Απώτερες σκέψεις

Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε αποσταθεροποιητικές διεργασίες σε σχέση με το πολιτικό σκηνικό, εκπορευόμενες από την υπερδύναμη. Στόχος, η ανακοπή συγκεκριμένων στρατηγικών επιλογών σε ό,τι αφορά στο μέλλον του τόπου σε εθνικό και οικονομικό επίπεδο. Στρατηγικές επιλογές οι οποίες φαίνεται ότι «κυοφορούνται» με την ίδια κατεύθυνση και σε ορισμένες μεγάλες χώρες της «χερσαίας» Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέλλον θα δείξει. Αφήνοντας κατά μέρος την ανίχνευση των εν λόγω διεργασιών και επικεντρώνοντας τον φακό στις εξελίξεις του δικομματικού σκηνικού, παρενθετικά και με μία λέξη, παρατηρεί κανείς ότι η όποια ανακοπή της φθίνουσας πορείας του τον «σώζει» προσωρινά και συγκυριακά. Το μέλλον του είναι αβέβαιο και θα εξαρτηθεί από άλλους αστάθμητους παράγοντες. Και εδώ, το μέλλον θα δείξει. Σήμερα, θα αρκεστούμε στην επισήμανση μερικών φαινομένων, τα οποία προκαλούν εύλογο προβληματισμό:
α) Η σπουδή Νίμιτς, δηλαδή των Αμερικανών να βρουν όπως-όπως κοινά αποδεκτή λύση για την ονομασία των Σκοπίων μέχρι τον Ιούνιο και μάλιστα με την «πολιτική ευθύνη» προεκλογικής (υπηρεσιακής) κυβέρνησης στα Σκόπια, δείχνει ότι κάτι θέλουν να προλάβουν. Και, ασφαλώς, δεν είναι η υστεροφημία του κ. Μπους που επιβάλλει την επίσπευση της λύσης του συγκεκριμένου θέματος. Άλλου είδους και, φυσικά, γεωστρατηγικού χαρακτήρα είναι οι εξελίξεις που θέλουν να μπλοκάρουν. Η βιασύνη αυτή των Αμερικανών κρύβει παγίδα και η ελληνική πλευρά οφείλει να την αποφύγει. Άλλωστε, άλλοι είναι εκείνοι που επείγονται για δικούς τους λόγους. Εμείς γιατί να επειγόμεθα για ένα πρόθεμα, όταν ήδη τους έχουμε προσφέρει το όνομα; Γιατί να επειγόμεθα για ένα «φύλλο συκής»; Μήπως οι εξελίξεις στο γειτονικό κρατίδιο, αλλά και ευρύτερα, θα είναι τέτοιες οι οποίες διόλου δεν θα μας υποχρεώνουν να τους δώσουμε το όνομά μας, δηλαδή το «Μακεδονία», το οποίο, όμως, δεν θα μπορούμε να πάρουμε πίσω;
β) Η ενεργειακή πολιτική του Κώστα Καραμανλή με τη Μόσχα, μια πολιτική η οποία ρηγματώνει εξαρτήσεις και ταυτόχρονα δημιουργεί εναλλακτικές προοπτικές στον ζωτικό τομέα της ενέργειας για τη χώρα μας, αλλά και για την ΕΕ αφετέρου, έχει εξοργίσει τις ΗΠΑ.
γ) Η οργή αυτή γίνεται «λύσσα» από το γεγονός ότι διευρύνονται οι εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία και σε άλλους τομείς, στους οποίους υπήρχε όχι μόνο παραδοσιακή εξάρτηση της χώρας μας από τις ΗΠΑ, αλλά έχουν δημιουργηθεί δεσμά δουλείας και υποτέλειας.
