Η αποπληροφόρηση των «8»
• Κάθε βράδυ τα ίδια, στημένοι απέναντι στο γυαλί «απολαμβάνουμε» καρτερικά την «Ελλάδα των οκτώ», την «κοινωνία των οκτώ» και την «παραπολιτική των οκτώ». Με το που βγαίνουν στο γυαλί οι «επαΐοντες» των δελτίων ειδήσεων, αρχίζουν αμέσως τα καταιγιστικά πυρά τους στο όνομα της «σφαιρικής» και «αντικειμενικής» ενημέρωσης. Κάθε εικόνα χίλιες λέξεις. Αυτό που μας διηγούνται συνέβη πραγματικά, όμως φευ, τίποτα δεν συνέβη όπως το διηγούνται. Με τέχνη θαυμαστή μας χειραγωγούν, παρακάμπτοντας το σημαντικό και επικεντρώνοντας στο ασήμαντο, στο μειοψηφικό, στο κραυγαλέο. Ισχυρίζονται ότι λένε (δείχνουν) την αλήθεια κι αποκρύπτουν ότι στην πραγματικότητα λένε (δείχνουν) τη δική τους αλήθεια.
• Η σοφή ρήση του Έκο, πως το καθήκον του δημοσιογράφου δεν είναι να πείσει τον αναγνώστη (τηλεθεατή) ότι αυτός λέει την αλήθεια, αλλά να τον προειδοποιήσει ότι λέει τη «δική του αλήθεια», για τους «αποπληροφορητές των οκτώ» δεν έχει καμία αξία. Το ίδιο κακοποιούν και την «έκθεση Αννά», που για τους δημοσιογράφους της Βρετανίας αποτελεί τον καταστατικό χάρτη της δημοσιογραφίας – και σʼ αυτήν η αμεροληψία ορίζεται «όχι σαν ανάγκη να καλυφθούν όλες οι απόψεις πάνω σʼ ένα θέμα, αλλά να ληφθεί υπʼ όψιν η βαρύτητα της κάθε άποψης στην κοινή γνώμη», που σημαίνει ότι οι πρακτικές των δημοσιογράφων πρέπει νʼ αντανακλούν την ισορροπία των απόψεων όπως αυτές διαμορφώνονται στην κοινωνία κι ακριβώς έτσι, μέσω της εξισορρόπησης, αποφεύγεται η μεροληψία. Αντίθετα, οι «αποπληροφορητές των οκτώ» υπερπροβάλλουν κάθε μειοψηφική και κραυγαλέα συμπεριφορά ή άποψη, αφήνοντας στο σκοτάδι τις απόψεις και τις συμπεριφορές της πλειοψηφίας.
• Εάν έβηξε ο κ. Άνθιμος «είναι είδηση», εάν προκάλεσε ο κ. Ψωμιάδης «είναι είδηση», με άλλα λόγια ό,τι πιο ακραίο, ό,τι πιο κραυγαλέο υπερπροβάλλεται κι ας είναι περιθωριακό, κι ας είναι μειοψηφικό. Παράδειγμα: Τρίτη πρωί «απολαμβάνουμε» ρεπορτάζ μεγάλου καναλιού με τον τίτλο: «Η χώρα της μίζας και της αρπαχτής». Μέσω του ρεπορτάζ άπαντες τσουβαλιάζονται, και ιδιαίτερα οι πολιτικοί, που φταίνε για όλα τα δεινά κι από κοντά ακούγεται η αγανακτισμένη κραυγή ενός πολίτη να λέει: «Μια δικτατορία χρειάζεται να κρεμάσει και τους 300». Εύγε «τηλεοπτική δημοκρατία», άξιος ο μισθός σου!
ΥΓ.: Η πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ κατανάγκασε τα κανάλια να επιστρέψουν απρόθυμα στο πραγματικό πολιτικό γίγνεσθαι, όμως και πάλι κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να αφυδατώσουν το περιεχόμενό της επικεντρώνοντας στην παραπολιτική ύλη…