Βυζάντιον

Προσπαθούσα να της δείξω το αναπόφευκτο της χρήσης τους και το μάταιο της πολεμικής εναντίον τους. Ήμουν έτοιμος να προσθέσω ότι και εμείς δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση, αν δεν είχαμε ουίσκι και τσιγάρα, αλλά η ενοχή με έσπρωξε πίσω στην καρέκλα. Είπα κάτι πολύ ρηχό, πως και εγώ δεν θα ήθελα να πεθαίνουν οι άνθρωποι, αλλά ουδέποτε θα εμπλεκόμουν σε μια συζήτηση για τη συγκρότηση ιδεολογικού ρεύματος κατά του θανάτου. Το θλιμμένο ύφος μου και η αστική της ευγένεια την υποχρέωσαν να μου ζητήσει συγγνώμη. Κακώς. Είμαι πολύ χειρότερος από dealer αναβολικών.

Κατά κάποιον τρόπο είμαι dealer ιδεών. Προς Θεού, δεν θα βρείτε στις τσέπες μου κάτι σοβαρό. Ένα «βαποράκι» είμαι και εγώ, που πλέω ανάμεσα σε σκούνες και τάνκερ, προσπαθώντας να σας πουλήσω αυτά που έχω, να σας πείσω για τις απόψεις μου, να σας ντοπάρω με τις προκαταλήψεις και τα σύνδρομα που με διακατέχουν. Αν μη τι άλλο, οι μοναδικοί άνθρωποι που δεν χρειάζονται την ντόπα τους είναι όσοι βρίσκονται σε καταστολή στο κρεβάτι της εντατικής. Όλοι οι υπόλοιποι κάτι χρειαζόμαστε. Εγώ, ας πούμε, για να γράψω αυτή τη στήλη την Πέμπτη αρχίζω από Δευτέρα να μαζεύω πληροφορίες στο χαρτί και οργή στο στομάχι, μήπως και το χαρμάνι μου βγει εκρηκτικό, σαν εμετός. Εσείς χρησιμοποιείτε τα ίδια συστατικά για να βγάλετε τη μέρα, την εβδομάδα, μία ολόκληρη ζωή. Ο ένας ντοπάρει τον άλλον. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αν λειτουργούσαμε χωρίς τη συλλογική ντόπα, απολύτως ελεύθεροι και φυσιολογικοί, οι μισοί θα ήμασταν χωμένοι σε υπόγεια και οι άλλοι μισοί θα κυκλοφορούσαν με κολιέ από καρωτίδες στον λαιμό. Αλλά κάτι τέτοια είπε και ο Λαζόπουλος την Τρίτη, δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνω κάτι που όλοι ακούσατε και το πήρατε μαζί σας στο κρεβάτι για ύπνο. Έχω, όμως, συνέχεια.
••••
Αν γράψω εδώ πως έχω καλή πληροφόρηση από τον Λευκό Οίκο για την έναρξη ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, κανένας δεν θα με πάρει στα σοβαρά. Έχει συμβεί και στο παρελθόν, οι ειδήσεις που μεταφέρω εδώ αγνοούνται, εμφανίζονται περίπου σαν σαπουνόφουσκες στο χαρούμενο χρώμα της ελαφρότητας. Έτσι, λοιπόν, θα γράψω και τώρα τη δική μου εκδοχή για τα γεγονότα του ντόπινγκ, τα οποία ουδείς θα τα λάβει σοβαρά υπόψιν. Και ίσως να μην έχει και άδικο, είπαμε εδώ είναι ένα έντυπο blog, μία δημόσια ψυχανάλυση. Να η εκδοχή μου:
••••
Όπως γράφτηκε εκτενώς, οι έλληνες εμπόροι (προσέξτε τον τόνο στην παραλήγουσα, δίνει αριστερή χροιά στην εκφορά της λέξης) των αναβολικών αποφάσισαν να κάνουν τα ψώνια τους από την Κίνα, επειδή, λέει, το προϊόν είναι φθηνότερο, έχει καλά αποτελέσματα και παραδίδεται με μεγαλύτερη εχεμύθεια. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση για την ταβέρνα, το καφενείο και για να κάνεις τον έξυπνο της παρέας. Εγώ θα πω κάτι άλλο. Ψώνισαν από την Κίνα, επειδή οι ουσίες και οι συνδυασμοί που χρησιμοποιούν οι Κινέζοι δεν έχουν κωδικοποιηθεί στα σύγχρονα εργαστήρια της Δύσης. Για να καταλάβετε τι εννοώ: ένα σύγχρονο μικροβιολογικό εργαστήριο δεν λειτουργεί, φυσικά, με μικροσκόπια, αλλά με υπολογιστές που αναλύουν τη σύνθεση ουσιών και παρουσιάζουν αποτελέσματα. Για να βρει, όμως, ο υπολογιστής την ουσία, θα πρέπει να ξέρει τι ακριβώς ψάχνει, δηλαδή κάποιος θα πρέπει να έχει ενημερώσει το λογισμικό με την ταυτότητα των ουσιών. Ε, αυτή τη δουλειά την έκανε ο τύπος στην Κολωνία. Ενημέρωσε το λογισμικό του εργαστηρίου και με το κινέζικο προϊόν. Έτσι, όταν τα δείγματα εισήλθαν στο σύστημα προς έλεγχο, άναψαν τα λαμπάκια, που είναι αυθεντικά γερμανικά και όχι κινέζικα.
