Βυζάντιον

Δεν περίμενα να μου πει και κάτι άσχημο. Είναι εκ φύσεως ευγενής και, εκτός των άλλων, επρόκειτο να της πληρώσω και το πιάτο με τα λαζάνια που έτρωγε απέναντί μου. Μετά μου είπε πως διαβάζει τη στήλη από το δίκτυο, σπανίως αγοράζει την εφημερίδα. Και όταν την αγοράζει διαβάζει πρωτίστως τις «Τυπολογίες». Σκέφτηκα να της προσφέρω σε μετρητά το αντίτιμο, προκειμένου να πηγαίνει την Κυριακή στο περίπτερο, να αγοράζει την εφημερίδα, να πετάει επιδεικτικά τις υπόλοιπες σελίδες και να φεύγει για το σπίτι μόνο με τη δική μου σελίδα στο χέρι. Ήξερα πως θα μου απαντούσε ότι τόση αφοσίωση δεν αγοράζεται με λίγα κέρματα. Εγώ θα της έλεγα πως η αφοσίωση δεν έχει τιμή, αλλά τελικά σκέφτηκα πως δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι με γυναίκες θέματα πίστης και χρημάτων.

Την άφησα στο πολυτελές σπίτι της των βορείων προαστίων, άνοιξα το bluetooth στο κινητό και το τηλέφωνο συνδέθηκε με το στερεοφωνικό τού αυτοκινήτου. Διάλεξα από την playlist το best of του Άκη Πάνου και μέχρι να βάλω δευτέρα η Μαρινέλα, χωρίς να βαριέται χρόνια τώρα, μου ζητούσε να την κοιτάξω στα μάτια. Ζηλεύω τον Άκη Πάνου. Όπως και τον Ζιλ Ντασέν. Μη φοβάστε, δεν ζηλεύω νεκρούς. Ζηλεύω αυτούς που έζησαν πολλές ζωές μέσα σε μία. Αλλά μπροστά στον Άκη Πάνου στέκομαι όπως ένας αρχαίος μπροστά στα πάθη του αγαπημένου του θεού. Ναι, ήταν και φονιάς ο Άκης. Και εμείς έχουμε μάθει να φτιάχνουμε αγάλματα σε φονιάδες που όπλισαν το χέρι τους με πολιτικό κίνητρο. Τα πάθη, που είναι απείρως πιο αγνά, τα καταβαραθρώνουμε στην απαξίωση. Πέρασα μία ολόκληρη μέρα ασχολούμενος με τον Καραμανλή, την Ντόρα, προσπαθώντας να μη φύγω από τη γραμμή που μας θέλει ενωμένους, συντεταγμένους και συσπειρωμένους απέναντι στις προκλήσεις. Όλως περιέργως είναι η γραμμή που βολεύει την Ντόρα, αλλά, τέλος πάντων έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Και το βράδυ κατάλαβα πως η πιο εκκωφαντική κίνηση που έκανα μέσα στη μέρα ήταν να ανοίξω ένα κουτάκι Coca Cola. Άντε και κάτι μπινελίκια που έχωσα σε έναν ταξιτζή, που μου βγήκαν αυθορμήτως. Ακούω, όμως, Άκη Πάνου και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως διαθέτει την ευαισθησία να συναντηθεί με τη μουσική και τον πόνο του στίχου. Του κερατά, κάθε μέρα μας είναι νηστεία για να μεταλάβουμε, αραιά και πού, τα τραγούδια του Άκη.

••••

Κλείνω τα μάτια και βλέπω μπροστά μου την Ντόρα. Έχουμε λουστεί στην Ντόρα, η αισθητική και η συνείδησή μας κινδυνεύουν από υπερβολική δόση. Τα πάντα γύρω μας είναι Ντόρα, ακόμα και αν δεν έχουν το πρόσωπό της. Ακούει η Ντόρα Άκη Πάνου; Μα και να της αρέσει δεν θα το επέτρεπε στον εαυτό της. Το μόνο πάθος που μπορεί να διαπεράσει το μυαλό της είναι η φιλοδοξία της. Μας κυβερνάει και μας ελέγχει η Ντόρα. Όχι ως πρόσωπο, αλλά ως νοοτροπία.

