ΒΑΛΤΩΣΕ Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΙΡΑΚ
Το χειρότερο δε είναι ότι οι σφοδρές συγκρούσεις της προηγούμενης εβδομάδας αποδεικνύουν με περίτρανο τρόπο την ανικανότητα των Αμερικανών να ελέγξουν τη χώρα και κυρίως να υποτάξουν την αντίσταση.
Δεκάδες είναι οι νεκροί που έχουν αφήσει πίσω τους οι εμφύλιες συγκρούσεις κατά την εβδομάδα που πέρασε μεταξύ των ανταρτών που πρόσκεινται στον σιίτη κληρικό Μοκτάντα Αλ Σαντρ, ο οποίος διοικεί τον στρατό του Μαχντί, από τη μια μεριά και από την άλλη σιιτών επίσης που πρόσκεινται στο Ανώτατο Ισλαμικό Συμβούλιο του Ιράκ (SCIRI) και τη σιίτικη κυβέρνηση. Χωρίς αμφιβολία και μόνο η είδηση πως η εμφύλια διαμάχη παίρνει ακόμη πιο αποτρόπαια χαρακτηριστικά, παύοντας να εξελίσσεται μεταξύ σιιτών και σουνιτών, όπως συνέβαινε ως τώρα κι έχοντας πλέον ως πρωταγωνιστές σιίτες που πρόσκεινται σε διαφορετικά κέντρα, μόνο θλίψη δημιουργεί. Παρ’ όλα αυτά το επίδικο ακόμη και αυτών των συγκρούσεων συνεχίζει να είναι η ανεξαρτησία του Ιράκ.
Εναντίον του στρατού του Μαχντί δεν κινήθηκε μόνο η κυβέρνηση της Βαγδάτης στέλνοντας στη Βασόρα, που αποτέλεσε το σημαντικότερο θέατρο των μαχών, χιλιάδες στρατιώτες αλλά επίσης οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι, που χωρίς να διαθέσουν έμψυχο υλικό βοήθησαν αποφασιστικά την κυβέρνηση του Νουρί αλ Μαλίκι. Η συμβολή τους αφορούσε αεροπορική κάλυψη των επιθέσεων, επικοινωνίες και τον σχεδιασμό των επιχειρήσεων. Γι’ αυτό τον λόγο στη Βαγδάτη περνώντας στην αντεπίθεση οι αντάρτες του Μοκτάντα Αλ Σαντρ έπληξαν με ρουκέτες τουλάχιστον δύο φορές την Πράσινη Ζώνη, που είναι η πιο καλά φυλαγμένη περιοχή της Βαγδάτης και εκεί στεγάζεται η αμερικανική πρεσβεία, η κεντρική στρατιωτική διοίκηση και άλλα κρίσιμα κέντρα. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν γρήγορα στη Βαγδάτη και σε άλλες πόλεις του Ιράκ. Εναντίον του στρατού του Μαχντί ξιφούλκησε
ακόμη και ο Μπους, δείχνοντας ότι η σύγκρουση μεταξύ των ιρακινών σιιτών όσο και να φαίνεται εμφύλια δεν είναι. Μιλώντας ο Μπους στους «Τάιμς του Λονδίνου» την Τετάρτη χαρακτήρισε την απόφαση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει επιθετικά τον στρατό του Σαντρ ως «θετική στιγμή για την εξέλιξη της κυριαρχίας ενός κράτους που επιθυμεί να πάρει τον έλεγχο από στοιχεία που πιστεύει ότι κινούνται πέραν του νόμου». Αφήνοντας εκτός σχολιασμού το θράσος του πλανητάρχη να αναφέρεται στην κυριαρχία του Ιράκ, όταν ο ίδιος την καταστρατηγεί με τον πιο βάρβαρο τρόπο επί πέντε χρόνια τώρα, φαίνεται πεντακάθαρα με ποιανού το μέρος τάσσεται.
Στο στόχαστρο ο Σαντρ
Με βάση τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας ως τώρα το πιο πιθανό κίνητρο για την επιχείρηση των κυβερνητικών στρατευμάτων φαίνεται να είναι η επανάκτηση υπό τον κρατικό έλεγχο περιοχών του Ιράκ που είχαν τεθεί ντε φάκτο υπό τη διοίκηση του Σαντρ και άλλων ένοπλων ομάδων που βρίσκονταν όμως πιο κοντά στον νεαρό κληρικό, παρά στην κυβέρνηση και το Ανώτατο Συμβούλιο, το οποίο ποτέ άλλωστε δεν είχε ταχθεί με την αντίσταση. Τους πρώτους μήνες μάλιστα μετά την αμερικανική εισβολή ο ανταγωνισμός μεταξύ του Σαντρ (που εξέφραζε το ρεύμα της αντίστασης στην κατοχή) και του Ανωτάτου Συμβουλίου (που συνεργαζόταν αρμονικά με τις δυνάμεις κατοχής) είχε πάρει ακραίες μορφές. Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα νέο φαινόμενο. Απαντώντας ο Σαντρ στην επίθεση που δέχτηκε κάλεσε τον ιρακινό πληθυσμό και ιδιαίτερα τους σιίτες που επηρεάζει «σε γενική πολιτική ανυπακοή στη Βαγδάτη και τις ιρακινές επαρχίες». Κάλεσμα που καθιστά βέβαιο ότι η ανακωχή που κήρυξε ο Σαντρ πέρυσι το καλοκαίρι, βοηθώντας έτσι τα μέγιστα για να συγκρατηθεί η ταχύτητα αύξησης των αμερικανικών απωλειών (σε βαθμό να «καμαρώνουν» ότι χρειάστηκαν έξι μήνες για να πάνε οι νεκροί από 3.000 σε 3.500, ενώ εννιά μήνες για να πάνε 3.500 σε 4.000) ανήκει πλέον στο παρελθόν…
Η αποδεδειγμένη ανικανότητα του κυβερνητικού στρατού να αντιμετωπίσει τον Σαντρ (ο οποίος διατηρεί τις πιο στενές σχέσεις με την Τεχεράνη κι έχει και άλλες φορές στο παρελθόν ηγηθεί επιτυχημένων εξεγέρσεων εναντίον των κατακτητών) δημιούργησε προβληματισμό στις δυνάμεις κατοχής για την κατάσταση που θα επικρατήσει, αν υλοποιηθεί η απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν και οι τελευταίες μονάδες που έχουν απομείνει στην Βασόρα προστατεύοντας το αεροδρόμιο. Είναι η πόλη όπου διεξάγονταν οι σφοδρότερες συγκρούσεις και η ασφάλειά της έχει απόλυτη προτεραιότητα (όπως έδειξε και η επιτόπια παρουσία του ιρακινού πρωθυπουργού) λόγω του ότι από κει διέρχεται ο μεγαλύτερος όγκος του ιρακινού πετρελαίου που εξάγεται.
Ένδειξη απελπισίας των Αμερικανών ήταν τέλος και η έκκληση που απηύθυνε αμερικανός υποστράτηγος την Τετάρτη προς το Ιράν «να σεβαστεί και να τιμήσει τις δεσμεύσεις του βοηθώντας να βελτιωθεί η ασφάλεια και η σταθερότητα στη Βασόρα». Ούτε οι γνωστές καταγγελίες του «αποσταθεροποιητικού ρόλου που παίζει το Ιράν» ούτε απειλές για την ακεραιότητά του, τίποτε…