••••
Εδώ τώρα εσείς μπορείτε να προσθέσετε την εκδοχή που σας αρέσει. Να σας τις πω όλες, να διαλέξετε αυτή που σας κάνει καλύτερα. Εκδοχή πρώτη: οι δικοί μας ψωνίζουν συνειδητά ντόπα από τους Κινέζους, έχοντας λάβει τη διαβεβαίωση πως η ουσία δεν εντοπίζεται. Εκδοχή δεύτερη: ψωνίζουν τα φάρμακα χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς περιέχουν. Εκδοχή τρίτη: οι Κινέζοι τους έχουν πει ψέματα για τη σύσταση των ουσιών. Πάρτε αυτή που θέλετε, αλλά, μεταξύ μας, στην ίδια εκδοχή θα καταλήξουμε όλοι. Και τώρα ακολουθεί μία άλλη υπόθεση εργασίας, που απαιτεί, όμως, να βάλετε και τη φαντασία σας να δουλέψει.
••••
Ας υποθέσουμε πως το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και μια νεράιδα με τη μορφή της Όλγας Τρέμη κατεβαίνει στον σκληρό τούτο κόσμο και μετατρέπει τον αθλητισμό αγνό και χωρίς ουσίες. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί μόνο αν επιστρέψει η μόδα χλαμύδα-σανδάλι χειμώνα και καλοκαίρι. Έχουμε, λοιπόν, έναν κόσμο όπου τα σπορ είναι τόσο καθαρά, ώστε ο θεατής πηγαίνει γήπεδο και κοιμάται, λες και βλέπει ταινία του Αγγελόπουλου στο σινεμά. Τι λέμε τώρα! Τα πλάνα του Αγγελόπουλου θα είναι εξόχως πιο θεαματικά και γρήγορα από ένα αθλητικό θέαμα καθαρό από ουσίες. Αλλά είπαμε, ο βασικός στόχος είναι η αγνότητα και η καθαρότητα του αθλητικού προϊόντος. Το θέαμα θα είναι καθαρό, αλλά πένθιμα αργό. Οι επιδόσεις και τα ρεκόρ θα ανήκουν σε ένα παρελθόν ποτισμένο με τοξικά. Αλλά να, μία δυσάρεστη έκπληξη τρυπώνει στην όμορφη εικόνα. Το βαρετό θέαμα δεν ενδιαφέρει τα κανάλια. Μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις καταρρέουν από την έλλειψη είτε αθλητών είτε συναρπαστικών αγώνων. Η παγκόσμια αγορά στοιχήματος χτυπάει με φόρα στον πάτο του βαρελιού. Ο αθλητικός Τύπος του πλανήτη αντιμετωπίζει πλέον πρόβλημα επιβίωσης, αφού δεν βρίσκει κάτι θεαματικό να περιγράψει. Αρκετοί από αυτούς που σήμερα βγάζουν τα λαρύγγια τους υπέρ του καθαρού αθλητισμού βρίσκονται χωρίς δουλειά, αφού η αγορά συρρικνώνεται. Αν, λοιπόν, θεωρείτε ότι αυτό είναι πιθανό να συμβεί, τότε μπορείτε να ελπίζετε για την εξάλειψη της πείνας, την επικράτηση του σοσιαλισμού, την επανεμφάνιση του Έλβις και την είσοδο εξωγήινων επενδυτών στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
••••
Αν δεχθούμε ότι τα πολλά μετάλλια συνεπάγονται μεγάλες πιθανότητες για ντόπινγκ, τότε καλό είναι να παραδεχθούμε ότι οι γείτονες Σκοπιανοί και Αλβανοί είναι απείρως πιο έντιμοι από εμάς που κάνουμε τα πάντα για να δούμε τη γαλανόλευκη να κυματίζει στον μεσαίο ιστό, για να φωνάξουμε το γνωστό «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Αλβανέ/Σκοπιανέ». Και γιατί να γίνει; Τον έχεις για βλάκα;
••••
Kαι η απρέπεια των ημερών: ο Δήμος Αθηναίων βράβευσε τον Πύρρο Δήμα και ο Γιάννης Ιωαννίδης αποχώρησε από την εκδήλωση για να μη φωτογραφηθεί με τον Πύρρο. Ντροπή του, τίποτα άλλο.
••••
Και τώρα ακολουθούν τα απαραίτητα βαρίδια που βάζω στο σκάφος για να περάσει ομαλά τη διώρυγα του Παναμά, κοινώς για να γεμίσει τον χώρο της στήλης.
