Η υπογραφή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και οι επιπτώσεις στην πορεία του Εργατικού Κινήματος
Ευχαριστημένη από την όλη εξέλιξη πρέπει να αισθάνεται και η κυβέρνηση δεδομένου ότι η υπογραφή της σύμβασης αντικειμενικά αποφορτίζει το κλίμα αντιπαράθεσης με τους εργαζόμενους, το οποίο είχε λάβει εκρηκτικές διαστάσεις με την επιμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Αντιθέτως, προξενεί κατάπληξη η σπουδή που επέδειξε η πλειοψηφία της διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας να προχωρήσει στην υπογραφή μιας προβληματικής συμφωνίας, η οποία δεν καλύπτει τον πληθωρισμό, δίνει αυξήσεις ανά οκτάμηνο και δεν συμπεριλαμβάνει καμία ρήτρα για την προστασία του εργατικού εισοδήματος έναντι μελλοντικών περαιτέρω αυξήσεων του πληθωρισμού.
Οι εργαζόμενοι οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο αγωνιστικό κάλεσμα της ΓΣΕΕ, απεργώντας και συμμετέχοντας μαζικά στις μεγάλες πορείες διαμαρτυρίας της 19ης Ιανουαρίου, προκειμένου να μην περάσουν οι ασφαλιστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης, έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται για την ορθότητα με την οποίαν η πλειοψηφία της διοίκησης χειρίσθηκε το θέμα της συλλογικής σύμβασης, ενώ δεν κρύβουν τους φόβους τους ότι το γεγονός αυτό αποδυναμώνει την παραπέρα ανάπτυξη των αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
Οι δηλώσεις άλλωστε του προέδρου της Συνομοσπονδίας ότι «θα γίνει με σύνεση» η διαχείριση και των άλλων κύκλων διαπραγμάτευσης και του εκ της ΔΑΚΕ προερχόμενου γενικού γραμματέα για « την επίτευξη του μάξιμουμ των εφικτών επιδιώξεων της ΓΣΕΕ» είναι χαρακτηριστικές του τρόπου με τον οποίον η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται την επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν την εργατική τάξη της χώρας μας και ασφαλώς δικαιώνουν τους φόβους των εργαζομένων.
Ο Κ. Καραμανλής και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή του θα πρέπει να αισθάνονται σίγουροι, κατόπιν των δηλώσεων αυτών, ότι δεν θα συναντήσουν σοβαρή αντίσταση στην προώθηση και υλοποίηση του υπολοίπου «μεταρρυθμιστικού τους προγράμματος» που περιλαμβάνει τη ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ, νέα ώθηση στο κύμα των ιδιωτικοποιήσεων των ελάχιστων ΔΕΚΟ που έχουν μείνει υπό δημόσιο έλεγχο, με πρώτες στη λίστα τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα Λιμάνια.
Τέλος, θέλω να σημειώσω την ηθική αναλγησία και τον αμοραλισμό που επέδειξε η πλειοψηφία της διοίκησης με το να δεχτεί να υπογράψει συμφωνία με την εργοδοτική πλευρά την ίδια στιγμή που η τελευταία σέρνει στα δικαστήρια το προεδρείο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ κατηγορώντας το για κακουργηματικές πράξεις.