Κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να σωθεί ο τόπος…

Αγαπητέ κύριε Κουρή,
«Corruptio optimi pessima»: H διαφθορά των καλυτέρων (ή μάλλον των διοικούντων και των προνομιούχων στην περίπτωσή μας) είναι η χειρότερη.
Γιατί όταν στεναχωρηθώ πολύ θυμάμαι εσάς; Γιατί την αγανάκτησή μου την απευθύνω σε εσάς; Ασφαλώς, η τιμιότητά μου, η κρίση και η λογική μου θα ταιριάζουν με τη δική σας!
Αυτό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό στον τόπο μας δεν έχει ξαναγίνει. Έχουν βγει στη φόρα όλα, επί δύο μήνες τώρα, τα κανάλια, οι εφημερίδες, ο κόσμος όλος να ασχολείται με τις μίζες, τα λαδώματα, τον Ζαχόπουλο, τον Μαγγίνα, το μαύρο χρήμα του Αναστασιάδη, με τις προμήθειες της Siemens, τις βιλάρες των προνομιούχων, με τη θεραπεία της οικοδομικής άδειας του κυρίου Σουφλιά, με το γνωστό DVD, ποιος το έδωσε, ποιος το πήρε… και κανείς δεν το είδε! Έλεος, κύριε Κουρή, υπάρχουν τόσα μεγάλα προβλήματα εσωτερικά και εξωτερικά που αφορούν τον τόπο μας και κανείς δεν κάνει λόγο για αυτά. Οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι, οι Αλβανοί, σαν κοράκια αρπακτικά, περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να αρπάξουν τη λεία τους. Οι μετανάστες πλημμύρισαν τον τόπο, η Τουρκία, από μεγάλη αγάπη, μας τους στέλνει «πεσκέσι»! Η Αλβανία από καιρό έχει στείλει όλα τα enfants gates της για να ξαλαφρώσουν τις τράπεζες και τις τσέπες μας.
Εμείς, οι ανυπεράσπιστοι που παλεύουμε για τον επιούσιο και για το ένα ευρώ τον μήνα που μας δίνουν αύξηση, τι να κάνουμε μπρος στις τρομακτικές αυξήσεις που γίνονται κάθε μέρα από τους προνομιούχους; Από μας τι ζητούν οι διοικούντες, οι δημοσιογράφοι και τα κανάλια;
Μήπως όλοι δεν γνωρίζουμε ότι σήμερα βασιλεύει ο ευκαιριακός ηδονισμός (το χρήμα και το σεξ); Τα δικαστήρια γιατί υπάρχουν; Γιατί δεν απευθύνονται στους δικαστές τίμια και ξεκάθαρα για να αποδώσουν δικαιοσύνη και να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγείου»; Είδατε έναν από αυτούς τους μεγαλοκαρχαρίες να καταδικαστεί; Είναι γνωστό ότι από εμάς ζητούν μόνον την ψήφο μας, μας υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια» και ύστερα «μην τον είδατε τον Παναγή».