••••

Το θέμα των Σκοπίων μου φαίνεται βαρετό, η άποψή μου είναι γνωστή, ευτυχώς αυτός ο μπαξές εδώ επιτρέπει ακόμα και στα αγκάθια να ανθίζουν. Αυτό, όμως, που με τρελαίνει και θέλω να βγω με σημαία των Σκοπίων στον δρόμο είναι η σπέκουλα και η μηχανή που στήθηκε από το σύστημα Ντόρας για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης στα μέτρα της κυρίας. Συγγνώμη, ρε μάγκες, πώς σας βγήκε ξαφνικά τόσος αντιαμερικανισμός; Πώς μου γίνατε ξαφνικά κάτι σε Σοφία Βέμπο των εθνικών θεμάτων κελαηδώντας ύμνους για την κυρά, όντας σοκαρισμένοι από την προκλητικότητα των Σκοπίων; Φέρτε μου ένα μπουκάλι Chivas να το πιω με τη μία! Παιδιά, έχετε καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει; Ξαφνικά όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης κάνουν μία πολύ ωραία γαργάρα την αποδοχή της διπλής ονομασίας και ασχολούνται με τις βλακείες κάποιων γραφικών Σκοπιανών, αντίστοιχων των δικών μας σούργελων που αποκαλούν «Μογγόλους» τους Τούρκους. Με μερικές μαγικές κινήσεις έχουν ξεχάσει την ανεπάρκεια της εξωτερικής πολιτικής, ανεμίζουν τη σημαιούλα του βέτο και μας δείχνουν τις προκλήσεις που στην πραγματικότητα είναι για βροντερά γέλια. Για να το πω αλλιώς, κάνουν σαν τον Κόκκαλη, που όταν δεν πάει καλά ο Ολυμπιακός διώχνει τον προπονητή και βγάζει ανακοίνωση κατά του Βαρδινογιάννη.

••••

Έτσι και ρωτήσετε κάποιον τυχαία στον δρόμο θα σας πει ότι, πράγματι, η κουβέντα γίνεται για την ονομασία των Σκοπίων. Μόνο που ο κακομοίρης έχει ξεχάσει ή δεν γνωρίζει πια να σας πει ότι συζητάμε για διπλή ονομασία, για το καρτελάκι στους διεθνείς οργανισμούς, άντε και για τα διαβατήρια. Το παιχνίδι χάθηκε εδώ και χρόνια, κανείς δεν είχε το θάρρος να το πει και ένας ολόκληρος λαός ταλαιπωρείται από την προσωπική φιλοδοξία και ατζέντα της Ντόρας. Άντε, βάλτε τώρα Mega να πάρετε τη γραμμή.

••••

Ζούμε αξέχαστες στιγμές εθνικής ενότητας. Και ας εμφανίζονται ως θρίαμβος του Καραμανλή. Ο θρίαμβος είναι της Ντόρας και το επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία στο Μαξίμου. Δεν λέω φυσικά γι’ αυτά που έγιναν στο Βουκουρέστι, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν εδώ. Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο κύριος στόχος, εκεί εστιάστηκε και η κλάψα προς τους Αμερικανούς για την κυβέρνησή μας που θα καταρρεύσει έτσι και γυρίσει πίσω με την ουρά κάτω από τα σκέλια. Το σύστημα Ντόρας επιδεικνύει προς το Μαξίμου την άψογη επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης. Και ειλικρινά το χειρίστηκε άψογα. Αν μπορούσαν να χειριστούν με τον ίδιο τρόπο και τα διπλωματικά. Μα αν δεις τα πρωτοσέλιδα και ακούσεις τι λένε στα δελτία ειδήσεων, πιστεύεις ότι στο αεροδρόμιο έπρεπε να πάει κόσμος για υποδοχή. Να γινόταν εκεί η αφή της φλόγας του πατριωτισμού και εν συνεχεία λαμπαδηδρομία με τελικό προορισμό το Σύνταγμα για τη χωροθέτηση της προτομής του πρωθυπουργού, άντε και μίας μικρότερης για την Ντόρα. Ο εθνικός θρίαμβος, λοιπόν, βρίσκεται στη μη καλλιέργεια κλίματος εθνικής ταπείνωσης. Διπλωματικά χρειάζεται πολύ μεγάλη κουβέντα για το αποτέλεσμα και τις συνέπειες που θα έχει.

