ΤΟ ΒΕΤΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΕΜΨΥΧΩΣΕ ΤΟΥΣ EΛΛΗΝΕΣ!

Δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα αυτού του βέτο σε ό,τι αφορά την εμφανή αύξηση του κύρους της χώρας μεταξύ των ηγετών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, καθώς η αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού έκανε τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη πλέον να μην επιτρέψει να μπει η ΠΓΔΜ ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ, αν δεν διευθετηθεί το ζήτημα με τρόπο ανεκτό για την Αθήνα. Η σημαντικότερη επιτυχία, απόρροια του βέτο που έτσι κι αλλιώς εξαρτιόταν από την αποφασιστικότητα της ελληνικής πλευράς και μόνο, είναι οι διατυπώσεις που πέτυχε η ελληνική αντιπροσωπεία να συμπεριληφθούν στην απόφαση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, της Διακήρυξης του Βουκουρεστίου όπως την αποκάλεσαν οι ίδιοι οι συμμετάσχοντες.

«Μέσα στο πλαίσιο του ΟΗΕ, πολλοί παράγοντες έχουν εργαστεί σκληρά για να επιλύσουν το θέμα της ονομασίας, αλλά η Συμμαχία σημείωσε με θλίψη ότι αυτές οι συνομιλίες δεν έχουν οδηγήσει σε επιτυχή έκβαση. Γι’ αυτό συμφωνήσαμε ότι πρόσκληση στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας θα απευθυνθεί ευθύς ως επιτευχθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας. Ενθαρρύνουμε τη χωρίς καθυστέρηση επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και αναμένουμε την κατάληξή τους όσο το δυνατόν συντομότερα», αναφέρει επί λέξει η σχετική παράγραφος της Διακήρυξης του Βουκουρεστίου.

Το όνομα έγινε όρος ένταξης

Η πραγματικά μεγάλη επιτυχία έγκειται στο ότι με τον τρόπο που διατυπώθηκε στην απόφαση το θέμα του ονόματος μετατράπηκε καθαρά σε όρο ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ – και μάλιστα χωρίς να θεωρείται κάποιος πρόσθετος, άρα άνισος και καταχρηστικός όρος, ο οποίος μπορεί να εγκαταλειφθεί αργότερα.

Χωρίς υπερβολή, αυτό συνιστά διπλωματικό θρίαμβο!

Πολύ περισσότερο που από τις 26 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, οι 21 είναι και μέλη της ΕΕ. Δεν χρειάζεται επομένως φιλοσοφία για να αντιληφθεί κανείς ότι η απόφαση του ΝΑΤΟ δημιουργεί πολύ σοβαρό προηγούμενο για ανάλογη στάση και της ΕΕ τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε πρακτικό επίπεδο κυβερνήσεων, αφού δεν είναι αναμενόμενο άλλη στάση να τηρεί η ίδια κυβέρνηση στο ΝΑΤΟ και άλλη στην ΕΕ. Δεν πρόκειται περί θεωρητικού σχήματος. Σε ελάχιστους μήνες -μέχρι τον Οκτώβριο και το αργότερο στις αρχές Δεκεμβρίου- η ελληνική κυβέρνηση αλλά και τα Σκόπια θα αντιμετωπίσουν και το ζήτημα αυτό και καλούνται να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις. Για να γίνουμε σαφέστεροι, μέχρι τον Νοέμβριο η Κομισιόν πρέπει να υποβάλει έκθεση προόδου για την ΠΓΔΜ, όπου θα εισηγείται συν τοις άλλοις αν πρέπει ή όχι να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας αυτής στην ΕΕ. Η Ελλάδα δεν έχει φυσικά δικαίωμα βέτο στο πλαίσιο της Κομισιόν κατά τη διάρκεια σύνταξης της έκθεσης. Η Κομισιόν υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητο από τα κράτη όργανο που αποφασίζει ό,τι θέλει. Σε τέτοια ζητήματα όμως, που δεν αφορούν τα προνόμια της γραφειοκρατίας της ΕΕ, η Κομισιόν συχνότατα υπόκειται σε πιέσεις από τις ενδιαφερόμενες χώρες προκειμένου οι εκθέσεις της να εναρμονίζονται με τις στρατηγικές επιδιώξεις των ηγεμονικών δυνάμεων της Ευρώπης. Εν πάση περιπτώσει πάντως, το τι θα πει η Κομισιόν δεν έχει και τεράστια σημασία, δεδομένου ότι την απόφαση για την έναρξη ή όχι ενταξιακών διαπραγματεύσεων με μια χώρα, την παίρνουν οι ηγέτες της ΕΕ στη σύνοδο κορυφής τους, όπου βεβαιότατα η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο.

