ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΑ

Ο Μακρυγιάννης παρέστησε με ενάργεια το νόημα της αποφασιστικότητας: «Η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ό,τι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Tρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν και όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν».

Λυτοί και δεμένοι, καλοθελητές και μη, εκτός και εντός των τειχών, επιδόθηκαν σε μιαν επιχείρηση κατατρομοκράτησης και δημιουργίας κλίματος υποταγής. Διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Θα επανέλθουν βεβαίως, όπως το έπραξαν παρά τη χρεοκοπία των «προβλέψεών» τους και στο «ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν».

Στο Βουκουρέστι φάνηκε πια ξεκάθαρα πως ο άλλοτε διπολικός κόσμος, που έγινε μετά το 1990 μονοπολικός, εξελίσσεται ταχέως σε πολυπολικό. Ο Μπους υπέστη τριπλό φιάσκο. Σκόπια, Ουκρανία – Γεωργία και Αφγανιστάν. Αυτό που ο Μπρεζίνσκι ονομάζει «γεωπολιτική αποξένωση της Αμερικής» είναι πια όχι απειλή, αλλά πραγματικότητα. Λάθη επί λαθών και εγκλήματα επί εγκλημάτων κατέστησαν πολλαπλώς αναξιόπιστη την υπεραντλαντική (άχρι καιρού) υπερδύναμη. Παιδαριώδη παιχνίδια του Μπους με την τιμή του πετρελαίου επλούτισαν τους δυτικούς αντιπάλους των ΗΠΑ και κυρίως τη Ρωσία, που τείνουν να την αναδείξουν σε ενεργειακό γίγαντα. Η βλακεία της εμπλοκής στο Ιράκ κόστισε στον αμερικανικό προϋπολογισμό 5 τρισ. δολάρια (Τζότζεφ Στίγκλιτς). Ιλιγγιώδες ποσό που προκαλεί σήμερα τον δραματικό κλυδωνισμό της οικονομίας τους, που κατά το ΔΝΤ (ακόμη και αυτό!) οδηγεί σε οικονομική κρίση μεγαλύτερη από το κραχ του 1929.

Χειρότερο σίγουρα από όλα τα σημερινά μείον είναι κατά τον Μπρεζίνσκι «η κατάπτωση της ηθικής υπόστασης», των ΗΠΑ αφού αυτές «χρησιμοποιούν μεθόδους που υπολείπονται σε σεβασμό προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια» («The New York TIMES» / «ΒΗΜΑ» 30/10/05). Σοκαριστικά τα φαινόμενα Γκουαντάναμο και Αμπού Γκράιμπ. Ο Μπρεζίνσκι έχει κάνει κρίσιμες υποδείξεις στρατηγικής έναντι των δύο ευρασιατικών τριγώνων ισχύος, Ρωσίας – Κίνας και της ΕΕ στη μελέτη του «Γεωστρατηγική Τριάδα». Το απερχόμενο καθεστώς Μπους «ουκ ηβουλήθη συνιέναι» ότι είναι πια γεγονός η μετατόπιση των κέντρων διεθνούς ισχύος.

Ακόμα και τα τυφλωμένα από αμερικανισμό όσο και μακεδονισμό «αμερικανοσλαβάκια» των Σκοπίων θα κατάλαβαν προχθές στο Βουκουρέστι ότι η Αμερική «δεν φτάνει» για να στηρίξει τη θερμοκοιτίδα του ψευδομακεδονισμού τους. Αλλά οφείλουν να προσγειωθούν στην οδυνηρή πραγματικότητα που εγκυμονείται από τη νομοτελειακά επερχόμενη απόσχιση του Τετόβου. Αν έλαβαν κάπως το μάθημα από τη Σύνοδο, στο προαύλιο της οποίας περίμεναν, αυτό το μάθημα πρέπει να είναι ότι μόνο η Ελλάδα μπορεί να εγγυηθεί σοβαρά την ακεραιότητα και την ευημερία τους. Αρκεί να μην την προκαλούν με τις ιταμές γελοιότητες των φαντασιώσεών τους.

Ας δούμε όμως τα συμπέρασμα που οφείλουμε εμείς να συναγάγουμε για τον εαυτό μας. Με νηφαλιότητα χωρίς μικροψυχίες και χωρίς πανηγυρτσίδικους φανφαρονισμούς φρονούμε ότι μπορούμε να κάνουμε την ακόλουθη κωδικοποίηση:

α) Το πολλάκις επαναλαμβανόμενο «οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν», χρησιμοποιούμενο συχνά και ως άλλοθι της απραξίας μας, διαψεύσθηκε. Εδώ αποδείχθηκε ότι όταν τους δώσουμε να καταλάβουν, καταλαβαίνουν. Δεν καταλαβαίνουν αυτοί που δεν θέλουν να καταλάβουν.

