Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια
δδ Εντυπωσιακά πράγματα συμβαίνουν -σωστότερα εξακολουθούν να συμβαίνουν- στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά. Μια αγορά που εμφανώς άγεται και φέρεται από τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις των ξένων θεσμικών, οι οποίοι ας μην ξεχνάμε πως ελέγχουν πάνω από το ήμισυ της συνολικής της κεφαλαιοποίησης και κυρίως έχουν την ευκαιρία πλέον να προχωρούν σε κινήσεις ακόμα κι όταν στην Ελλάδα πραγματοποιούνται απεργίες, πέφτουν τα συστήματα, δεν εκκαθαρίζονται πράξεις μιας εβδομάδας και βάλε ή δεν έχει ρεύμα στα τερματικά των ΑΧΕ!
δδ Με βάση αυτήν τη λογική δεν θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια αγορά όχι πλέον δύο ή τριών ταχυτήτων, αλλά μόνον μίας, αυτής των μεγάλων ξένων επενδυτών που «γκαζώνουν» ή «φρενάρουν» κατά το δοκούν σε άδειες λεωφόρους από τις οποίες απουσιάζουν τα εγχώρια… οχήματα! Γιατί είναι δεδομένο πως ακόμα και ο πιο αισιόδοξος και με άγνοια κινδύνου εγχώριος διαχειριστής προτιμάει να παρακολουθεί εκ του μακρόθεν τα τεκταινόμενα παρά να εκτεθεί με προσωπικές επιλογές – τοποθετήσεις, ενώ δεν γίνεται καν λόγος για τους ηρωικούς μικρομεσαίους ιδιώτες επενδυτές που πλέον και να θέλουνε να «μπούνε» ανάθεμα κι αν το μπορούνε…
δδ Υπό αυτό το πρίσμα, μόνο φιλολογικό ενδιαφέρον φαίνεται να έχει η διαπίστωση πως τα περισσότερα -αν όχι όλα- τα χαρτιά της αγοράς μας (και δη τα βαριά χαρτιά του 20άρη) είναι φθηνά. Πάμφθηνα για την ακρίβεια από τη στιγμή που το Ρ/Ε τους είναι πλέον (κατά μέσο όρο) γύρω στο 12, ενώ σε κάποιες τράπεζες φτάνει αισίως και μονοψήφιους αριθμούς! Τίτλους υψηλής κεφαλαιοποίησης με μονοψήφιο πολλαπλασιαστή κερδών είχαμε πολλά χρόνια να δούμε. Αλλά το ερώτημα είναι κατά πόσον ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα μας συμφέρει να… ψωνίσουμε!
δδ Με μια ψυχρή ματιά και με βάση τη γλώσσα και την αλήθεια των αριθμών ΤΩΡΑ ψωνίζει κανείς. Την ώρα που οι περισσότεροι τίτλοι είναι όχι απλώς πιεσμένοι αλλά… συνθλιμμένοι, λογικά σκεπτόμενος κανείς θα έλεγε πως η μόνη αντίδραση σε βάθος χρόνου είναι η… ανοδική. Καμία αντίρρηση, όπως και κανείς δεν διαφωνεί πως δεν είναι αδύνατη η καταγραφή έστω κάποιων κερδών στην πρώτη -όταν και όποτε αυτή έρθει- ανοδική κίνηση βασικών δεικτών και μετοχών πρωταγωνιστών της αγοράς. Ούτε καν μεγάλη ρευστότητα δεν χρειάζεται πλέον για να κινηθεί το μαγαζί, ούτε καν αυξημένοι τζίροι και όγκοι. Το μόνο που φοβίζει όμως, και από μόνο του είναι σοβαρός λόγος για να κρατήσουμε «πισινή», είναι οι αργίες που έρχονται (τρεις ημέρες όλες κι όλες θα έχουμε συνεδρίαση την εβδομάδα που ξεκινάει αύριο), οι συνεχιζόμενοι κλυδωνισμοί στις διεθνείς αγορές που κατά περίπτωση «επιβάλλουν» στους ξένους θεσμικούς τις κινήσεις τους ΚΑΙ στη δικιά μας αγορά και τέλος η νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί στην αγορά Παραγώγων. Οπότε…
Y.Γ.: Διάβασα κι εγώ στις αρχές της εβδομάδας το ρεπορτάζ περί επικείμενης φορολόγησης (το εξετάζει ακόμη η κυβέρνηση) των μετοχών με ποσοστό 10% κατά το γνωστό «αμερικανικό μοντέλο». Το οποίο και σημαίνει πως εφόσον εφαρμοστεί θα εξισορροπήσει τη φορολόγηση των αγοραπωλησιών μετοχών με αυτήν των τόκων τραπεζικών καταθέσεων και ομολόγων. Αυτό κι αν είναι κίνητρο για να τονωθεί η χρηματιστηριακή αγορά!