Ντόπινγκ – Μπόπινγκ… και το λουρί της μάνας
Ενώ οι αθλητές παίρνουν βιταμίνες, σκευάσματα, βοηθήματα τα λένε κάποιοι ειδικοί και ιδικοί, πάνε να μας αποβιταμινώσουν, τα μυαλά μας πάνε να μας τα κουνήσουν λες και δεν φτάνουν τα τόσα άλλα που τραβάμε καθημερινά. Ούτε κεραυνός είναι ούτε εν αιθρία έπεσε. Μέρα βροχής ήταν, συννεφιασμένος ο ουρανός και ως συνήθως οι απριλιανές μπόρες δεν έχουν κεραυνούς. Είναι μια συνηθισμένη βροχή, που ξέρουν όλοι τι γίνεται, πώς γίνεται και γιατί γίνεται. Τώρα άραγε γιατί σιωπούν; Γιατί πάνε να κρύψουν αυτό που κάποτε με καμάρι μας παρουσίαζαν; Τα χρυσά μετάλλια συνήθως δεν είναι τόσο χρυσά, είναι επιχρυσωμένα, επαργυρωμένα, επιχαλκωμένα. Αυτή είναι η αλήθεια σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό είναι το θέμα. Το ζήτημα είναι να μη σου κάτσει. Έτσι και σου κάτσει, την έκατσες τη βάρκα. Κοινώς τη βουλιάζει και όταν βουλιάζει η βάρκα με βάρη πάνε όλοι στον πάτο, πλην των φελλών, που πάντα επιπλέουν, που πάντα ξέρουν να φεύγουν από τις βάρκες πριν βουλιάξουν. Έτσι έχουν τα πράγματα, έτσι έχει η κατάσταση και δεν δικαιούται κανείς να μας πουλήσει παραμύθια για το παραμύθι. Το παραμύθι που πάντα δεν έχει βασιλόπουλα και βασιλοπούλες ενίοτε έχει κακές μάγισσες και ήρωες που ξεφτίζουν στον ψεύτικο χρόνο που έζησαν. Ευχαριστούμε για την ψευτιά που μας δώσατε. Δεν θα πάρουμε άλλο, φτάνει πια. Αφήστε τον αθλητισμό σας στην άκρη, να περπατήσει ο ευγενής αθλητισμός, η άμιλλα μαζί με το σύμβολο των Αγώνων, τη φλόγα, του ελληνικού ευ αγωνίζεσθε για να ταξιδέψει στα πέρατα του κόσμου. Αφήστε τη φλόγα της ψυχής μας να ταξιδέψει χωρίς τις δικές σας ντόπες και χωρίς τις δικές σας βρωμιές.
Η φλόγα των αιώνων των ολυμπιακών ιδεωδών δεν ανήκει στον αθλητισμό σας, ανήκει στη συμμετοχή, στην άμιλλα και όχι στον πρωταθλητισμό των δικών σας άρρωστων μυαλών για τη δόξα, τη δική σας, που ξέρω ότι δεν μπορεί να την πληρώνει ο ελληνικός λαός, σταματήστε να πληγώνεται τον αθλητισμό, σταματήστε να σκοτώνετε τα παιδιά μας, σκοτώστε την ώρα σας με κάτι διαφορετικό. Ξέρετε εσείς. Και τώρα να ʼρθουμε στην ουσία του πρωταθλητισμού. Ένας αθλητής της άρσης βαρών γυμνάζεται 7 ώρες την ημέρα περίπου και πολλές φορές 9. Αν υποθέσουμε ότι κάθε 5 λεπτά σηκώνει μέσο όρο, ανάλογα βέβαια με την κατηγορία κιλών, 500 κιλά στη μία ώρα σηκώνει 12 φορές Χ 500 = 6.000 κιλά ή 6 τόνους Χ 3,5 = 18.500 κιλά ή 18.500 τόνους δηλαδή με 7 ώρες προπόνηση σηκώνει περίπου 40 τόνους τη μέρα. Φαντάσου τι γίνεται, τι αντοχές πρέπει να έχει το ανθρώπινο σώμα για να αντέξει. Κι αυτό φυσικά δεν γίνεται με φασολάδα, τζατζίκι και σουβλάκια, χρειάζονται άλλα πράγματα, χρειάζονται άλλου είδους βοήθειες. Πώς τις λένε αυτές τις βοήθειες, τις γνωρίζουν αυτοί που τις παίρνουν και αυτοί που τις χορηγούν; Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και με βιταμίνες C δεν λύνεται το πρόβλημα, έτσι για να συνεννοούμαστε απόλυτα. Το ίδιο συμβαίνει και στον στίβο. Αν είναι δυνατόν να ξεπερνά ένα ελάφι ή ένα άλογο στον καλπασμό ο άνθρωπος. Και εδώ κάτι περίεργο τρέχει, 9 ώρες εξαντλητική προπόνηση δεν τα βγάζει πέρα ο οργανισμός με καλτσούνια και ντολμαδάκια. Και εδώ κάτι περίεργο συμβαίνει. Κάτι αντίστοιχο είναι και στην κολύμβηση. Δεν μπορεί και δεν πρέπει ο άνθρωπος να γίνεται προπέλα, δεν μπορεί να κολυμπά τόσες ώρες και τόσο γρήγορα και φυσικά εδώ δεν αντέχει ο οργανισμός μας με γαύρο, σαρδέλα και καλαμαράκια. Και εδώ και αν συμβαίνει κάτι εντελώς περίεργο, πολύ περίεργο. Ξεπέρασαν κι αυτά τα δελφινάκια στη θάλασσα. Σε λίγο καιρό οι άνθρωποι θα είναι δελφινάδες. Κι αυτό φυσικά δεν είναι κακό, διότι τα δελφίνια είναι αγαπητά και θηλαστικά με κατανόηση και ευαισθησίες. Είναι μερικοί άνθρωποι που παίζουν με τις ευαισθησίες των άλλων ανθρώπων δίνοντάς τους τροφή χρυσά μετάλλια, που είναι εντελώς πέτσινα. Κι αυτοί μπορεί να είναι χοντροπέτσινοι εκμεταλλευόμενοι τις αθώες ψυχές του κόσμου, αλλά η χοντράδα έχει και τα όρια. Ας πάρουμε τα πέτσινα καμουτσίκια και ας μην τους αφήσουμε να δράσουν αυτοί οι τύποι του δήθεν αθλητισμού, της δήθεν δόξας και ας τους στείλουμε στα σπίτια τους. Ας μείνουν στον θολωμένο τους καθρέφτη ζώντας με τις ψεύτικες επιτυχίες τους. Εμείς έχουμε ανάγκη από αλήθεια και ευγενή άμιλλα. Άλλωστε αυτή είναι η Ελλάδα. Ας μην τους τη χαρίσουμε, δεν τους αξίζει και δεν τους ανήκει.
Ο Φισουνιαστής