Για την ανακοπή αυτών των ελπιδοφόρων για το μέλλον του τόπου εξελίξεων, οι ΗΠΑ θα μετέλθουν ό,τι άθλιο μέσο έχουν στο παλαιό οπλοστάσιο της CIA (παλιά μου τέχνη κόσκινο). Γιατί γνωρίζει η υπερδύναμη ότι μια τέτοια πολιτική οδηγεί σε χειραφέτηση όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και αυτής ταύτης της ΕΕ, καθώς και των επιμέρους κρατών-μελών της σε βάθος προβλεπτού χρόνου. Ταυτόχρονα, μια τέτοια εξέλιξη ενισχύει τις σχέσεις Ευρώπης – Ρωσίας. Γνωρίζουν οι ΗΠΑ ότι τέτοιες εξελίξεις ακυρώνουν τους γεωστρατηγικούς τους στόχους στην Ευρώπη, την Ευρασία και τη Μέση Ανατολή. Γιατί δημιουργούνται άλλοι συσχετισμοί.
Η πολιτική του κ. Φριντ, μια πολιτική διεστραμμένη, η οποία εκπορεύεται από τα σκοτεινά σχεδιαστήρια της Βιρτζίνια, φοβούμεθα ότι θα εκφραστεί στην Ελλάδα με πολλούς τρόπους, σταδιακά και σε πολλά επίπεδα, πάντοτε με στόχο την πολιτική αποσταθεροποίηση. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα χρησιμοποιηθούν: α) Στοιχεία από τη διαβρωμένη μυστική Εθνική Υπηρεσία της χώρας μας, πολλά από τα οποία συνέπραξαν και στην υπόθεση της κατασκοπείας (υποκλοπές), την οποία –ειρήσθω εν παρόδω– καμία από τις ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων δεν τόλμησε να καταγγείλει. Και πολύ φοβούμεθα ότι η κυβέρνηση ούτε καν επιχείρησε να εκκαθαρίσει την «υπηρεσία» από αυτά τα στοιχεία, β) Θα επιδιωχθεί η δημιουργία, ανάδειξη και «ενεργοποίηση» υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτήτων. Το ζήτημα αυτό μπορεί να ανακύψει είτε με τη διαδικασία του «ντόμινο» είτε ακόμα και με τη μορφή χιονοστιβάδας. Σε αυτήν την κατεύθυνση συντελούν και μερικές «ελληνόγλωσσες», αλλά μίσθαρνες φωνές, οι οποίες, κατά καιρούς και ως μη ώφειλον, ανακαλύπτουν δήθεν καταπατήσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών, ως και στέρηση δικαιωμάτων ομαδικού αυτοπροσδιορισμού. γ) Θα επιδιωχθεί η «αξιοποίηση» του συνεχώς διογκούμενου, νόμιμου και μη, μεταναστευτικού στοιχείου στη χώρα μας. Να τονίσουμε εδώ ότι η αδυναμία της πολιτείας να εντάξει στην ελληνική κοινωνία, ώστε να αφομοιωθεί από αυτήν, τη μείζονα μερίδα αυτού του μεταναστευτικού στοιχείου, καθώς και η χωροταξικά ανισόρροπη κατανομή του, αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα. Σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο αυτό αναφομοίωτο έχει αρνητικά χαρακτηριστικά για τη συνοχή της κοινωνίας και την εθνική ομοψυχία του λαού μας.
Να προσθέσουμε ακόμα ότι η ανίχνευση των διεργασιών στον χώρο αυτό δίνει ευρήματα ότι κυοφορείται η πολιτικοποίηση του μείζονος και ομοεθνικού μεταναστευτικού στοιχείου στη χώρα μας, προετοιμάζεται δε η καταρχήν συμμετοχή του στις εκλογικές διαδικασίες της τοπικής αυτοδιοίκησης και στη συνέχεια η πολιτική σχηματοποίησή του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ήδη, τα σχεδιαστήρια της Βιρτζίνια ετοιμάζουν και τις ηγεσίες της πολιτικής έκφρασης αυτού του ομοεθνικού μεταναστευτικού χώρου. Η μία ονομάζεται «σοσιαλιστική» και η άλλη «δημοκρατική».
Αγαπητέ αναγνώστη, αυτά τα γράφουμε όχι για να τρομάξεις, αλλά για να είσαι ενήμερος και έτοιμος.

e-mail: [email protected]