Ένας άξιος πρωθυπουργός που έχει το γνώθι σ’ αυτόν θα διάλεγε και άξιους συνεργάτες, πώς είναι δυνατόν ένας Ζαχόπουλος να παριστάνει τον υπερυπουργό; Την ψήφο μας τη ζητούν όχι για να διοικήσουν έντιμα το κράτος, αλλά για να λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Παζάρι για τη μεγαλύτερη καρέκλα, ποιος θα λαδωθεί περισσότερο, πώς θα εξασφαλίσουν τη διαδοχή στα παιδιά τους, πώς θα διορίσουν τους κουμπάρους και τους φίλους τους και, κυρίως, πώς θα συσσωρεύσουν χρήμα για τις βιλάρες και τα κότερα. Το χρήμα πάντοτε επιθυμούμε να το αποκτήσουμε όλοι, αλλά όχι και να γίνει βασιλιάς της ύπαρξής μας και μάλιστα σε βάρος των αδυνάτων και ανήμπορων συνανθρώπων μας. Πρέπει όλοι να σκεφθούμε ότι η ζωή είναι σύντομη, από το Α φθάνουμε στο Ω πολύ γρήγορα και μας χώνουν σε δύο μέτρα λάκκο, τροφή των σκουληκιών! Σαν τον ρακένδυτο της Μυτιλήνης που πέθανε πρόσφατα και βρήκαν ότι είχε τέσσερα διαμερίσματα και χιλιάδες ευρώ. Τι τα ήθελε και στερήθηκε στη ζωή του; Ο κύριος Θ. Αναστασιάδης πώς σήκωσε τις σκουπιδοσακούλες των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ; Το μαύρο χρήμα δεν του μαύρισε την ψυχή όταν ξέρει ότι οι συνάνθρωποί του και δη οι συνταξιούχοι επιβιώνουν με 500 ευρώ τον μήνα;
Τελικά, κύριε Κουρή, ο παππούς μου ο σοφός είχε δίκιο όταν έλεγε ότι «εννέα τρελοί και ένας γνωστικός, τρελός είναι ο γνωστικός». Όταν όλοι λαδώνονται, άλλοι λίγο άλλοι πολύ, τι να κάνει ένας έντιμος άνθρωπος που σέβεται τους νόμους και βοηθά τους συνανθρώπους του αφιλοκερδώς; Ασφαλώς αυτόν θα πουν τρελό. Ποιος μπορεί να τα βάλει με το χρήμα και το σεξ που βασιλεύουν σήμερα; Αλλά ας μην ξεχνούν οι προνομιούχοι ότι το ποτήρι ξεχείλισε και υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος: Οι κουκουλοφόροι με τις μολότωφ, η διάλυση της οικογένειας, οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, η παιδεραστία, τα εγκλήματα, οι ληστείες, η αγραμματοσύνη, η πορνεία κ.λπ. Όλες αυτές οι βρώμικες αναθυμιάσεις έπνιξαν τη χώρα και ασφαλώς θα την καταστρέψουν όταν αυτοί που μας κυβερνούν δίνουν το παράδειγμα και πρωτοστατούν στα σκάνδαλα ή όταν κάθε κρατική υπηρεσία αποτελεί κράτος εν κράτει. Τι να πει κανείς, μη χειρότερα! Δεν ντράπηκε ο διευθυντής της ΕΡΤ να πει στη Βουλή «δικό μου το μαγαζί ό,τι θέλω το κάνω»; Γι’ αυτό διόρισε χίλιους υπαλλήλους και αύξησε τον μισθό του στα 22.000 ευρώ, ενώ οι βουλευτές παίρνουν 6.000; Ένα πράγμα ξέχασε, ότι τα χρήματα που διαχειρίζεται για το μαγαζί του είναι ο ιδρώτας του λαού. Είναι δικά μας! Και η υπομονή έχει τα όριά της. Εγώ είμαι 91 ετών και σύντομα θα φύγω, αλλά οι νεώτερες γενιές άρχισαν να διαμαρτύρονται για τα έργα τους!
Το παράνομο συμφέρον, η αδικία και η εκμετάλλευση δεν μπορούν να ζήσουν αιώνια. Ήδη το βαρέλι ξεχείλισε. Ελπίζω σύντομα το δίκαιο και ο σεβασμός στους νόμους να βρουν τον δρόμο τους, ας μην μας υποτιμούν τόσο πολύ οι προνομιούχοι. Πρέπει να μάθουν ότι η υστεροφημία είναι πολύ πιο πολύτιμη από τα χρήματα που συσσωρεύουν. Ας σκεφθούν λογικότερα, γιατί τον ίδιο τον εαυτόν τους δυσφημούν και διασύρουν.
