ΟΡΘΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΣ!

Θύμισαν μέρες Ανδρέα, μέρες υπερήφανης εξωτερικής και εθνικής πολιτικής, εθνικής έξαρσης και ανάτασης. Μέρες που ο ελληνικός λαός έδειχνε, μέσω της ηγεσίας του, το ανάστημά του και έλεγε νέα ΟΧΙ σε εχθρούς και «φίλους» και «συμμάχους». Ήταν αποτέλεσμα:

• Μιας σταθερής πορείας του Κ. Καραμανλή, πορείας απεξάρτησης απ’ τον αποκλειστικό εναγκαλισμό των ΗΠΑ, πορείας αναζήτησης ενός διαφορετικού, όχι δορυφορικού ρόλου για την Ελλάδα στο διεθνές στερέωμα.

• Μιας συνεπούς διαδρομής του Καραμανλή στην προαναφερθείσα κατεύθυνση, με τρεις έως τώρα βασικούς άξονες: Τη στάση του στο Σχέδιο Ανάν (στάση αντίστασης στις αμερικάνικες πιέσεις και απαιτήσεις να… συνετίσει τον «αμετανόητο» Τάσσο), το άνοιγμα σε Ρωσία-Πούτιν, άνοιγμα ενεργειακό αλλά με σαφέστατες πολιτικές διαστάσεις, που επίσης ενοχλεί βαθύτατα την Ουάσινγκτον και το βέτο για τα Σκόπια επίσης κόντρα στον ανοιχτό εκβιασμό των ΗΠΑ, που τις τελευταίες προ της συνόδου του Βουκουρεστίου ημέρες έλαβε διαστάσεις αφόρητες.

• Μιας συναίνεσης παλλαϊκής και διακομματικής που όμοιά της είχε πολλά χρόνια να βιώσει ο ελληνισμός. Μιας συναίνεσης που βοήθησε τα μέγιστα και τον πρωθυπουργό στους χειρισμούς του στο Βουκουρέστι. Σε αυτό μάλιστα το σημείο αξίζει να αναφερθεί ειδικά η υπεύθυνη στάση και του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος με την πρωτοβουλία του να συναντηθεί με τον Κ. Καραμανλή την παραμονή της συνόδου του Βουκουρεστίου έστειλε το μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης μήνυμα της συναίνεσης, συναντίληψης, ομοψυχίας.

Τα παραπάνω άλλωστε επιβεβαιώνονται και με το μήνυμα που στέλνει ο ελληνικός λαός και μετά το Βουκουρέστι, μέσω της δημοσκόπησης της RASS που δημοσιεύει σήμερα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ».

Γεγονός είναι, σε κάθε περίπτωση, πως ακόμα και οι σκηνές που έζησε η ελληνική αποστολή κατά την αναχώρησή της απ’ το Βουκουρέστι, με Έλληνες ομογενείς οι οποίοι δακρυσμένοι έλεγαν «πότε θα μας ξανάρθετε, μας κάνατε υπερήφανους κι ευτυχισμένους», έδειξαν ότι σε αυτή τη χώρα κάτι κινείται. Ότι στέλνουμε το μήνυμα πως δεν είμαστε και δεν πρέπει να θεωρούμαστε δεδομένοι.

Η ομοψυχία που επετεύχθη είναι επίσης πρωτόγνωρη για τα τελευταία χρόνια. Και θα πρέπει να διαφυλαχτεί, στους χειρισμούς των εθνικών θεμάτων.

Οι χειρισμοί Καραμανλή

«ΤΟ ΠΑΡΟΝ» αποκαλύπτει σήμερα σημαντικές πτυχές απ’ το ενδιαφέρον παρασκήνιο, το σχετιζόμενο με το πώς φτάσαμε στο ηχηρό βέτο του Βουκουρεστίου.

Οι πληροφορίες μας λοιπόν αναφέρουν ότι σχεδόν τα πάντα τα χειρίστηκε προσωπικά ο Κώστας Καραμανλής. Ο ίδιος κατηύθυνε όλα τα βήματα απ’ την προεκλογική περίοδο, όταν για πρώτη φορά εμμέσως έθεσε το ζήτημα του βέτο στο ΝΑΤΟ, μέχρι τη 2α Απριλίου, οπότε και το βέτο έγινε πράξη.

Ελάχιστοι τότε, τον Σεπτέμβρη, πίστεψαν ότι θα φτάναμε στο βέτο. Σχεδόν όλοι έκαναν λόγο για προεκλογικό πυροτέχνημα.

Όμως ο Καραμανλής μεθοδικά «έχτιζε» τη στρατηγική για το βέτο. Ελάχιστοι ήσαν κοινωνοί των αποφάσεών του. Ένας εξ αυτών ήταν ο Π. Μολυβιάτης, με τον οποίο ο πρωθυπουργός έχει συχνά συνεργασία. Και τον ακούει πάντα με προσοχή. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι με τον τέως υπουργό Εξωτερικών είχε και τις μέρες που προηγήθηκαν της συνόδου του Βουκουρεστίου συναντήσεις.

Μέσα σε αυτό το κλίμα η Ντ. Μπακογιάννη εντάχτηκε είτε ήθελε είτε όχι. Έγινε με σαφήνεια κοινωνός της μη διαπραγματεύσιμης επιλογής του Καραμανλή. Αυτή την επιλογή την κατάλληλη στιγμή ο πρωθυπουργός την κατέθεσε στην κυβερνητική επιτροπή.

