Το χέρι στην… τσέπη θα βάλουν οι γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας

Πρώτον, η λήξη της κοινοτικής χρηματοδότησης από Σεπτέμβρη των προνοιακών δομών των δήμων, που δημιουργήθηκαν στο Β΄ και Γ΄ ΚΠΣ, μεταξύ αυτών πάνω από 200 βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, οι οποίοι φιλοξενούν περισσότερα από 20.000 νήπια και βρέφη.
Δεύτερον, η δραματικά μειωμένη χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό της λειτουργίας των υπολοίπων -πρώην κρατικών- δημοτικών παιδικών σταθμών, οι οποίοι ξεπερνούν τους 1.500 και φιλοξενούν πάνω από 60.000 βρέφη και νήπια.
Το νέο σύστημα επιδότησης
δημοτικών και ιδιωτικών
παιδικών σταθμών
Σ’ ό,τι αφορά τους χρηματοδοτούμενους με κοινοτικά κονδύλια παιδικούς σταθμούς, έχουν εξασφαλίσει τα έξοδα λειτουργίας μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, 31 Αυγούστου 2008.
Από τον Σεπτέμβρη και μέχρι το 2010, το σύστημα χρηματοδότησης των παιδικών σταθμών αλλάζει δραματικά και εναρμονίζεται με τις αρχές της ανταγωνιστικότητας και της ελεύθερης αγοράς.
Γεγονός που σημαίνει ότι πλέον θα χρηματοδοτείται ο δικαιούχος χρήστης του προγράμματος και όχι ο φορέας υλοποίησης του προγράμματος, εν προκειμένω οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί.
Μετά από διαδικασίες αξιολόγησης -τα κριτήρια δεν έχουν ακόμη καθοριστεί- οι ενδιαφερόμενοι θα πάρουν «εντολή τοποθέτησης» στο πρόγραμμα, το οποίο αντιστοιχεί σε επιδότηση που δεν θα υπερβαίνει τα 2.500 ευρώ ετησίως ή περί τα 250 ευρώ τον μήνα, ενώ το πραγματικό κόστος αγγίζει κατά μέσο όρο τα 450 ευρώ τον μήνα. Συνολικά προβλέπεται να διατεθούν περί 40 εκ. ευρώ για περίπου 18.000 παιδιά.
Στη συνέχεια ο δικαιούχος χρήστης θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τον φορέα -δημοτικό ή ιδιωτικό παιδικό σταθμό- που θα εμπιστευτεί τη φιλοξενία του παιδιού του, χωρίς, όμως, να είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει επιπλέον τροφεία, αφού η χρηματοδότηση του προγράμματος προέρχεται ΜΟΝΟ από δημόσια δαπάνη.
Ο πιο φτηνός εισπράττει την επιδότηση
Οι φορείς, εν προκειμένω οι δημοτικοί παιδικοί και βρεφικοί σταθμοί ή οι αντίστοιχοι ιδιωτικοί, για να μπορούν να παράσχουν αυτές τις υπηρεσίες θα πρέπει να έχουν πιστοποιήσει τις θέσεις τους. Αυτό θα γίνει μέσα από ανοιχτό δημόσιο και μειοδοτικό διαγωνισμό που θα προκηρύξει δημόσιος φορέας, πιθανότατα το υπουργείο Απασχόλησης, μέσω, μάλλον, της Εργατικής Εστίας, όπου οι ενδιαφερόμενοι φορείς μετά από αξιολόγηση των υπηρεσιών που προσφέρουν θα κατοχυρώσουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν παιδιά.
Προσχολική αγωγή
μόνο με το χέρι στην τσέπη
Το πρόβλημα βέβαια αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις για τους 1736 καταγεγραμμένους πρώην κρατικούς και νυν δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, που φιλοξενούν περισσότερα από 60.000 παιδιά και νήπια.
Η λειτουργία τους, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως κάθε κρατική αρμοδιότητα που έχει μεταφερθεί στους δήμους (λειτουργία αθλητικών κέντρων, των ΠΙΚΠΑ, συντήρηση σχολείων, πολιτική προστασία, συντήρηση δρόμων κ.λπ.).
Σημειωτέον ότι την τελευταία τριετία, 2006-2008, δόθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις μεταφερθείσες στους δήμους αρμοδιότητες 180 εκ. ευρώ, ενώ το πραγματικό κόστος άσκησής τους υπολογίζεται στα 442 εκ. ευρώ. Η διαφορά μέχρι τώρα καλύπτεται από τα ταμεία των δήμων, οι οποίοι όμως δηλώνουν ότι βρίσκονται στο «κόκκινο», εξ ου και οι κινητοποιήσεις των δημάρχων για τα οικονομικά.
Με αυτά τα δεδομένα, για να φιλοξενηθούν παιδιά και νήπια στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς οι γονείς θα πρέπει να καταβάλλουν υπέρογκα τροφεία -ήδη 1.112 παιδικοί σταθμοί εισπράττουν τροφεία, είτε σταθερό είτε ανάλογο με τα εισοδήματα- αφού το κόστος για κάθε παιδί υπολογίζεται στα 450 ευρώ μηνιαίως. Ενώ δυσμενείς θα είναι και οι επιπτώσεις για τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς.
Συμπερασματικά, από όλα τα παραπάνω έχουμε τα εξής:
Πρώτον, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στη χώρα μας, σύμφωνα και με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, προσεγγίζουν τις 400.000. Η κάλυψη με επιδότηση της προσχολικής αγωγής για 20.000 παιδιά, συν η ελλειμματική χρηματοδότηση της φιλοξενίας άλλων 60.000 παιδιών στους πρώην κρατικούς και νυν δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, πόρρω απέχει από τις πραγματικές σημερινές ανάγκες των οικογενειών στη χώρα μας.
Δεύτερον, απουσιάζει ένα δίχτυ ασφαλείας για όσους έχουν πραγματικά ανάγκη αυτών των υπηρεσιών. Αυτό γεννά αυτόματα την υποχρέωση του κράτους να εγκαταλείψει την πολιτική των αποσπασματικών κοινωνικών πολιτικών και να προχωρήσει στη συγκρότηση του κοινωνικού κράτους, τέτοιου που να παράγει και να διανέμει την κοινωνική πρόνοια και ευημερία. Ένα σύστημα δηλαδή ανταποδοτικής και αναδιανεμητικής δικαιοσύνης που να διανέμει δίκαια την πρόνοια και την ευημερία σε όλους και κυρίως σʼ αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη. Και η αυτοδιοίκηση μέχρι τώρα έχει παίξει και μπορεί να παίξει σʼ αυτό σημαντικό ρόλο.
Τρίτον, και ίσως το πιο ανησυχητικό, ο θεσμός της προσχολικής αγωγής, θεμελιώδης συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας και βασικό στήριγμα της οικογένειας, τείνει να χάσει τον κοινωνικό του χαρακτήρα, ενώ με τη μείωση των επιχορηγήσεων φαίνεται ότι τείνει να εξαλειφθεί ή να τον απολαύουν μόνο όσοι μπορούν να πληρώσουν.
Σ.Ο.Σ.