«Historia vitae magistra»:
Η Ιστορία είναι ο δάσκαλος της ζωής
δ Αν ήταν στη θέση μου, πέντε ετών κοριτσάκι, και ζούσαν στη Σμύρνη τη μεγαλύτερη καταστροφή των νεώτερων χρόνων,
δ Αν ζούσαν τη δυστυχία της προσφυγιάς,
δ Αν είχαν πάει όπως πήγε ο άνδρας μου στην πρώτη γραμμή στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και γύρισε τραυματίας, ενώ ήμουν νιόπαντρη 22 ετών,
δ Αν ήταν, όπως εγώ, παρόντες στο καφενείο γωνία Κηφισίας και Αλεξάνδρας και έβλεπαν τον γερμανό στρατηγό να υπογράφει με τον δικό μας την παράδοση της Αθήνας μας και έβλεπαν τους Γερμανούς να κατεβαίνουν τη λεωφόρο Κηφισίας βλοσυροί και άγριοι και άκουγαν τον θόρυβο των τανκς και της γερμανικής μπότας,
δ Αν έβλεπαν τα δάκρυα τα δικά μου και των ελάχιστων ανδρών που παρευρίσκονταν εκεί,
δ Αν ζούσαν τη γερμανική κατοχή, την πείνα και τον αφανισμό του αθηναϊκού λαού,
δ Αν έβλεπαν τα μαρτύρια των συμπολεμιστών και των συνανθρώπων μας στις φυλακές Χαϊδαρίου και της οδού Μέρλιν,
δ Αν έβλεπαν τους ανθρώπους μελανούς από την αποβιταμίνωση και την πείνα να πουλάνε τα σπίτια τους για ένα δοχείο λάδι,
δ Αν καθόντουσαν στην ουρά των φούρνων για να πάρουν λίγο ψωμί από ξυλάλευρο, ενώ εθεωρούντο τυχεροί όσοι εύρισκαν μια λαχανίδα,
δ Αν δεν έβλεπαν γάτες και σκύλους στους δρόμους γιατί είχαν φαγωθεί,
δ Αν η κυκλοφορία σταματούσε στις έξι το απόγευμα χωρίς να υπάρχει μεταφορικό μέσο,
δ Αν έβλεπαν τους ανθρώπους να πέφτουν νεκροί στον δρόμο από την πείνα και να τους παίρνουν με μικρά ξύλινα καροτσάκια (ο Αττίκ έπεσε μπροστά στο ΡΕΞ),
δ Αν έβλεπαν ότι η δραχμή είχε μετατραπεί σε ένα δισεκατομμύριο και το χρήμα είχε εξευτελιστεί τελείως,
(…) τα αν δεν έχουν τελειωμό, ασφαλώς οι σημερινοί προνομιούχοι θα σκεπτόντουσαν διαφορετικά.
Πρόσφατα ένα μωρό βρέθηκε στον σκουπιδοτενεκέ και αναστατώθηκαν όλοι. Αλήθεια τι θα έκαναν όλοι αυτοί εάν έβλεπαν, στην περίοδο της Κατοχής, τα νέα κορίτσια να πηγαίνουν με Γερμανούς για ένα καρβέλι ψωμί, να μένουν έγκυες, να γεννούν και να αφήνουν τα μωρά στα σκαλιά του Βρεφοκομείου στην οδό Πειραιώς; Τα μωρά πέθαιναν παρά τις υπεράνθρωπες φροντίδες μίας ομάδας γιατρών, που έπαιρναν την ειδικότητα του παιδίατρου, αφού δεν υπήρχαν τροφές και φάρμακα. Απλώς έκαναν τη νεκροψία και τα πέταγαν στους σκουπιδοτενεκέδες. Επιτρέψτε μου να αναφέρω τα ονόματα των μελών αυτής της ομάδας, ήταν ο καθηγητής Σπύρος Δοξιάδης, ο σύζυγός μου -ο μοναδικός παιδίατρος στους Αμπελοκήπους και αργότερα στο ΙΚΑ της λεωφόρου Αλεξάνδρας- ο κουμπάρος μου Χριστόφορος Σχοινάς, ο Ευριπίδης Χρυσοχέρης, ο Παπαδάκος, η Κράλλη και μερικοί άλλοι που μου διαφεύγει το όνομά τους.
Εάν οι σημερινοί προνομιούχοι είχαν τις παραπάνω εμπειρίες ασφαλώς θα αντιμετώπιζαν διαφορετικά τα προβλήματα του τόπου.