Ελάχιστες ημέρες πριν από το Βουκουρέστι πείστηκαν και οι πολιτικοί αρχηγοί ότι ο Καραμανλής δεν μπλοφάριζε. Ότι εννοούσε την κόκκινη γραμμή την οποία δεν ήταν διατεθειμένος να ξεπεράσει και να πάει σε άλλο συμβιβασμό πέραν του «σύνθετη ονομασία, διατύπωση που δεν θα επιτρέψει τη μετάλλαξη σε σκέτο “Μακεδονία” και ονομασία για όλες τις χρήσεις». Έτσι είχαμε την παρέμβαση του Γ. Παπανδρέου, η οποία αποδείχτηκε πολλαπλά χρήσιμη, καθώς και δηλώσεις -επί της ουσίας- στήριξης και απ’ τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς.

Παράλληλα ο πρωθυπουργός προέβαινε και σε κάποιες άλλες λεπτές όσο και κρίσιμες κινήσεις, δίχως τυμπανοκρουσίες. Ενημέρωσε ακόμα και με προσωπικά τηλεφωνήματα ορισμένους ηγέτες, των οποίων τη στήριξη έκρινε πως μπορούσε να λάβει και τη θεωρούσε κρίσιμη.

Μεταξύ αυτών και τον γάλλο Πρόεδρο Ν. Σαρκοζί, αλλά και τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Τη στήριξη επίσης της Ρωσίας την πέτυχε και ήταν σημαντική, αν και η Ρωσία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής θα επισκεφτεί ξανά τη Μόσχα σύντομα λέει πολλά…

Φρόντισε ακόμα να φτάσει στο Βουκουρέστι ελάχιστη ώρα πριν ξεκινήσει η σύνοδος. Έτσι απέφυγε πιθανή πρόταση του Μπους να συναντηθεί ή μαζί του ή και με τον πρωθυπουργό των Σκοπίων. Κατέστησε σαφές ότι δεν υποχωρούσε απ’ τις θέσεις που είχε δημόσια διακηρύξει.

Με αυτούς τους χειρισμούς έστειλε σαφέστατο μήνυμα. Και πέτυχε:

• Να καταστήσει πλέον την Ελλάδα, για πρώτη φορά, κλειδί στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.

• Να κάνει τις ελληνικές θέσεις κατανοητές. Πολύ περισσότερο που τις στήριξαν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και άλλες χώρες. Για πρώτη φορά μας άκουσαν, βρε αδερφέ!

• Να κάνει σαφές στην Ουάσιγκτον ότι οι εκβιασμοί δεν περνάνε. Αλλά και να ακυρώσει τις αναλύσεις των ΗΠΑ, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν θα επέμενε στο βέτο την κρίσιμη ώρα. Είναι αλήθεια ότι η αμερικάνικη διπλωματία αιφνιδιάστηκε, διότι πράγματι είχε πιστέψει ότι θα υποχωρούσαμε.

Οργή στην Ουάσιγκτον!

Η οργή -φυσικά- της Ουάσινγκτον μετά και τη νέα «ανταρσία» Καραμανλή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Άλλωστε ο Κ. Καραμανλής ποτέ δεν ήταν ο αρεστός των ΗΠΑ. Σε άλλα «ταμπλό» παίζει η αμερικανική πλευρά.

Αυτό ο πρωθυπουργός το έχει προϋπολογίσει στη στρατηγική του. Γνωρίζει ότι αντίδραση της Ουάσινγκτον θα υπάρξει…

Εξάλλου έγκυροι πολιτικοί-διπλωματικοί κύκλοι επισήμαιναν και κάτι άλλο, που επίσης θα πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να μας απασχολήσει στα σοβαρά και να οδηγήσει σε αναθεώρηση της πολιτικής μας:

• Ότι η Τουρκία, παρότι η Ελλάδα την υποστηρίζει και μάλιστα σθεναρά στην ευρωπαϊκή της πορεία, για άλλη μια φορά στάθηκε απέναντί μας. Και ήταν απ’ τις χώρες εκείνες που τάχθηκαν στο πλευρό των Σκοπίων.

Πάντως το γεγονός ότι απ’ τον Ιούνη αναλαμβάνει η Γαλλία την προεδρία της ΕΕ είναι ευνοϊκό για μας, αφού στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκέμβρη θα συζητηθεί και η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων στην ΕΕ.

Ενώ θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε αυτήν τη σύνοδο του ΝΑΤΟ ο Πρόεδρος Μπους ήταν ο μεγάλος ηττημένος. Εκτός απ’ τις εξελίξεις στο ζήτημα των Σκοπίων έφαγε και το «χαστούκι» της μη συμφωνίας για πρόσκληση σε Ουκρανία και Γεωργία.

«Πέτυχε» ο Μπους με τις επιλογές του να ενώσει τη Ευρώπη εναντίον του. «Πέτυχε» ακόμα να αναβιώσει ο γαλλο-γερμανικός άξονας…

Χαμηλοί τόνοι Καραμανλή…

Ήδη απ’ την Τετάρτη το βράδυ ο Καραμανλής σε συνεργασία που είχε με τους υπουργούς που τον συνόδευαν στο Βουκουρέστι αλλά και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες με τους Σιούφα και Παυλόπουλο έδειξε ότι δεν θέλει μια επικοινωνιακή διαχείριση θριαμβολογική.

Αυτό το έδειξε και με το μήνυμά του της Πέμπτης, όπου απέφυγε και την κομματική και προσωπική εκμετάλλευση της μεγάλης επιτυχίας και εξέπεμψε σε γενικά χαμηλούς τόνους.

Έδωσε επίσης στίγμα και μήνυμα όταν με την επιστροφή του την Παρασκευή απέφυγε οποιαδήποτε κίνηση που θα μπορούσε να εκληφθεί ως επιχείρηση εκμετάλλευσης του θέματος και πήγε κατευθείαν στη Ραφήνα, στο σπίτι του.

Και αυτή την τακτική θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα…