρεται λες και είναι κολλητοί. Του δίνει συμβουλές για δίαιτα, για τα παιδιά, για όλα αυτά που και εγώ συζητάω με τις φίλες μου. Ωραία πράγματα. Όπως και αυτά που κάνει ο Καραμανλής που χαλαρώνει λίγο παραπάνω τώρα τελευταία και ήδη έκανε τις πρώτες του βουτιές στην παγωμένη θάλασσα της Ραφήνας. Αυτά είναι ανθρώπινα. Κάποια άλλα που σκέφτεται είναι εντελώς εξωγήινα.
••••
Ο Καραμανλής τείνει να με απογοητεύσει. Στο φτωχό μου μυαλό ήταν ένας ήρωας, ένας άνδρας-πρότυπο, με το playstation του και την αυτοκαταστροφική ροπή προς χαβαλέ. Νόμιζα πως είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Άλλωστε ποιοι γίνονται πολιτικοί ή δημοσιογράφοι; Οι τεμπέληδες και οι χαβαλετζήδες. Ο Καραμανλής, όμως, κάνει σχέδια και τείνει να με διαψεύσει. Το περιβάλλον του, που δεν έχει τρύπα όζοντος αλλά διαρροών, λέει πως ο πρόεδρος θα έβλεπε θετικά ένα καλό σενάριο διαφυγής. Είτε προς Ευρώπη μέσω του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος είτε, στην ανάγκη, προς την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2010. Η δεύτερη επιλογή δεν είναι τόσο μίζερη όσο φαίνεται, γιατί άνετα βάζεις το PS3 στην προεδρία και παίζεις το FIFA 2011, τη μοναδική περίπτωση να δεις τον Παναθηναϊκό να παίρνει πρωτάθλημα.
••••
Γενικά αυτές τις μέρες στη Ρηγίλλης κυκλοφορούν διάφορα. Να σας πω την αλήθεια, πιστεύω πως οι τύποι που τα αφήνουν να διαρρέουν το κάνουν περισσότερο για να προκαλέσουν εντύπωση. Ας είναι. Ένα από τα θέματα που συζητούν είναι τα κίνητρα του Τατούλη. Μην τον έχει βάλει η Ντόρα; Μην είναι που θέλει να φύγει και να αφήσει το μαγαζί, τη θέση του δηλαδή, στην κόρη του, που είναι και ωραία κοπέλα; Ειλικρινά δεν με νοιάζει, απλώς το γράφω γιατί στήλη έχω να γεμίσω.
••••
Άλλο σενάριο: θα γίνει ανασχηματισμός και ο Καραμανλής θα δημιουργήσει υπουργείο Περιβάλλοντος. Μιλάμε για το κανονικό περιβάλλον, δεν θα γίνει δηλαδή υπουργείο για τον Αγγέλου και τον Ανδριανό. Γι’ αυτό το υπουργείο εμφανίζονται ως φαβορί οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Να βγω με τον εμπρηστικό μηχανισμό στην Πεντέλη τώρα ή να περιμένω να ζεστάνει ο καιρός; Μα είναι δυνατόν; Ακούς τις επιλογές του Καραμανλή και λες ότι είναι καλύτερο να βγεις να το κάψεις μόνος σου. Ακόμα και αν δεν μείνει κλαράκι στην Ελλάδα, η οικολογική ζημιά θα είναι σαφώς μικρότερη από την πολιτική έκφραση της οικολογίας διά του Μιλτιάδη και του Κυριάκου.
••••
Όχι δεν το κάνω, παραμένω σε δίαιτα. Δεν γράφω απολύτως τίποτα για το ΠΑΣΟΚ. Είναι σα να λέμε πως έχω γίνει vegeterian, κάτι τέτοιο.
••••
Θα ήθελα να σας πω και αρκετά για την υπόθεση του ντόπινγκ, αλλά ειλικρινά επιφυλάσσομαι να σας πω περισσότερα μετά το Πάσχα. Εσείς ξαναδιαβάστε το ρεπορτάζ που μόνο αυτή η εφημερίδα έγραψε, προαναγγέλλοντας ότι η Ομοσπονδία άρσης βαρών θα πέσει κάπως στα μαλακά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρεθεί λύση. Μέχρι στιγμής βρέθηκε ότι μία είναι η ουσία. Εν ανάγκη θα είναι LSD και θα το πάρουμε όλοι οι υπόλοιποι βλέποντας παραισθήσεις. Απλώς περιμένετε λίγο ακόμα…
••••
Χαζεύω τις φωτογραφίες που μου έστειλε ένας τακτικός αναγνώστης, ο Λάμπρος. Είναι η νεαρή μέλλουσα κυρία Πούτιν μαζί με σχόλια για το πόσο μεγάλος είναι ο Πρόεδρος, που παίρνει από δίπλα την 26χρονη και τα άλλα κοινότοπα φαλλοκρατικά. Λάμπρο μου, αγαπημένε μου αναγνώστη, κάνεις λάθος, υπερεκτιμάς τον Πρόεδρο. Ακόμα και στη μικρή μας πατρίδα με μερικά καλά τηλεφωνήματα έχεις στον χώρο σου Ρωσίδα μικρότερη των 26 χρονών, η οποία δεν έχει και καμία απαίτηση γάμου. Το μεγαλείο του Προέδρου δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στον τρόπο με τον οποίο ξεφορτώθηκε τη σύζυγο.
••••
Στον Λάμπρο απαντώ από εδώ. Στον τύπο που μου έστειλε mail, υποστηρίζοντας τα ασφαλιστικά μέτρα του Πλεύρη για την απόσυρση του βιβλίου της Σωτηροπούλου από τις σχολικές βιβλιοθήκες, απάντησα και εγώ με προσωπικό μήνυμα. Με διόλου κομψό ύφος. Εκείνος μου απάντησε πως δεν πρέπει να αντιμιλώ στους αναγνώστες, πως μια εφημερίδα πρέπει να σέβεται τις απόψεις των αναγνωστών της. Τις σέβομαι. Γι’ αυτό και το βουλώνω πολλές φορές. Αλλά νομίζω πως ο εκδότης με πληρώνει για να γράφω αυτά που πιστεύω και όχι αυτά που γουστάρουν οι αναγνώστες. Ευτυχώς, εδώ δεν δεχόμαστε πως όποιος πληρώνει την ορχήστρα διαλέγει και τη μουσική. Εκτός και αν τα σκάει πολύ χοντρά, οπότε τύποι σαν τον Προκόπιο κλείνουν το μάτι, και προτάσσουν το κούτελο για να κολλήσει επάνω το χαρτονόμισμα. Μπα όχι, ποτέ δεν θα το έκανα. Γι’ αυτό και δεν ψωνίζω με κάρτα. Φεύγω. Έρχεται ο νυμφίος.
Προκόπιος