Η δικιά μου η γενιά, κύριε Κουρή, στην ηλικία των 20-30 ετών δεν πρόλαβε να πάρει αναπνοή από τα τόσα μαρτύρια. Λίγο αργότερα, επειδή οι Στάλιν, Τσώρτσιλ και Τρούμαν δεν τα βρήκαν στη μοιρασιά μάς έσπρωξαν στον Εμφύλιο, αδελφός να σκοτώνει αδελφό. Οι μεγάλοι πάτρωνές μας, αντί να μας ευγνωμονούν γιατί ήμασταν οι πρώτοι που αντισταθήκαμε στη γερμανική μπότα, μας έμπλεξαν σε καινούργια περιπέτεια. Οι μάχες των Τουρκοβουνίων, του Μακρυγιάννη και του Γράμμου θα μείνουν στην ιστορία, γιατί άδικα χάθηκαν τόσα αθώα παλικάρια, ελληνόπουλα να σκοτώνουν ελληνόπουλα. Ο άνδρας μου, πάλι στην πρώτη γραμμή στον Γράμμο, ακολούθησε το τάγμα του με έναν νοσοκόμο και έναν γάιδαρο φορτωμένο με φάρμακα και ένα κρεβάτι εκστρατείας. Επέστρεψε βαριά άρρωστος με βρογχικά και ψυχολογικά προβλήματα, βλέποντας τα παλικάρια να πατούν τις νάρκες και να τινάζονται κομμάτια στον αέρα. Σε όσους δεν πέθαιναν τους σταματούσε την αιμορραγία και τους έστελνε στα μετόπισθεν. Του έδωσαν το μετάλλιο εξαίρετων πράξεων, τι να το κάνει; Όταν έβλεπε και στις δύο πλευρές νέα παλικάρια, όλα ελληνόπουλα, να σκοτώνονται γιατί το ήθελαν οι Πάτρωνές μας! Γέμισε η Αυστραλία έλληνες μετανάστες που έψαχναν να βρουν δουλειά και η Βουλγαρία ορφανά.
Ζούμε σε μια χώρα όπου οι νόμοι ισχύουν μόνο για τους ανήμπορους και τους πτωχούς. «Το χρήμα βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει». Το κράτος έχει διαλυθεί, από όποια πλευρά και αν κοιτάξει κανείς θα νιώσει τη δυσοσμία των σκανδάλων, κάθε ημέρα εμφανίζεται το ένα μετά το άλλο. Είκοσι χρόνια το ΠΑΣΟΚ διέλυσε τα πάντα, δεν επέλεξε τους άξιους και ικανούς, ανθρώπους μορφωμένους, γνώστες του αντικειμένου και της θέσης, για να διορίσει. Εάν ήσουν στο κόμμα ήσουν παντογνώστης, οι υπόλοιποι ήταν πλάσματα ενός κατώτερου θεού. Η μόρφωση, η τιμιότητα, η ικανότητα και ο σεβασμός στις ελάχιστες ανθρώπινες αξίες ήταν λέξεις άγνωστες στους κομματάρχες. Ήλθε η Νέα Δημοκρατία και συνέχισε την ίδια πολιτική, τώρα ρίχνει ο ένας τα λάθη στον άλλο.
Όσον αφορά τα προβλήματα της εξωτερικής μας πολιτικής, αντί οι φίλοι μας να εκτιμήσουν την πολιτική της υποταγής που μονίμως ακολουθούσαμε, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Άρχισαν να βάζουν χέρι και στα εδάφη μας, όπως έγινε στα Ύμια και στην Κύπρο. Δεν θα ξεχάσω που στην κρίση των Υμίων ο κ. Σημίτης στη Βουλή είπε και ευχαριστώ στους Αμερικανούς. Έτσι τους άνοιξε η όρεξη για να προχωρήσουν στα σχέδιά τους. Από το 1992 τα Σκόπια, χρησιμοποιώντας το όνομα Μακεδονία, έδειξαν τα αλυτρωτικά και επεκτατικά τους σχέδια. Γιατί οι δικοί μας δεν τους έκοψαν τη φόρα; Έπρεπε να ξέρουν ότι τρώγοντας έρχεται η όρεξη, έτσι και χάρτες τύπωσαν και βιβλία, που διδάσκονται στο δημοτικό σχολείο, ισχυριζόμενοι ότι η Βεργίνα είναι δική τους και ότι «η Μακεδονία τους» φθάνει μέχρι το Αιγαίο! Γιατί έμειναν απαθείς οι κυβερνήσεις μας επί δεκαπέντε συναπτά έτη; Γιατί δεν έδωσαν τη δέουσα προσοχή για την εξασφάλιση των συνόρων μας; Μετά τον Εμφύλιο καμία κυβέρνηση δεν έδωσε προσοχή στις παραμεθόριες περιοχές μας με αποτέλεσμα ο κόσμος να φύγει για τα αστικά κέντρα ή σε ξένες χώρες για καλύτερη τύχη. Ήθελαν να ξεφύγουν από την εγκατάλειψη και τη μεγάλη φτώχεια.