β) Υπάρχουν βεβαίως κακόπιστοι. Αλλά οι πολλοί ξένοι ηγέτες και αξιωματούχοι είναι κατά τεκμήριον καλής πίστεως, όπως πολύ περισσότερο η κοινή τους γνώμη. Απέναντι σε αυτήν τη μεγάλη πλειοψηφία παράγεται ένα χρέος μας να την ενημερώσουμε σωστά. Οφείλουμε αμελητί να αναλάβουμε ως πολιτεία, κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις μας, εντός και εκτός συνόρων, μια παγκόσμια εκστρατεία διαφώτισης. Τον δρόμο μας τον έχουν ανοίξει τα ασήμαντα και ψευδόμενα Σκόπια. Οι αντίπαλοί μας έχουν πλημμυρίσει τα πανεπιστήμια και τις βιβλιοθήκες του κόσμου με τα φληναφήματά τους για τη μυθική καταγωγή τους απ’ τον Μεγαλέξανδρο…. Εξ αφορμής του Βουκουρεστίου, κάποιοι κάτι έμαθαν. Πρέπει να μάθει όλος ο κόσμος και τάχιστα.

γ) Ο μύθος των χαμένων ευκαιριών και προ παντός της χαμένης υπόθεσης. Στο Σκοπιανό δεν υπήρξαν ούτε ευκαιρίες ούτε χαμένες υποθέσεις. Αλλά και το ιδεολόγημα της «χαμένης υπόθεσης», που για 15 χρόνια λάνσαρε ο κ. Θ. Πάγκαλος και άλλοι, απεδείχθη εξωπραγματικό. Όχι κύριοι δεν είναι χαμένη, αλλά παρατημένη υπόθεση το Σκοπιανό. Στην πολιτική άλλωστε, όπως έλεγε ο Κλεμανσώ, «δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις, παρατημένες υποθέσεις υπάρχουν».

δ) Όμως εδώ πρέπει να απομυθοποιήσουμε και ορισμένες ελλαδικές ψευδαισθήσεις που πλεονάζουν τις μέρες αυτές. Συγκεκριμένα:

1. To βέτο έχει μια συγκεκριμένη σημειολογική αξία. Αναγκαίο και αναπόδραστο βήμα της Ελλάδος που πληροφόρησε ότι υπάρχει. Χωρίς αυτό δεν θα υπήρχαμε. Τώρα λέμε, εδώ στεκόμαστε!

2. Το ερώτημα είναι για ποιο ζητούμενο έγινε το βέτο. Η φυσική απάντηση έπρεπε να είναι «για να υποχρεωθούν τα Σκόπια να αποδώσουν το κλοπιμαίο όνομα Μακεδονία και να παύσουν τον αλυτρωτισμό που παράγεται από αυτό». Και εδώ είναι η τραγωδία μας, υποχωρήσαμε με το που ξεκίνησε η παρούσα φάση. Δεχθήκαμε, ακριβέστερα προτείναμε εμείς, σύνθετη ονομασία με συνθετικό το Μακεδονία!

Η «παρηγοριά» του «γεωγραφικού» και το erga omnes δεν σώζει. Οι πολιτικοί στην Ελλάδα όταν δεν θέλουν να τους καταλάβουν μιλούν… λατινικά. Θυμηθείτε το «mea culpa» του Ανδρέα Παπανδρέου, o Καραμανλής να πει κάποια στιγμή για τη νέα culpa το δικό του, εύχομαι, mea culpa!

Όσοι έχουν ολίγην ευθυκρισία καταλαβαίνουν ότι στην αρίστη των περιπτώσεων που θα γινόταν αποδεκτή η ελληνική υποχώρηση και το σύνθετο θα ήταν «γεωγραφική για όλες τις χρήσεις» το άλλο συνθετικό δεν θα έμενε ούτε μία μέρα. Εδώ, ή χειρουργείς και αποκόπτεις το Μακεδονία ή αν το αφήσεις θα συνεχίσει να επικρατεί και έτι περισσότερο.

Κατά συνέπεια διά της εις άτοπον απαγωγής κυβέρνηση και η όλη πολιτική τάξη της χώρας να κάνουν την αυτοκριτική τους και να επιλέξουν τη στρατηγική του 1992 «ονομασία χωρίς το Μακεδονία». Το περισσόν εκ του πονηρού, όπως λέει το Ευαγγέλιο.

Αναγκαία η ομοψυχία, αλλά προς το εμπρός όχι προς τα πίσω.

Οι σκοπιανικές απειλές για καταγγελία της περιβόητης Ενδιάμεσης είναι αστείες. Η Ενδιάμεση παραβιάζεται κατά σύστημα από τους Σκοπιανούς από τότε που έγινε. Και είναι κλινικά νεκρή από το 2002 που έκλεισε την επταετή προβλεπόμενη ισχύ της.

Και προσοχή, η όποια πρόσκτηση αυτοπεποίθησης από το Βουκουρέστι μην καταντήσει ναρκισσιστικός καθρέφτης.