••••
Στο συνέδριο του Economist ήρθε και ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας, που ήταν συμφοιτητής του Κώστα Μπακογιάννη στο Χάρβαρντ. Ο νεαρός υπουργός ρώτησε τον νεαρό σύμβουλο της μαμάς του τι ακριβώς θα κάνει η Ντόρα στο θέμα του Κοσόβου. Να του πω εγώ, να μην ρωτάει από εδώ και από κει: θα το αναγνωρίσουμε λίγο πιο γρήγορα, μήπως και απαλύνουμε κάπως το κλίμα μετά την εμπλοκή στο Βουκουρέστι.
••••
Το άλλο κλίμα, αυτό που λέμε πολιτικό κλίμα, παραμένει υπέροχο. Καθώς ο δικομματισμός παίρνει τα πάνω του και ο ΣΥΡΙΖΑ πιέζεται, θα βλέπετε όλο και περισσότερα χαμόγελα. Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ, που αυτή τη στιγμή κάνουν δύο συζητήσεις: η μία έχει να κάνει με το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η άλλη με τη σύμπραξη με τη Νέα Δημοκρατία. Περιέργως, η δεύτερη κουβέντα έχει περισσότερους πρόθυμους να συμμετάσχουν. Ίσως επειδή (και είναι λογικό) αισθάνονται πλέον πιο κοντά στη Νέα Δημοκρατία και πολιτικά και, κυρίως, κοινωνικά. Και επειδή ο
ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μια παράμετρος που δεν είναι εύκολο να σταθμίσουν, προτιμούν να βαδίσουν την οδό της βεβαιότητας, της σιγουριάς. Το σύστημα είναι σαν τη χλωρίνη Κλινέξ: αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται.
••••
Μην ξεχάσω να σας πω πως ο μεγάλος ριγμένος από τη συναρπαστική (και σπαρταριστή) σκιώδη κυβέρνηση του Γιώργου είναι ο Πέτρος Ευθυμίου. Αν ξεχάσατε ποιος είναι, σας θυμίζω πως πρόκειται για έναν πρώην δημοσιογράφο που έχει χρηματίσει υπουργός Παιδείας, αλλά και εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ. Ε, εκεί τα χάλασε με τον πρόεδρο, καθώς ο Γιώργος θεώρησε ότι το στέλεχος, πατούσε σε δύο βάρκες και είπε να τον τιμωρήσει.
••••
Ναι, ήταν επιλογές που τους αποστόμωσαν όλους. Βλέπεις «υπουργό» τον Μαγκριώτη και σου κόβεται η ανάσα, δεν μπορείς πια να πεις τίποτα.
••••
Αλλά για όλους τους προέδρους της πολιτικής ζωής υπάρχουν καλά νέα. Αναμένεται να χαλαρώσουν οι πιέσεις για είσοδο στο ψηφοδέλτιο της Ευρωβουλής. Ο λόγος; Το αυτονόητο καλέ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να μειώσει τις αποδοχές των ευρωβουλευτών και να θέσει ένα συνολικό πλαφόν που δεν υπερβαίνει τα επτά χιλιάρικα. Ε, αυτά δεν είναι και σπουδαία λεφτά για τα δεδομένα των Βρυξελλών. Πρέπει να ξέρετε ότι οι έλληνες ευρωβουλευτές κάνουν και την εξής γυφτιά: ενώ η Επιτροπή τους πληρώνει αεροπορικά εισιτήρια πρώτης θέσης, αυτοί αλλάζουν το εισιτήριο σε οικονομική θέση και εισπράττουν τη διαφορά. Και αυτό καταργείται. Κάπως έτσι, αν κάποιος θέλει να πάει στην Ευρωβουλή θα πρέπει να έχει λύσει τα οικονομικά του και να διακρίνεται από μια σπάνια διαστροφή, να του αρέσουν οι Βρυξέλλες.
••••
Μιλώντας για βουλευτές απευθύνομαι στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, διότι μόνο αυτοί μπορεί να δουν το φως και να ανέβουν. Παιδιά, ακούστε ιδέα. Ζητήστε να σας δώσουν τη λίστα με τα ονόματα των στρατιωτών που υπηρετούν στην προεδρική φρουρά. Δεν θα κάνετε, απλώς, θέμα, θα κάνετε best seller. Δεν χρειάζονται και πολλά, μόνο να δημοσιευθούν τα επίθετα των παλικαριών που υπηρετούν από εκεί την πατρίδα, όχι ως Εύζωνοι βέβαια.
••••
Και τώρα το ταξίδι που ζηλεύω. Ο Βαληνάκης, ως υφυπουργός Εξωτερικών, πάει Αργεντινή και Περού για δέκα μέρες. Και θα πάρει μαζί του και δημοσιογράφους. Φυσικά και δεν παίρνει εμένα, αγνοεί καν την ταπεινή μου ύπαρξη με την αυθάδη ονειροπόληση των μεγάλων ταξιδιών. Ας με στείλει κάποιος στο Μπουένος Άιρες, σας παρακαλώ. Είμαι ικανός να υποσχεθώ πως δεν θα γυρίσω.

Προκόπιος