Επικαιρότητα
1Στον απόηχο του ελληνικού βέτο για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ βρίσκεται το πρόβλημα των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ και των αντιδράσεων του Προέδρου Μπους για την «ανταρσία» της χώρας μας στο Βουκουρέστι. Η αμερικανική ηγεσία θύμωσε και θα μας εκδικηθεί, είναι ο φόβος μερικών νεο-Ελλήνων της καλοπέρασης. Δεν θα συμμερισθούμε την άποψη αυτή, γιατί: α) η Ελλάδα δεν βρέθηκε απομονωμένη στο Βουκουρέστι. Οι ελληνικές απόψεις βρήκαν την υποστήριξη ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών μελών του ΝΑΤΟ, όπως της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας και την ουδέτερη σχεδόν Γερμανία. Και αυτό μετράει στις εκρήξεις θυμού του Μπους και στις ψυχρές εκτιμήσεις της αμερικανικής διπλωματίας, β) η ολόθερμη συμπαράσταση του Προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί ενίσχυσε διπλωματικά το ελληνικό βέτο και οι δηλώσεις του έδειξαν ότι το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα δεν είναι τυχαίο και παροδικό, αλλά έντονο, που στηρίζεται και στις ρίζες καταγωγής του. Η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει αυτή την ένθερμη συμπαράσταση της Γαλλίας σε όλο το φάσμα των εξωτερικών της σχέσεων και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, γ) η «επίθεση φιλίας» εκ μέρους του Πούτιν, ο οποίος κυριαρχεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό και είναι εξαιρετικά δυναμικός και έξυπνος παίχτης στα διπλωματικά παιχνίδια, όπως το απέδειξε και στο Βουκουρέστι στη σύνοδο ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Έχουμε λοιπόν αποκτήσει «ερείσματα κοινού συμφέροντος» με τη Ρωσία, και δ) οι επικείμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ φρενάρουν τον θυμό του προέδρου Μπους και την εκδικητική μανία των όποιων συνεργατών του, που έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους για την στάση της Ελλάδος στη Σύνοδο Κορυφής. Βέβαια, ελληνικό λόμπι δεν υπάρχει πλέον στις ΗΠΑ, υπάρχουν όμως πολλές ψήφοι Ελλήνων που θα δοθούν με συναισθηματικά κριτήρια και όχι συμφεροντολογικά. Και αυτό υπολογίζεται από τον μηχανισμό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Όλα αυτά συνδυαζόμενα απομακρύνουν τον κίνδυνο αμερικανικών αντιποίνων. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον «ανάδελφος». Διαθέτει ερείσματα. Δεν ανήκουμε στους ΗΠΑσπιστές, αλλά και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από τον πρόσκαιρο θυμό του προέδρου Μπους. Άλλωστε μέχρι τώρα η Ελλάδα κανένα όφελος δεν είχε από την προσκόλλησή της στο άρμα των ΗΠΑ. Μάλλον οι ΗΠΑ έχουν ωφεληθεί από τη δική μας φιλία.
2Σε μακρά περίοδο πολιτικής και οικονομικής αστάθειας μπήκε η «φίλη» μας Τουρκία, με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου για την εξέταση της αγωγής εναντίον του Ερντογάν και του κόμματός του. Και με την οποία ζητείται ουσιαστικά η καθαίρεση του Προέδρου της Δημοκρατίας και της κυβέρνησης και η διάλυση του κυβερνώντος κόμματος ΑΚP. Τώρα η κυβέρνηση είναι σε άμυνα και επόμενο είναι να έχει χάσει τον βηματισμό της. Κυβερνητική απραξία, αλλά και αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία θα χαρακτηρίσουν ολόκληρο το 2008, καθώς η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν αναμένεται να εκδοθεί πριν από την λήξη αυτού του χρόνου και πιθανότατα στο πρώτο τρίμηνο του 2009. Ο επιχειρηματικός κόσμος της Τουρκίας, αλλά και οι ξένοι που έχουν επενδύσει στην αναπτυσσόμενη και απέραντη τουρκική αγορά δηλώνουν ιδιαίτερα ανήσυχοι για τις πολλαπλής ισχύος εξελίξεις στη γειτονική μας χώρα. Τα αποτελέσματα της έκρυθμης πολιτικής και οικονομικής κατάστασης είναι πλέον εμφανή. Στον πολιτικό τομέα, η αναθεώρηση του Συντάγματος μάλλον παγώνει, καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ντενίζ Μπαϊκάλ δεν φαίνεται να συναινεί και το ΑΚΡ του Ερντογάν δεν διαθέτει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 στην Εθνοσυνέλευση. Επομένως, παγώνει και η πορεία της Τουρκίας προς τον εκδημοκρατισμό και η πρόοδος των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην ΕΕ. Η «δαμόκλειος σπάθη» μιας απόφασης του Δικαστηρίου εναντίον της κυβέρνησης θα ρίξει τη χώρα αυτή σε τρομερό πολιτικό χάος και σε ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού. Καθόσον αφορά τις επιπτώσεις στην οικονομία, αυτές άρχισαν να διαφαίνονται καθαρά. Το Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης υποχωρεί καθημερινά, η λίρα Τουρκίας έχει υποτιμηθεί τις τελευταίες μέρες κατά 19% και κλίμα ανασφάλειας κυριαρχεί. Η Τουρκία που ήταν ισχυρός πόλος έλξης των επενδυτών, χάνει πλέον την ελκυστικότητά της. Η κυβέρνηση πάγωσε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και την εκτέλεση μεγάλων δημοσίων έργων υποδομής, εξαιτίας της κυβερνητικής αβεβαιότητας. Με λίγα λόγια, η οικονομία της μπαίνει σε επικίνδυνη τροχιά. Και πέρα από τους επενδυτές, μαύρο δάκρυ χύνει και το φιλοτουρκικό λόμπι εις τας Ευρώπας και φυσικά και στις ΗΠΑ. Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι πως αισθάνεται τώρα ο κ. Αράπογλου.