Επιστρέψτε μου να σας αναφέρω ένα παράδειγμα που δείχνει την αδιαφορία των τότε κυβερνήσεων για τις παραμεθόριες περιοχές μας. Ο αδελφός του συζύγου μου, ονόματι Νίκος Βαφειάδης, ήταν βουλευτής της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον νομό Έβρου και είχε το μοναδικό φαρμακείο στο Διδυμότειχο. Η περιφέρεια μεγάλη, 40 χωριά χωρίς ιατρική περίθαλψη, τους αρρώστους και τους τραυματίες τούς πήγαιναν στο φαρμακείο του για τις πρώτες βοήθειες και εν συνεχεία στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Όμως η μεγάλη απόσταση και η έλλειψη μεταφορικών μέσων καθυστερούσε τη μεταφορά και αρκετοί πέθαιναν από την αιμορραγία και τις κακουχίες. Ο κουνιάδος μου ζήτησε από τους συγχωριανούς του να τον ψηφίσουν για να φροντίσει να γίνει ένα νοσοκομείο και ένα γυμναστήριο για τα παιδιά. Εκλέχθηκε βουλευτής σχεδόν παμψηφεί. Η Λίνα Τσαλδάρη, τότε υπουργός Πρόνοιας, επισκέφθηκε το Διδυμότειχο και φιλοξενήθηκε μία εβδομάδα στο σπίτι του κουνιάδου μου (το σπίτι τώρα έχει γίνει μουσείο). Είδε αυτοπροσώπως την κατάσταση και έδωσε την έγκρισή της για να γίνει το νοσοκομείο. Όταν όμως ο κουνιάδος μου πήγε το χαρτί στον Καραμανλή για να το υπογράψει εκείνος αρνήθηκε και του είπε ότι αν κάθε βουλευτής κάνει αυτά που υπόσχεται στην περιφέρειά του τότε το κράτος θα μπατιρίσει. Ο κουνιάδος μου απάντησε ότι στην περίπτωση αυτή θα παραιτηθεί διότι τον ενδιέφερε το καλό του τόπου του και όχι το αξίωμα, ήθελε να βλέπει τους συγχωριανούς του στα μάτια. Επειδή εκείνη την εποχή ήταν δύσκολα τα πράγματα και ο Καραμανλής δεν ήθελε να του φύγει βουλευτής αναγκάστηκε να υπογράψει και για το νοσοκομείο και για το γυμναστήριο. Ο κόσμος εκεί αγαπούσε και δεν ξέχασε τον Νίκο Βαφειάδη. Όμως στις επόμενες εκλογές ο κουνιάδος μου δεν μπήκε στην εκλογική λίστα του κόμματος. Όταν πήγε στον Καραμανλή για να του ζητήσει τον λόγο εκείνος δεν τον δέχθηκε και φώναξε από τη μισάνοιχτη πόρτα στη γραμματέα του: «Αυτόν στείλʼ τον στον διάολο».