••••

Α, ναι. Ετοιμαστείτε να διαβάζετε σήμερα αναλύσεις που θα σας λένε ότι το Βουκουρέστι ήταν μία ισχυρή σφαλιάρα προς τον Τσίπρα, πως η κοινή γνώμη καταλαβαίνει ότι χρειάζονται ισχυρές ηγεσίες, πως ο λαός είδε πολύ θετικά τη στάση του Γιώργου απέναντι στο θέμα και εν τέλει κατάλαβε ότι δεν υπάρχει χώρος για εξυπνάδες και πειράματα αμφισβήτησης του δικομματισμού. Άντε, να τα ευλογήσει και ο Άνθιμος και να επιστρέψουμε στο κλίμα που ζητεί έναν καλό νοικοκύρη, έναν καλό διαχειριστή να πληρώνει τα κοινόχρηστα και να μας έχει κάδο απορριμμάτων έξω από την πολυκατοικία.

••••

Αν δεν είχα αυτήν τη στήλη, θα έστηνα blog. Θα ήταν μια καλή ευκαιρία να μετρηθώ με τον πειρασμό της έκπτωσης, με την έλξη που ασκεί η βουτιά στον βούρκο. Δεν νομίζω πως θα υπέκυπτα, αλλά, όπως και να έχει, η ύπαρξη αυτού του πειρασμού με κάνει να επιδεικνύω μια σχετική επιείκεια προς τα παλικάρια που συντηρούν αυτήν την περίοδο τα λεγόμενα ειδησεογραφικά blogs. Μέχρι που το πρωί της Τρίτης η ναυτία ανέβηκε μέχρι τα μάτια. Μέχρι που διάβασα ό,τι πιο χυδαίο έχω δει τα τελευταία χρόνια. Σε ένα από τα δημοφιλή blog του συρμού είδα μια παραπομπή για ένα καινούργιο ιστολόγιο με θέμα τις αποκαλύψεις για τα μέσα ενημέρωσης. Τσίμπησα όπως το πρεζόνι που ακολουθεί τον τύπο με τη δόση του. Επισκέφθηκα το site. Και έπαθα σοκ. Στημένος με φθηνή δημοσιογραφική γραφή ήταν ένας πάγκος με ερωτικά κουτσομπολιά από τον χώρο των μέσων. Ποιος παντρεμένος διευθυντής ερωτοτροπεί με συντάκτριες, πώς κάνει σεξ ο τάδε αρχισυντάκτης, όλα ήταν κάπως έτσι. Ήταν τόσο χυδαίο, που έχανε τη γοητεία που παραδοσιακά ασκεί το ευτελές και ας μην το παραδεχόμαστε. Τόσο αποκρουστικό, που γένναγε οργή. Φτιαγμένο, φυσικά, από δημοσιογράφους για δημοσιογράφους. Από τύπους που άμα λάχει μπορεί να γράψουν και έναν δεκάρικο για την ελευθερία του λόγου μέσα από το blogging. Σκέφτηκα πως αν η κοινωνία έχει καρκίνο, ένα μεγάλο κομμάτι από μας είναι μεταστατικός όγκος. Μερικές φορές φοβούμαι πως είναι και ο πρωτογενής όγκος.

••••

Να σημειώσω, πάντως, πως το δημοφιλές blog που είχε δημοσιεύσει την παραπομπή την απέσυρε σχεδόν αμέσως όταν, προφανώς, πληροφορήθηκαν τι ακριβώς διαφημίζουν. Και ειλικρινά, αν διαβάζει κάποιος από το ηλεκτρονικό έγκλημα ας μου στείλει ένα mail να του δώσω τη διεύθυνση. Ναι, έχω απασφαλίσει τόσο πολύ, που θα έλεγε και ο Βύρωνας, που είμαι ικανός να βάλω την κουκούλα και να δίνω κόσμο στην Ασφάλεια. Να χαθείτε, ρεμάλια…

