Ανακωχή στο ΠΑΣΟΚ μέχρι νεωτέρας…
Κίνηση πάντως που επιχείρησε να μεταφέρει το «γήπεδο της αντιπολίτευσης» στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι την τελευταία περίοδο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ντε φάκτο αναγορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα όμως με μια κίνηση ακραίας αντιπολιτευτικής τακτικής ο Γ. Παπανδρέου με τις εμφανίσεις του στη Βουλή στη διάρκεια της συζήτησης επί της πρότασης μομφής φάνηκε να εγκαινιάζει ένα νέο, πιο επιθετικό στιλ αντιπολίτευσης. Για παράδειγμα, με ενδιαφέρον, ίσως και με έκπληξη για όσους αλλιώς τον γνωρίζουν, παρακολούθησαν όλοι έναν Γιώργο που δεν δίστασε ακόμα και επίθεση για προσωπικά ζητήματα να κάνει στον πρωθυπουργό (π.χ. για την υπόθεση Ζαχόπουλου).
Αν παραπέρα επιχειρήσει κάποιος να αποτιμήσει αυτή τη νέα, πιο επιθετική τακτική του Γ. Παπανδρέου, θα επισημάνει τα εξής:
• Σε ό,τι αφορά το εσωκομματικό μέτωπο, επιχείρησε μια «ανακωχή», ταυτόχρονα ένα προσκλητήριο του επιπέδου «όλοι μαζί», μια κατά κάποιο τρόπο υπέρβαση της 11ης Νοέμβρη.
• Προς τα έξω έβγαλε μια «μαγκιά», επιχείρησε να απομυθοποιήσει εκείνη την εικόνα του «αμυνόμενου».
• Αντικειμενικά συσπείρωσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ στην πρόταση μομφής.
• Επιχείρησε επίσης αφενός να δείξει ότι τις πρωτοβουλίες στον χώρο της αντιπολίτευσης έχει το ΠΑΣΟΚ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την εικόνα που είχε δημιουργηθεί την τελευταία περίοδο, και αφετέρου άνοιξε μέτωπο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μέχρι τώρα αντιδρούσε αμήχανα. Προφανώς οι μεγάλες διαρροές απ’ το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ σήμαναν καμπανάκι αυτοσυντήρησης. Μάλιστα είναι εντυπωσιακό ότι στις επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνίστησαν στελέχη του «ρεύματος Βενιζέλου», όπως ο ίδιος ο Β. Βενιζέλος, ο Α. Λοβέρδος, αλλά και η Ά. Διαμαντοπούλου.
Βεβαίως ασκήθηκε κριτική ότι αυτή η νέα τακτική ουσιαστικά υπαγορεύτηκε ακριβώς απ’ το «σύνδρομο Τσίπρα» και το άγχος ότι χάνει και μάλιστα πολύ απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι κι αλλιώς όμως ήταν μια κίνηση «εξόδου» απ’ την εσωστρέφεια και «διεξόδου» απ’ την αντιπολιτευτική απραξία.
Αν θα πετύχει, αυτό θα φανεί το επόμενο διάστημα. Αλλά σε εσωκομματικό επίπεδο είχε τα πρώτα -ορατά- αποτελέσματα.
Κατ’ αρχάς οδήγησε τους διαφωνούντες, που δεν είναι και λίγοι, εκόντες άκοντες σε «χαμηλή πτήση».
Η αμφισβήτηση υποχώρησε, σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες αισιόδοξες προσεγγίσεις σταμάτησε.
Ο ίδιος ο Β. Βενιζέλος φαίνεται να αναστέλλει κάθε επιχείρηση αμφισβήτησης του Γ. Παπανδρέου. Κάποιοι εκτιμούν ότι πλέον συμβιβάζεται με την ιδέα ότι είναι το «νούμερο δύο», αφού με τα νέα δεδομένα δεν έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει κάτι παραπάνω…
Βέβαια, σε ορισμένα σημεία διατηρεί την αυτονομία του, ενώ σε άλλα θα συνεχίσει να καλύπτει τα κενά που θα δημιουργούν τυχόν λάθη του Γιώργου. Για παράδειγμα, διαφώνησε με την επιλογή του να αποδεχτεί την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα για το Ασφαλιστικό.
Επίσης, δεν έλειψαν και κάποιες γκρίνιες για την πρόταση μομφής. Ας πούμε, δεν έλειψε η κριτική και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ότι ήταν λάθος το τάιμινγκ, αφού η μομφή κατετέθη σε μια περίοδο που η διαπραγμάτευση για το όνομα των Σκοπίων βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο και δεν ήταν σωστό να φαίνεται η κυβέρνηση αποδυναμωμένη έναντι και Σκοπίων και Αμερικανών…
Συνοπτικά, επαναλαμβάνουμε, η κίνηση του Γιώργου θα κριθεί σε βάθος χρόνου και όχι υπό το βάρος πρόσκαιρων εντυπώσεων…
Η αλλαγή στάσης των εκδοτών
Ίσως μια απ’ τις σημαντικότερες επιπτώσεις της κίνησης του Γιώργου ήταν η αλλαγή στάσης των εκδοτών απέναντί του.
Οι ίδιοι εκδότες που είχαν καταγγελθεί απ’ τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι τον υπονόμευαν και προσπαθούσαν να επιβάλουν στον ίδιο και στο ΠΑΣΟΚ τις επιλογές τους αμέσως μετά την κατάθεση της πρότασης μομφής άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν περίπου όπως παλιότερα, δηλαδή να τον εκθειάζουν και να τον αβαντάρουν.
Πιο χαρακτηριστική περίπτωση το συγκρότημα Λαμπράκη, που άλλαξε στάση. «Ξαφνικά» ανακάλυψε ότι… «το ΠΑΣΟΚ ξυπνάει» («ΤΟ ΒΗΜΑ»), ότι ο Γιώργος έκανε μια κίνηση ευφυή που «αιφνιδίασε τη ΝΔ και δίχασε τον ΣΥΡΙΖΑ» («ΤΑ ΝΕΑ»). Γενικά ανακάλυψαν προσόντα που… είχαν ξεχάσει. Και γενικά η στροφή τους είναι παραπάνω από εμφανής…