Άπειρες φορές ο πολεοδόμος Απόστολος Δοξιάδης είχε πει τότε στον Καραμανλή να δώσει προσοχή στις παραμεθόριες περιοχές και να πάρει τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες από το κέντρο της Αθήνας και να τα εγκαταστήσει στην περιοχή του Τατοΐου, γιατί σύντομα η πόλη θα πάθαινε ασφυξία. Ό,τι είπε έγινε, δεν πάθαμε μόνον ασφυξία, αλλά γενική διάλυση. Το κράτος δεν μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στον πρωθυπουργό, όσο καλός και αν είναι, γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.
Ας θυμηθούμε όλοι το 1940, το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς, αλλά όλη η χώρα έγινε μια γροθιά και αντιστάθηκε στον στρατό του Μουσολίνι. Ήμασταν οι πρώτοι που αντισταθήκαμε στον Άξονα. Παντού, όπου πήγαινες, άκουγες το “Κορόιδο Μουσολίνι κανένας δεν θα μείνει”. Νικήσαμε γιατί εν τη ενώσει η δύναμις. Αν δεν πονάς τον τόπο σου, αν ξέχασες την Ιστορία σου, αν δεν σέβεσαι τους προγόνους σου που θυσιάστηκαν για σένα, τότε δεν ξέρεις ποιος είσαι και που βρίσκεσαι. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε τον τόπο μας από την εσωτερική κατρακύλα και τη βουλιμία των γειτόνων μας. Οι Αλβανοί-Τσάμηδες θέλουν να κατέβουν στα Γιάννενα, οι Τούρκοι εποφθαλμιούν τη Θράκη και τα νησιά μας, οι Σκοπιανοί θέλουν όλη τη Μακεδονία για να κατέβουν στο Αιγαίο. Έφτιαξαν χάρτες, παραποίησαν την Ιστορία και διαδηλώνουν με τη σημαία της Βεργίνας. Να δούμε την Αθήνα ποιος θα τη διεκδικήσει!
Ματώνει η ψυχή μου όταν βλέπω το κράτος μας να πηγαίνει μέσα και έξω από το κακό στο χειρότερο. Οι διαδηλώσεις και η βίαιη αντιμετώπισή τους δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Το ΠΑΣΟΚ είναι εν διαλύσει, τη Νέα Δημοκρατία την έπνιξαν τα σκάνδαλα και με την πλειοψηφία του ενός ή των δύο βουλευτών που διαθέτει δεν μπορεί να προωθεί νομοσχέδια που φέρνουν κοινωνική αναστάτωση. Το ΚΚ είναι σε σταθερό τέλμα, ο ΛΑΟΣ φωνάζει μεν, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω και, τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον καινούργιο αρχηγό του πήρε αρκετά τα πάνω του, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Οι πλούσιοι και οι προνομιούχοι έχουν τον χαβά τους, αδιαφορούν τελείως, έτσι ο κόσμος είναι στο έλεος του Κυρίου. Κάθε ημέρα και χειρότερα προς μεγάλη ευχαρίστηση ή μάλλον όφελος των φίλων μας των Αμερικανών και των συμμάχων τους, που εφαρμόζουν τη γνωστή συνταγή του διαίρει και βασίλευε για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε, παραμερίζοντας τα κομματικά και προσωπικά μας συμφέροντα. Να αναλάβει ο συνετός, λογικός και έμπειρος Πρόεδρος της χώρας, ο κύριος Παπούλιας, την πρωτοβουλία για να γίνει μία κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας η οποία να απαρτίζεται από εκλεκτούς, τίμιους και μορφωμένους πολίτες. Ανθρώπους που να αγαπούν και να υπερηφανεύονται γι’ αυτόν τον τόπο!
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά τον άξιο πατριώτη Μίκη Θεοδωράκη για τις επίκαιρες επιστολές του. Ήταν πάντα μαχητής και μπροστάρης.
Επίσης, αγαπητέ φίλε κύριε Κουρή, δεν βρίσκω λόγια να σας ευχαριστήσω για το μοναδικό θάρρος της γνώμης σας και τη συνέπειά σας στην αναζήτηση της αλήθειας και του εθνικού συμφέροντος.
Με αγάπη και εκτίμηση
Δέσποινα Βαφειάδου
(Το γένος Μιχαηλίδου)
Αθήνα