«Κάθε πράγμα στον καιρό του»

Οι πιθανότητες ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής να επαναλάβει και στο πλαίσιο της ΕΕ αυτό που ήδη έκανε στο ΝΑΤΟ είναι ιδιαίτερα αυξημένες, αν μέχρι το φθινόπωρο δεν έχει βρεθεί λύση στο θέμα του ονόματος.

Στη συνέντευξη που έδωσε προχθές στους έλληνες δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στο Βουκουρέστι, όταν ρωτήθηκε αν θα συνεχίσει και στην ΕΕ τη γραμμή «μη λύση σημαίνει μη πρόσκληση» -δηλαδή μη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην περίπτωση της ΕΕ- απάντησε διπλωματικά. Μη θέλοντας να φερθεί υπεροπτικά και να απειλήσει με νέο βέτο μόλις μία ημέρα αφότου είχε βάλει το βέτο για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ο Κ. Καραμανλής τόνισε τη «σταθερότητα» και την «αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης και πρόσθεσε με νόημα «κάθε πράγμα στον καιρό του», αφήνοντας μεν ανοιχτές όλες τις πιθανότητες, στέλνοντας όμως παράλληλα ένα πρώτο μήνυμα προς τα Σκόπια, αν και με υπονοούμενα.

Στην πραγματικότητα, φυσικά, ο πρωθυπουργός δεν έχει ουσιαστικά τη δυνατότητα να συναινέσει στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ, αν δεν λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. Έχοντας ήδη βάλει βέτο στο ΝΑΤΟ γι’ αυτόν τον λόγο, του είναι πολιτικά αδύνατο να μη βάλει στην ΕΕ, όπου βρίσκονται και τα λεφτά με τα οποία θα θησαυρίσουν τα «σλαβοαμερικανάκια» που κυβερνούν στα Σκόπια, όπως και όλο το διεφθαρμένο σύστημα των ελίτ που έχουν αναδειχθεί εκεί.

Αυτό όμως είναι πραγματικά ζήτημα των επόμενων μηνών.

Εγκαταλείπεται ο γεωγραφικός προσδιορισμός;

Η αλήθεια είναι πως, την Παρασκευή, στη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο Βουκουρέστι, υπήρξε ένα σημείο που δημιούργησε σκιές και απορίες. Δύο φορές ρωτήθηκε εντελώς συγκεκριμένα γιατί στις τελευταίες του τοποθετήσεις δεν χρησιμοποιεί τον όρο γεωγραφικός» προσδιορισμός όταν αναφέρεται στη σύνθετη ονομασία που επιδιώκει η κυβέρνηση, αν αυτή η επιμελώς παρατηρούμενη παράλειψη σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός έχει αλλάξει γραμμή και είναι διατεθειμένος να συζητήσει σύνθετες ονομασίες που δεν είναι γεωγραφικές. Παρά την πίεση, ο Κ. Καραμανλής και πάλι απέφυγε επίμονα να χρησιμοποιήσει τη λέξη «γεωγραφικός», επιβεβαιώνοντας έτσι με έμμεσο αλλά εύγλωττο τρόπο ότι η κυβέρνηση, αν δεν έχει ήδη αποφασίσει, τουλάχιστον προβληματίζεται και εξετάζει και άλλες ονομασίες, μη γεωγραφικές.

Η στάση του πρωθυπουργού έρχεται να δώσει υπόσταση στις διοχετευόμενες πληροφορίες ότι ισχυροί κύκλοι, με απήχηση και εντός της κυβέρνησης, επιδιώκουν να προωθήσουν την ονομασία «Νέα Μακεδονία», η οποία είναι μεν πραγματικά σύνθετη κι έτσι πιθανότατα θα έμενε, αλλά είναι σίγουρα η χειρότερη από τις σύνθετες ονομασίες που έχει δηλώσει η Αθήνα ότι είναι διατεθειμένη να συζητήσει και σίγουρα σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό.

Απαράδεκτη η στάση της Τουρκίας

Έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην εξαιρετικά πετυχημένη έκβαση της υπόθεσης ο αποφασιστικός τρόπος με τον οποίο ο Κ. Καραμανλής έβαλε το θέμα στο δείπνο των ηγετών τη νύχτα της Τετάρτης, παραμονή της έναρξης της συνόδου κορυφής.

