Άσφαιρο το βέτο στο Βουκουρέστι;

Όποιος κάνει πως δεν το καταλαβαίνει ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ και όποιος βαυκαλίζεται να νομίζει πως θα πατάξει τη χρήση αναβολικών ΕΙΝΑΙ ΑΦΕΛΗΣ. Όσοι προσπαθούν να εξιδανικεύσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες με μεγάλα λόγια, όπως «ευγενής άμιλλα», «ολυμπιακά ιδεώδη» και τα τοιαύτα, γνωρίζουν ότι ψεύδονται συνειδητά. Άλλωστε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας γίνονταν ανήκουστα και ανατριχιαστικά όργια, παραδείγματα των οποίων περιγράφει ανάγλυφα στον «ναυτίλο» του της Πέμπτης στην «Ελευθεροτυπία» ο ανεπανάληπτος Στάθης, όπου και παραπέμπω τον κάθε ενδιαφερόμενο.

Το σημερινό μου άρθρο, όπως προϊδεάζει και ο τίτλος του, δεν έχει σχέση με την εισαγωγή που προέταξα. Κάτι που, αν δεν το έκανα, θα… έσκαγα! Τόση είναι η οργή μου για τον εξευτελισμό που υπέστη η χώρα μας λίγους μήνες πριν από το Πεκίνο.

Και πάλι, λοιπόν, για πολλοστή και συνεχόμενη φορά, ο λόγος περί Σκοπίων. Η μόνη έμμεση σχέση με τα προαναφερθέντα είναι ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ στον οποίον έχουν επιδοθεί, θαρρείς και με… αναβολικά, οι Αμερικανοί για να

ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ όπως όπως λύση για την ονομασία του προτεκτοράτου τους. Δρόμο ταχύτητας που τον ακολουθεί και η ελληνική κυβέρνηση διά της κυρίας Μπακογιάννη, αλλά και του πρωθυπουργού. Δρόμο ταχύτητας τον οποίο είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν και οι ευαίσθητοι στα εθνικά μας θέματα δημοσιογράφοι, ώστε να προλάβουν κάθε ενδεχόμενη στραβοτιμονιά που θα καταστήσει άσφαιρο εκ των υστέρων το βέτο στο Βουκουρέστι. Ποια θα είναι η ενδεχόμενη στραβοτιμονιά; Να δεχθεί η Αθήνα λύση πριν λήξει… ευδοκίμως η θητεία Μπους στον Λευκό Οίκο. Εκτός πια και αν, η λύση ταυτίζεται –πράγμα λίαν αμφίβολο– ΜΕ ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΗΣΗ, όπως ακριβώς έχει οριοθετήσει η κυβέρνηση τη μεγάλη υποχώρησή μας.

Απορία αδαούς: Προς τι τα εύσημα του πρωθυπουργού για την κ. Μπακογιάννη τόσο στη συνέντευξή του στο Βουκουρέστι όσο και κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών που ζήτησε ο κ. Καρατζαφέρης και πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη; Επειδή η σκανδαλώδης φιλοαμερικανική της στάση δεν αμφισβητείται παρά μόνο από τους προσωπικούς υποστηρικτές της; Επειδή έμπασε από την πίσω πόρτα τους Αμερικανούς (και μάλιστα κάποια ανιστόρητα και αγράμματα τσόφλια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπως ο θρασύτατος Φριντ, που παριστάνει και τον… ιστορικό) ως απευθείας διαπραγματευτές ερήμην του ΟΗΕ; Ή μήπως επειδή τον… γοητεύει το τυποποιημένα ΠΑΓΩΜΕΝΟ χαμόγελό της και νομίζει ότι αποτελεί αποτελεσματικό όπλο πειθούς, ενώ οι πλείστοι το θεωρούν αποκαλυπτική ένδειξη της υποκρισίας της;

(Το «Ποντίκι» ισχυρίζεται ότι τα εύσημα του πρωθυπουργού ήταν αποχαιρετιστήρια. Διότι θα την ξηλώσει ΠΡΟΒΙΒΑΣΤΙΚΑ από το ΥΠΕΞ στον πρώτο ανασχηματισμό, που τον τοποθετεί τον Σεπτέμβριο, προσφέροντάς της άλλο σημαντικό υπουργείο –η ίδια εποφθαλμιά τον θώκο του Προκόπη Παυλόπουλου!– ώστε, προσθέτω εγώ, να τα κάνει θάλασσα και εκεί…)

Λίγες μέρες μετά την επιστροφή της από το Βουκουρέστι η κ. Μπακογιάννη έσπευσε να μιλήσει για «γεωγραφικό προσδιορισμό», όταν η ίδια επιδιώκει κουκούλωμα αρεστό στους Αμερικανούς και ήταν εκείνη που έστειλε στα Σκόπια την κ. Νούλαντ, ενώ, σύμφωνα με το εξαίρετο σχόλιο του Σταύρου Λυγερού στην «Καθημερινή» της Πέμπτης (όπου αποδεικνύεται περίτρανα γιατί η ονομασία «Νέα Μακεδονία» θα είναι καταστροφική), ο έγκριτος δημοσιογράφος τονίζει ότι «αντιθέτως ο Κώστας Καραμανλής αποφεύγει επιμελώς» να αναφέρει τον εν λόγω «γεωγραφικό προσδιορισμό». Ερωτώ αφελώς: Εάν παρʼ ελπίδα η λεγόμενη αμοιβαία αποδεκτή λύση καταλήξει στο «Νέα Μακεδονία», δεν αντιλαμβάνεται ο φίλος Στ. Λυγερός ότι η σπουδή της κ. Μπακογιάννη να… δεσμευτεί για «γεωγραφικό προσδιορισμό» αποβλέπει στο να αδειάσει και να εκθέσει τον πρωθυπουργό; Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν τα στελέχη και οι οπαδοί της ΝΔ ότι η κακοδαιμονία του κόμματός τους και η σε τακτά διαστήματα υπονόμευση του Καραμανλή προέρχεται από την οικογένεια Μητσοτάκη; Είναι άσχετο με τις δραστηριότητες αυτής της οικογένειας το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς, η σημαντικότερη προσωπικότητα της συντηρητικής παράταξης μετά τον Κώστα Καραμανλή, παραμένει αναξιοποίητος;

Και μια και ο λόγος για τον Σαμαρά, τον οποίο «πνίγουν» συστηματικά τα διάφορα κανάλια, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικών, έκανε μια μνημειώδη παρέμβαση στο συνέδριο του «Economist» με σαφέστατες αιχμές για την προκλητική εκ μέρους των ΗΠΑ υποστήριξη των Σκοπίων και μάλιστα παρουσία του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα και του ομοϊδεάτη τού περιβόητου Φριντ, Μ. Μπράιζα. Παρέμβαση που καταχειροκροτήθηκε, σύμφωνα με δελτίο ειδήσεων του ραδιοφώνου του Antenna την Παρασκευή το μεσημέρι.

Ευρύτατο το φάσμα της παρέμβασης του Σαμαρά, θα περιοριστώ όμως σε δύο εύγλωττα παραδείγματα που προσκόμισε: «Μόλις προχθές προκλήθηκε μεγάλη αναταραχή στις ΗΠΑ από μια διαφήμιση εταιρείας παραγωγής βότκας στο Μεξικό, όπου εμφανιζόταν μεξικανικός χάρτης του 1830 που παρουσίαζε το Τέξας, την Καλιφόρνια και άλλες νότιες πολιτείες των ΗΠΑ ως ανήκουσες στο Μεξικό. Σκεφθείτε πού θα είχε φτάσει η αντίδραση της Ουάσινγκτον εάν την πρόκληση αυτή την είχε κάνει, όχι μια ιδιωτική εταιρεία, αλλά η κυβέρνηση του Μεξικού», διερωτήθη ο έλληνας πολιτικός και τόνισε ότι «την ίδια συμπεριφορά και μάλιστα από την επίσημη FYROM αντιμετωπίζει καθημερινά η χώρα μας». Ιδού και το δεύτερο παράδειγμα: «Και η Κούβα είναι πολύ μικρή χώρα για να απειλήσει τις ΗΠΑ», είπε και πρόσθεσε: «Αλλά οι ΗΠΑ διατηρούν εμπάργκο κατά της Κούβας εδώ και 45 χρόνια και μάλιστα αφότου εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους είχε επιβληθεί το εμπάργκο εκείνο».

Θα επισημάνω κάτι, κλείνοντας, που και να το πίστευε ο Αντώνης Σαμαράς, δεν θα μπορούσε να το εκφράσει δημοσίως. Οι «αλυτρωτικές τάσεις» στις οποίες αναφερόμαστε συνεχώς εμπεριέχουν ΔΥΝΗΤΙΚΟ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ. Πράγμα που δεν θα αποτολμήσει να διανοηθεί καν το θνησιγενές γειτονικό κρατίδιο ως υλοποιήσιμο. (Όταν έλεγαν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή οι ευρωπαίοι εταίροι μας «πώς είναι δυνατόν να φοβάστε τα μικρά Σκόπια;», απαντούσε μονίμως: «Δεν μπορώ να γνωρίζω τους συσχετισμούς δυνάμεων που θα υπάρχουν αύριο»). Όμως, και σήμερα, οι ισχυρές πλάτες που διαθέτουν οι Σκοπιανοί (και επαίρονται γιʼ αυτές) θα μπορούσαν να πράξουν οτιδήποτε ΑΦΑΝΩΣ.