Θα πρασινίσει ή θα τσιμεντοποιηθεί η Καλαμαριά;
Βέβαια, τα στοιχεία της αναλογίας που δίνουν οι έλληνες Δήμαρχοι είναι πολλές φορές παραποιημένα και μοιάζουν με τον φούρνο του Χότζα. Θυμάμαι τη λαθροχειρία που είχε επιχειρήσει τον Μάιο του 2006 ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, όταν ανακοίνωσε ότι η αναλογία για τον Δήμο Θεσσαλονίκης ήταν 5,52 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο! Τι είχε κάνει για να θριαμβολογήσει; Υπολόγισε αστικό και περιαστικό πράσινο μαζί, όπως επίσης αρχαιολογικούς χώρους, πλατείες, πρασιές κ.λπ. που όμως δεν έχουν όχι δεντράκι αλλά ούτε ένα γλαστράκι. Πρόσθεσε και τη συνολική έκταση του Σέιχ Σου και ορίστε η αυξημένη αναλογία! Βέβαια γρήγορα αποκαλύφθηκε η αλήθεια: Στην ιστοσελίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης αναφερόταν ότι η έκταση καθαρού πρασίνου είναι 521.762 τετρ. μέτρα. Με πληθυσμό (βάσει της απογραφής του 2001) 363.987 κατοίκους, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, όπως προκύπτει με μια απλή διαίρεση, έχει 1,4 τετρ. μέτρα αστικό πράσινο ανά κάτοικο. Το ίδιο πήγε να κάνει πρόσφατα και ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, ισχυριζόμενος ότι σε κάθε Αθηναίο αναλογούν 6,84 τ.μ. πρασίνου (!) για να αποσύρει γρήγορα τα στοιχεία από την ιστοσελίδα του δήμου. Ακόμη και αλήθεια να ήταν, τα στοιχεία είναι τραγικά συγκρινόμενα με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς σε κάθε κάτοικο της Βόννης η αναλογία πρασίνου αγγίζει τα 35 τ.μ., στο Άμστερνταμ τα 27 τ.μ., ενώ στη Ρώμη, στο Λονδίνο και στο Παρίσι τα 9 τ.μ.
Σκοπός των στοιχείων που παραθέτω δεν είναι να κατηγορήσω τους δημάρχους. Στο κάτω κάτω, μια πόλη δεν μπορεί να πρασινίσει από τη μια μέρα στην άλλη και τα τραγικά σημερινά στοιχεία είναι αποτέλεσμα πολιτικών που εφαρμόστηκαν εδώ και πολλά χρόνια. Επαινώ όμως τον δήμαρχο Καλαμαριάς Χριστόδουλο Οικονομίδη, που παραδέχεται την άσχημη σημερινή αναλογία που υπάρχει στον δήμο του, αν και είναι ασύγκριτα καλύτερη από αυτή των δήμων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και θέλει να τη βελτιώσει ακόμη περισσότερο, αλλά… δεν τον αφήνουν να αγιάσει! Δεν τον αφήνουν τα οικονομικά του δήμου, αν και αυτά είναι επίσης από τα καλύτερα. Είναι όμως κάποια πράγματα που πρέπει να τα κάνει η κεντρική εξουσία, τα υπουργεία. Και εξηγούμαι:
Οι δήμοι που καθορίζουν τη χρήση πρασίνου, αθλητισμού και αναψυχής σε αδόμητες εκτάσεις της περιοχής τους, προκειμένου να αποτρέψουν τη δόμησή τους, υποχρεούνται στην καταβολή αποζημιώσεων προς τους ιδιοκτήτες με την τρέχουσα αξία γης, η οποία είναι ιδιαίτερα υψηλή και δυσβάστακτη για τους προϋπολογισμούς τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Δήμος Καλαμαριάς, στην περιοχή του οποίου κινδυνεύουν να ανοικοδομηθούν ελλείψει καταβολής αποζημιώσεων μεγάλες εκτάσεις στην παραλιακή ζώνη του συνοικισμού Καραμπουρνάκι, συνολικής έκτασης 70 περίπου στρεμμάτων, από τα οποία 33,5 είναι ιδιωτικά (10 στρέμματα ανήκουν στην Εθνική Τράπεζα, 2,2 στο βουλγαρικό κράτος και τα υπόλοιπα σε ιδιώτες), αλλά και στον χώρο των πρώην καπναποθηκών στη Νέα Κρήνη, έκτασης 27 περίπου στρεμμάτων, που ανήκει στην κυριότητα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Οι καπναποθήκες καταστράφηκαν από πυρκαγιά πέρσι το καλοκαίρι και ο δήμος ζήτησε την παραχώρηση της κυριότητας, προκειμένου να αξιοποιήσει την έκταση για χώρους πρασίνου και αθλητισμού στην κεντρική περιοχή του δήμου (οδός Πασσαλίδη), εκεί όπου υπήρχε το «τολ του Απόλλωνα», όπου μέχρι πριν από μια δεκαετία στεγάζονταν τα τμήματα πυγμαχίας, πάλης και άρσης βαρών του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Ο δήμος έχει κινήσει τη διαδικασία λήψης δανείου για την αποζημίωση του ιδιώτη και την αξιοποίηση του χώρου.