Τη νύχτα εκείνη πολλοί, πάρα πολλοί ηγέτες ξαφνιάστηκαν και έδειξαν ότι για πρώτη φορά κάποιος τους παρουσίαζε με πολύ καθαρό τρόπο πόσο αποφασισμένη ήταν η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει αδίστακτα και αταλάντευτα στην προβολή του βέτο. Έδειξαν να πέφτουν από τα σύννεφα. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς, με πρώτο τον αμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους, πήγαν να… βγάλουν και γλώσσα! Την επόμενη όμως μέρα, όταν άρχισε η σύνοδος, η Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά να έχει αισθητά περισσότερους ηγέτες που δήλωναν υποστήριξη ή κατανόηση στις θέσεις της Αθήνας, με επικεφαλής φυσικά τον γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, αλλά και τον ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες Θαπατέρο, τον απερχόμενο ιταλό πρωθυπουργό Ρομάνο Πρόντι, που ουδέποτε διακρίθηκε για τις φιλελληνικές τους θέσεις, και άλλους. Εκείνοι πάντως που παρέμειναν «σκύλοι μονάχοι» εναντίον της χώρας μας, πέραν φυσικά από τους Αμερικανούς και κάτι ανατολικοευρωπαίους υποτελείς τους, ήταν οι Τούρκοι. Υποστήριξαν λυσσασμένα την έναρξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και έφτασαν μέχρι του σημείου να απαιτήσουν και να πετύχουν να μπει στο κείμενο της απόφασης της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ με αστερίσκο η σημείωση ότι «η Τουρκία αναγνωρίζει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα»!

Είναι ν’ απορεί κανείς μέχρι πότε θα συνεχίσει η κυβέρνηση Καραμανλή να υποστηρίζει με τόσο πάθος την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα «εξημερωθεί» η Άγκυρα και θα ακολουθήσει φιλική πολιτική προς τη χώρα μας…

Ψυχική ανάταση

Πέρα πάντως από τα συγκεκριμένα ζητήματα, τα οποία έχουν φυσικά τεράστια αυτοτελή σημασία, το μεγαλύτερο κέρδος από το βέτο του πρωθυπουργού στο Βουκουρέστι είναι αυτό το αίσθημα ψυχικής ανάτασης που γέννησε η στάση του σε όλον τον ελληνικό λαό. «Επιτέλους, τολμήσαμε ως χώρα να πούμε κι ένα «όχι» στους Αμερικανούς!» είναι αυτό που συζητάει με ικανοποίηση όλος ο κόσμος στις πόλεις και στα χωριά της Ελλάδας. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου είχε να αισθανθεί έτσι ο ελληνικός λαός!

Αυτό δημιουργεί ευθύνες προσωπικές στον Κώστα Καραμανλή. Οφείλει να προσπαθήσει τουλάχιστον να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών που δημιούργησε στον λαό η στάση του – έστω μόνο στα εθνικά θέματα, αφού η αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού στις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που προσπαθεί να επιβάλει στο Ασφαλιστικό είναι δεδομένη.

Τώρα όμως πρέπει να διαχειριστεί ο ίδιος, υπεύθυνα και αποφασιστικά, πάνω απ’ όλα με εθνική αξιοπρέπεια, την πολιτική νίκη που σημείωσε στο Βουκουρέστι. Τώρα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αυξημένη αυτοπεποίθηση, αφού διαπίστωσε με τα ίδια του τα μάτια ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν πολιτικά όποιον δουν ότι τους φοβάται και υποχωρεί. Αντιθέτως, όταν δουν κάποιον να είναι αποφασισμένος και να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, σπεύδουν να τον κατευνάσουν και να τον καλοπιάσουν. Προφανώς, ο ίδιος δεν έβαλε το βέτο και δεν πέτυχε αυτήν την εξαιρετική διατύπωση στο ανακοινωθέν για να αποδεχθεί κάποια ονομασία του τύπου «Νέα Μακεδονία», εξανεμίζοντας έτσι τα πολιτικά κέρδη που κατόρθωσε να φέρει για τη χώρα μας.

Δεν είναι τώρα η ώρα να το αναλύσουμε αυτό, αλλά αν τα Σκόπια συνεχίσουν να τηρούν αρνητική στάση, δεν έχει κανέναν λόγο η ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει επ’ άπειρον να τους προσφέρει σύνθετη ονομασία με τη λέξη «Μακεδονία». Κάποια στιγμή η Αθήνα πρέπει να πει «ως εδώ»!