••••

Ας υποθέσουμε ότι λαμβάνετε μηνιαίο μισθό 1.500 ευρώ. Είστε περίπου στον μέσο όρο. Και διαβάζετε τα θηριώδη ρεπορτάζ για την είσοδο της Eurobank στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Εντάξει, αν είστε χρεωμένοι στη Eurobank μέχρι το κεφάλι, μπορείτε, ας πούμε, να περνάτε από τα καταστήματα του Ταμιευτηρίου και να το παίζετε κάτι σαν μέτοχοι. Υπό άλλες συνθήκες το γεγονός έπρεπε να σας αφήνει αδιάφορους. Σωστά; Λάθος. Από το μαγαζί του Αλογοσκούφη μου περιγράφουν ενδιαφέροντα σενάρια για τη σφαγή που αναμένεται να γίνει στον τραπεζικό χώρο. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν έχετε δάνεια σε μικρή τράπεζα, ετοιμαστείτε να αλλάξετε αφέντη. Και αυτό που πρέπει να γνωρίζετε είναι πως ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος χαρακωμάτων με την κυβέρνηση να δέχεται πιέσεις, προκειμένου να στήσει ανάχωμα στην επέκταση του Λάτση στην εγχώρια αγορά. Μου περιγράφουν καταστάσεις που βρίσκονται στις παρυφές του ξεκατινιάσματος. Και αυτό με κάνει να αισιοδοξώ. Και οι τραπεζίτες είναι απλοί άνθρωποι, όπως και εμείς…

••••

Για να καταλάβετε καλύτερα: η Εθνική και η Alpha έχουν διαμηνύσει στον Αλογοσκούφη πως θα θεωρήσουν επιθετική ενέργεια την απόκτηση του ελέγχου του Ταμιευτηρίου από τη Eurobank. Ο καλός υπουργός τους έχει διαβεβαιώσει πως η φιλολαϊκή αυτή κυβέρνηση δεν επιθυμεί μεγάλες συγκεντρώσεις από ελληνικές τράπεζες και πως θα τσακιστεί να βρει στα γρήγορα τον στρατηγικό επενδυτή που θα μπει στο Ταμιευτήριο. Ταυτοχρόνως, όμως, η Eurobank μαζεύει μετοχές του Ταμιευτηρίου από το χρηματιστήριο.

••••

Α, να μην το ξεχάσω τώρα που σας είπα για Αλογοσκούφη. Ο ίδιος θεωρεί πλέον βέβαιη τη μετακίνησή του στο υπουργείο Εξωτερικών εν όψει του ανασχηματισμού. Είναι, άλλωστε, γνωστό πως και η Ντόρα θα επιθυμούσε να μετακινηθεί. Εννοείται πως η ίδια επιθυμεί το Μαξίμου, αλλά προς το παρόν το ενδεχόμενο αυτό είναι κάπως χλωμό. Ο Αλογοσκούφης, όμως, έχει αρχίσει και να προετοιμάζεται για το υπουργείο, καλλιεργώντας τις κατάλληλες σχέσεις με ανθρώπους που έχουν άποψη και επιρροή σε θέματα διπλωματίας. Η καλλιέργεια των εν λόγω σχέσεων γίνεται, ασφαλώς, με το αζημίωτο.

••••

Επίσης μου εξηγούν πως τα του Κυριάκου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαδίδονται από τον ίδιο, στο Μαξίμου δεν υπάρχουν ακόμα σοβαρές σκέψεις. Προσωπικά συμφωνώ με την ιδέα να πάρει τη θέση του Δήμα ως επίτροπος για το περιβάλλον. Αν μη τι άλλο οι Μητσοτάκηδες έχουν μία ευαισθησία απέναντι στο περιβάλλον, ειδικά αν πρόκειται για το δικό τους. Ταυτοχρόνως, ένας Μητσοτάκης λιγότερος στην εγχώρια πολιτική σκηνή είναι κάτι που πάντα πρέπει να αντιμετωπίζεται με θετικό τρόπο. Ο δε Καραμανλής θα το δει με ενθουσιασμό. Διότι η πραγματικότητα δεν είναι πως κυβερνά με 151 και την Ντόρα. Είναι ακόμα πιο σκληρή: κυβερνά με 150 και τα παιδιά του Μητσοτάκη.

Προκόπιος