Επικαιρότητα
1 Κρίση και πάλι στις σχέσεις του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ερντογάν και του κόμματός του (ΑΚΡ) με το ετοιμοθάνατο κεμαλικό καθεστώς. Αυτήν τη φορά δεν κατέβηκαν στους δρόμους της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης τα τανκς, αλλά το κεμαλικό κατεστημένο προτίμησε ένα δεύτερο δικαστικό πραξικόπημα. Ο εισαγγελέας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου Α. Γιαλτσίνκαγια υπέβαλε στις 14 Μαρτίου αγωγή ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου με την οποία ζητάει τη διάλυση του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, την απαγόρευση πολιτικής δράσης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γκιουλ, στον πρωθυπουργό Ερντογάν και σε 71 επιφανή στελέχη του. Και με τη «βαριά» κατηγορία ότι το κυβερνών κόμμα έχει καταστεί εστία δράσης κατά του κοσμικού κράτους. Όσο αστεία και αν φαίνεται η αγωγή αυτή, δεν παύει όμως να αποτελεί απειλή για τον Πρόεδρο Γκιουλ και την κυβέρνηση Ερντογάν. Και τούτο γιατί και το 1997 ανέτρεψαν με δικαστικό πραξικόπημα την τότε κυβέρνηση του ισλαμιστή Ερμπακάν, διέλυσαν και έθεσαν εκτός νόμου το κόμμα του και καταδίκασαν τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που ακόμα βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό. Το κυβερνών σήμερα κόμμα του Ερντογάν θεωρείται συνέχεια του εκτός νόμου κόμματος του Ερμπακάν. Επομένως υπάρχει το προηγούμενο ανατροπής κυβέρνησης νόμιμα εκλεγμένης από τον λαό με δικαστικό πραξικόπημα και όχι με τα τανκς. Οι ίδιες δυνάμεις, όταν νομίζουν ότι απειλείται η εξουσία τους στήνουν πραξικοπήματα, είτε στρατιωτικά είτε δικαστικά. Είναι γεγονός ότι ο τουρκικός λαός δεν έχει ζήσει ποτέ μέχρι σήμερα υπό καθεστώς δημοκρατίας. Είχαν ή καθαρή στρατιωτική δικτατορία ή δικτατορικό πολίτευμα με συσκευασία κοινοβουλευτισμού. Επόμενο είναι και οι ανώτατοι αξιωματικοί και οι δικαστικοί, που προέρχονται από έναν λαό που δεν έχει βιώσει ποτέ τα δημοκρατικά ιδεώδη, να ρέπουν προς τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ας ξεχάσουμε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα και ας θυμηθούμε ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο από την ίδρυσή του το 1964 έχει προβεί 24 φορές στη διάλυση νόμιμων κομμάτων! Το κλείσιμο πολιτικών κομμάτων με νόμιμη συγκρότηση και δραστηριότητα δεν συμβιβάζεται με τη Δημοκρατία. Η αγωγή για τη διάλυση του κυβερνώντος κόμματος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και μέσα στην Τουρκία και στην Ευρώπη. Το αδιέξοδο βρίσκεται στη στάση της ηγεσίας των ΗΠΑ. Ο Μπους θέλει την Τουρκία στην ΕΕ για να ενισχύσει το φιλοαμερικανικό λόμπι, όμως ένα πραξικόπημα και καθαίρεση της κυβέρνησης, είτε δικαστικά είτε με στρατιωτική δράση, θα τερματίσει το όνειρο των ΗΠΑ για ένταξη της Τουρκίας στην
ΕΕ. Το παιχνίδι ασφαλώς θα έχει ενδιαφέρουσα συνέχεια. Το κεμαλικό-στρατιωτικό κατεστημένο ή θα κυριαρχήσει ή θα διαλυθεί εντελώς με την αγωγή που κατέθεσε ο εισαγγελέας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
2Ας θυμηθούμε όμως για λίγο και πάλι το Ιράκ. Παρ’ όλες τις απώλειες των ΗΠΑ (4.000 νεκροί στρατιώτες και αξιωματικοί και 60.000 τραυματίες) και τις δαπάνες που έχουν υποστεί (περίπου 3 τρισ. δολάρια), στους κόλπους του αμερικανικού κατεστημένου κυριαρχεί ακόμη η τάση της επ’ αόριστον συνέχισης της κατοχής στο Ιράκ. Και επειδή το θέμα αυτό «παίζει» έντονα στο προεκλογικό παιχνίδι των ΗΠΑ, παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρουσες παρενέργειες. Ο σίγουρος υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος γερουσιαστής Μακέιν, όπως είναι γνωστό, έχει ταχθεί ολόψυχα υπέρ της παραμονής των αμερικανικών στρατευμάτων εκεί για την εξυπηρέτηση των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ στην πετρελαϊκή αυτή περιοχή. Ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος Μπάρακ Ομπάμα έχει ταχθεί υπέρ της άμεσης αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων, ενώ η άλλη διεκδικήτρια του χρίσματος των Δημοκρατικών, η Χίλαρι Κλίντον, υποστηρίζει τη «σαλαμοποίηση» της αποχώρησης (τμηματικά και χωρίς καταλυτική ημερομηνία περάτωσης της πλήρους αποχώρησης). Η θέση αυτή του Ομπάμα έχει προκαλέσει την απόκρυφη, αλλά εντονότατη αντίδραση του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Και δέχεται συνέχεια επιθέσεις απ’ όλα τα ΜΜΕ που έχουν ταχθεί με το μέρος τής «καθώς πρέπει» κυρίας Χίλαρι. Η προσπάθειά τους είναι να ενεργοποιήσουν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά των Αμερικανών. Στο παιχνίδι φαίνεται ότι θα «παίξει» και η παραίτηση του ναυάρχου Γουίλιαμ Φάλον, διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Ο παραιτηθείς ναύαρχος έχει ταχθεί υπέρ της ταχείας αποχώρησης από το Ιράκ και το δήλωσε αυτό δημόσια, με την προσθήκη ότι οι
ΗΠΑ πρέπει να παύσουν να χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου προς την κατεύθυνση του Ιράν. Στο οπλοστάσιο του Ομπάμα και η παραίτηση Φάλον στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος.