Επικαιρότητα

1 Δεν είναι μόνον που στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ γλυκοκοιτάζουν προς τα κόμματα της Αριστεράς, έστω της μετριοπαθούς αριστερο-δεξιάς τοποθέτησης. Η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία επιχειρεί μια τάχα στροφή προς συνεργασία με αριστερά κόμματα, με τη δικαιολογία ότι ειλικρινά επιδιώκει να επανέλθει στις ρίζες της. Και με σκοπό να αναρριχηθεί και πάλι στην εξουσία. Και όταν οι Σοσιαλιστές καταφέρουν να φτάσουν στην εξουσία με τη συνδρομή των μετριοπαθών Αριστερών, γνωρίζουν τη μέθοδο της στροφής του τιμονιού προς τα Δεξιά! Αριστερή ρητορική, δεξιά πολιτική. Αυτή είναι η συνταγή των ευρωπαίων νεοσοσιαλιστών της νεοσυντήρησης και του εκσυγχρονισμού. Τα γράφουμε αυτά γιατί στη Γερμανία ο διάδοχος του «σοσιαλιστή» Σρέντερ, ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Κουρτ Μπεκ, αιφνιδιαστικά ανακοίνωσε την απόφασή του να επιδιώξει συνεργασία του κόμματός του με το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke), στο οποίο κυριαρχούν οι μετριοπαθείς Αριστεροί. Όμως το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, όπως είναι γνωστό, συνεργάζεται με το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Άγκελα Μέρκελ στην κυβέρνηση (ο περίφημος Μεγάλος Συνασπισμός) και η πλειονότητα των στελεχών του είναι δεξιών τάσεων. Έτσι η νέα γραμμή που χάραξε ο Κουρτ Μπεκ τάραξε τα νερά στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας. Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ χαρακτήρισε αφερέγγυο τον κυβερνητικό της συνεργάτη, ενώ και στο εσωτερικό του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος επικρατεί μεγάλη δυσαρέσκεια για την αριστερή στροφή των σοσιαλιστών. Η αναταραχή όμως που έχει προκληθεί στις τάξεις των γερμανών σοσιαλιστών είναι ακόμη εντονότερη. Στα δεξιών τάσεων στελέχη του SPD άρχισαν οι ζυμώσεις για αντικατάσταση του Κουρτ Μπεκ στην προεδρία του κόμματος. Και ξεφύτρωσαν και οι διεκδικητές. Σαν δελφίνοι εμφανίζονται τώρα ο νυν υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμέγερ και ο υπουργός Οικονομικών Πίιρ Στάινμπρουκ, αμφότεροι δεξιών τάσεων, οι οποίοι απορρίπτουν παντελώς μια προς τα αριστερά στροφή του κόμματός τους. Θα καταφέρει άραγε ο Μπεκ να πείσει την πλειονότητα των στελεχών του SPD ότι είναι επικερδής πολιτικά η συνεργασία με την Αριστερά ή θα αναγκαστεί να παραιτηθεί για να επιβιώσει ο Μεγάλος Συνασπισμός της δεξιάς κυβέρνησης Μέρκελ;

2 Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης στον τομέα της εξωτερικής μας πολιτικής εστιάζεται αυτές τις μέρες στο Σκοπιανό. Σοβαρό το πρόβλημα, χωρίς αμφιβολία, της οριστικής ονομασίας του γειτονικού μας κρατιδίου και επιβεβλημένη η άσκηση βέτο εκ μέρους μας για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ πιέζουν ασφυκτικά για λύση του προβλήματος του ονόματος, γιατί η ένταξη στο ΝΑΤΟ εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του κρατιδίου αυτού. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι ΗΠΑ θέλουν τόσο πολύ να διατηρηθούν εν ζωή μικρά κρατίδια στα Βαλκάνια και με λύσσα στηρίζουν τον πολυτεμαχισμό της περιοχής μας. Ακριβώς όλες οι ενέργειες των ΗΠΑ, ακόμη και οι βομβαρδισμοί εναντίον της Γιουγκοσλαβίας επί Μιλόσεβιτς, εξυπηρετούσαν τον διαμελισμό των Βαλκανίων σε μικρά κρατίδια. Αυτός ήταν ο κύριος στόχος του τότε Προέδρου Μπιλ Κλίντον και αυτός παραμένει και σήμερα. Αν οι ΗΠΑ δεν αλλάξουν πολιτική, η περιοχή μας κινδυνεύει. Και ο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι τα Σκόπια. Είναι οι προοπτικές που διανοίγονται για τη δημιουργία μιας μεγάλης Αλβανίας. Τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στο Κόσοβο έτσι θα πρέπει να τη δούμε. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι ξαφνικά ξύπνησαν τα δημοκρατικά ιδεώδη της ηγεσίας των ΗΠΑ και θέλουν να λυτρώσουν τους Αλβανούς του Κοσόβου από τα «δεσμά» των Σέρβων. Η ηγεσία των ΗΠΑ αλλού αποβλέπει. Να αποσταθεροποιήσει την περιοχή μας, υποδαυλίζοντας το πρόβλημα των μειονοτήτων, που στα Βαλκάνια είναι εντονότατο. Το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας δεν δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο. Βλέπει μόνον το δέντρο (Σκόπια) και χάνει το δάσος (αποσταθεροποίηση της περιοχής). Στο θέμα του Κοσόβου άκρα σιωπή από την κυβέρνηση! Καμιά πρωτοβουλία, κανένα ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα. Βέβαια, είμαστε στα Βαλκάνια ένα κράτος χωρίς κύρος. Έτσι μας κατάντησαν οι πολιτικοί μας. Να μας ρίχνουν σφαλιάρες Τούρκοι, Σκοπιανοί, Αλβανοί και όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη! Διαισθάνομαι ότι σύντομα οι ΗΠΑ θα μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό, για να αναγνωρίσουμε την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Μήπως θα έπρεπε να καθοριστεί διακομματική πολιτική στο βαλκανικό πρόβλημα με κοινή απόφαση των πολιτικών αρχηγών; Δεν νοείται να είμαστε «απολιτικό κράτος». Έρμαιο των εξελίξεων! Γιατί τότε θα γίνουμε βορά των αρπακτικών διαθέσεων ορισμένων γειτόνων μας.