Οι ελληνικές εισαγγελικές και φορολογικές αρχές είναι αρμόδιες για έλεγχο όλων αυτών των εταιρειών και των πελατών τους

Είναι διαφορετική η καταστατική έδρα από την πραγματική έδρα.
Τα διεθνή δικαστήρια, αλλά και τα ελληνικά, όπως του Πειραιά, αλλά και ο Άρειος Πάγος, έχουν δεχθεί ότι οι ελληνικές αρχές έχουν αρμοδιότητα σε περιπτώσεις off-shore εταιρειών, όταν η πραγματική δραστηριότητα ασκείται στην Ελλάδα. Τέτοιες αποφάσεις είναι η 2/2003 της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η 549/2006 του Εφετείου Πειραιά κ.λπ. Στην προκειμένη περίπτωση οι εταιρείες (τράπεζες) στο Jersey & Guernsey:
α) Δεν έχουν εκεί υπαλλήλους (εκτός από έναν που ρυθμίζει τις σχέσεις με τις αρχές και δεν ασχολείται με τις εργασίες που αποφέρουν έσοδα) στις μισθοδοτικές καταστάσεις.
β) Δεν έχουν τηλέφωνα και άλλα στοιχεία επικοινωνίας για τους πελάτες.
γ) Δεν έχουν διεύθυνση για να τους επισκέπτεται ο πελάτης στις off-shore χώρες. Αντιθέτως, έχουν τηλέφωνα, διεύθυνση και κάθε στοιχείο επικοινωνίας στην Ελλάδα.
δ) Επιπλέον και σημαντικότερο οι πελάτες βρίσκονται στην Ελλάδα και εξυπηρετούνται από την Ελλάδα, δηλαδή όλα τα κέρδη των off-shore αυτών εταιρειών πραγματοποιούνται 100% στην Ελλάδα από την Ελλάδα.
Κατόπιν των ανωτέρω, αρμοδιότητα και δικαιώματα για τις παραβάσεις των νόμων έχουν οι ελληνικές εισαγγελικές και οι φορολογικές αρχές, η Αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, η Τράπεζα της Ελλάδος και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, δηλαδή αρμόδιοι για τον πλήρη έλεγχο των εταιρειών αυτών και των πελατών τους είναι ο κ. Σανιδάς, ο κ. Κλαδάς, ο κ. Ζορμπάς, ο κ. Γκαργκάνας και ο κ. Πιλάβιος.
Πέραν όμως αυτών είναι γεγονός ότι οι ιντερνετικές τράπεζες καθώς και τράπεζες εξωτερικού, χωρίς καμία εγκατάσταση στην Ελλάδα, ασκούν αυτές τις δραστηριότητες με Έλληνες κατά πολύ έντονο τρόπο. Η έξυπνη λύση στο σημερινό διεθνοποιημένο περιβάλλον είναι η εξάλειψη του φόρου αυτών των συναλλαγών και η δημιουργία κινήτρων για εγχώριες δραστηριότητες. Σήμερα ακόμα και η ελληνική ναυτιλία συναλλάσσεται από τον Πειραιά με ξένες τράπεζες.
Όλες οι άλλες λύσεις είναι ουτοπιστικές, απαρχαιωμένες και κάπου ανόητες!
Επιπλέον δημιουργούνται προβλήματα προστασίας επενδυτών.
Ο νόμος μπορεί να είναι σκληρός ή αφελής… Είναι όμως ο νόμος. Πρέπει μέχρι την οποιαδήποτε αλλαγή του να εφαρμόζεται. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για διορισμένο από τον ίδιο φίλο και συγγενή του αρμοδίου υπουργού των φόρων, που θα μπορούσαν με την όποια φιλική ή συγγενική τους σχέση, παράλληλα με την ισχύ τους ως τραπεζίτες να πείσουν τον υπουργό προς την κατεύθυνση που ήθελαν.
Όπως αντιλαμβάνεστε, γεννάται τεράστιο θέμα όταν μάλιστα άλλες τράπεζες, όπως η Πειραιώς, η Marfin, η Αγροτική κ.λπ., μπαίνουν σε δυσχερέστερη θέση στον ανταγωνισμό. Και επομένως κάποιος πρέπει να παρέμβει, ίσως ο ίδιος ο πρωθυπουργός.