Μετά το βέτο τι;

Παρά τις μικρόψυχες δηλώσεις της αντιπολίτευσης, η αλήθεια που συνομολογούν όλοι οι σοβαροί αναλυτές είναι ότι η Ελλάδα πέτυχε το μάξιμουμ των στόχων της στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Το «μη λύση-μη πρόσκληση» έγινε πράξη, προκαλώντας σοκ στους Σκοπιανούς που ήλπιζαν ότι αρκούσε ο υψηλός τους προστάτης για να τους οδηγήσει στη βορειοατλαντική συμμαχία. Επιπλέον, η Ελλάδα όχι μόνο δεν ένιωσε απομονωμένη με την επιβολή του βέτο, αλλά μεγάλες χώρες, με πρώτη τη Γαλλία του Σαρκοζί έσπευσαν να υπερασπισθούν τις ελληνικές απόψεις.
Το μήνυμα που εξέπεμψε από το Βουκουρέστι προς τα Σκόπια αλλά και τη διεθνή κοινότητα η ελληνική κυβέρνηση ήταν ξεκάθαρο: η Ελλάδα ό,τι λέει, το εννοεί. Δεν αστειεύεται! Εδώ και μήνες η ελληνική πλευρά είχε θέσει την «κόκκινη γραμμή» της εθνικής αξιοπρέπειας πέραν της οποίας δεν έκανε πίσω. Με συστηματικό τρόπο, με επιμονή και μεθοδικότητα, εργάστηκε όλο αυτό το διάστημα για την επιτυχή έκβαση των ελληνικών θέσεων στο Βουκουρέστι. Διασφάλισε πρώτα απ’ όλα τη μεγαλύτερη δυνατή εθνική ομοψυχία στο εσωτερικό μέτωπο. Παρέλαβε την υπόθεση της διαφοράς μας με τα Σκόπια για το ζήτημα του ονόματος από ένα πλήρες 15ετές τέλμα. Ούτε μία ούτε δύο αλλά 118 είναι οι χώρες που αναγνώρισαν έως σήμερα το γειτονικό μας κράτος με το συνταγματικό τους όνομα. Με πραγματική διάθεση επίλυσης του προβλήματος και με τη βεβαιότητα ότι η παρουσία αυτού του κράτους στα βόρεια σύνορά μας εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα έναντι μεγαλοϊδεατισμών άλλων γειτονικών χωρών, επανακαθορίσαμε τη στάση μας.
Η θέση της Ελλάδας για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, που έχει τη στήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων -πλην ακραίων φωνών- επανέφερε το ζήτημα στη διεθνή ατζέντα και δημιούργησε νέα δυναμική για την επίλυσή του. Σύμμαχοι και εταίροι, που δυστυχώς ελάχιστα κατανοούν επιχειρήματα με ακλόνητη ιστορική βάση, συνειδητοποιούν πλέον ότι η αδιαλλαξία των Σκοπίων να συναινέσουν σε κοινά αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος αποτελεί εκκρεμότητα που μπορεί να λειτουργήσει στο μέλλον αποσταθεροποιητικά για την πολύπαθη περιοχή των Βαλκανίων. Το γεγονός ότι η Ελλάδα παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις δεν βρέθηκε απομονωμένη στο Βουκουρέστι, αλλά αντιθέτως είχε τη στήριξη και την κατανόηση σημαντικών εταίρων, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Το ζήτημα του ονόματος, που ταλανίζει την εξωτερική πολιτική της χώρας σχεδόν δυο δεκαετίες, σπαταλώντας δυνάμεις που θα έπρεπε να αξιοποιηθούν προς την κατεύθυνση της μείζονος εξ ανατολών απειλής, ουσιαστικά κατέστη στο Βουκουρέστι κριτήριο της συμμαχίας για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Βεβαίως και δεν χρειάζονται πανηγυρισμοί. Όπως επίσης λάθος θα είναι να επαναπαυτούμε στις δάφνες του Βουκουρεστίου. Το πρόβλημα παραμένει υπαρκτό και θα πρέπει να βρεθεί λύση σύμφωνη με το μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον. Τα Σκόπια, όμως, έστω και αργά, έστω και επώδυνα αντιλήφθηκαν ότι ο δρόμος για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ περνά από την Αθήνα.
Η συνετή και αποφασιστική διαχείριση στο Βουκουρέστι της διένεξής μας με τα Σκόπια επιβεβαιώνει πόσο λάθος είναι η διολίσθηση της άσκησης της εξωτερικής πολιτικής στο πεζοδρόμιο. Γιατί τότε οι όποιες αποφάσεις ενδίδουν στον πειρασμό της εσωτερικής κατανάλωσης. Τα λάθη της δεκαετίας του ’90 έγιναν μάθημα στην ελληνική πλευρά. Αντίθετα, τα Σκόπια αυτοπαγιδεύθηκαν στην αδιαλλαξία τους, χάνοντας την ευκαιρία του Βουκουρεστίου. Το αν θα χάσουν το τρένο του ΝΑΤΟ και στον επόμενο σταθμό εξαρτάται από τη στάση των ίδιων.
* Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας και Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου