Οικολογική «ευαισθησία» – ακρισία – υποκρισία

Τα σκουπίδια, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και το νερό.
Για κανένα απ’ αυτά δεν θα ακούσετε να γίνεται θόρυβος.
Όλος αυτός ο περιοδεύων θίασος των τάχα μου «προοδευτικών», οι μοδάτοι, οι κομψευόμενοι, οι κρατικοδίαιτοι αργόσχολοι, ανακάλυψαν εσχάτως τις «περιβαλλοντικές ευαισθησίες»: ασχολούνται με σπάνια είδη και φυτά που εξαφανίζονται -για τις φώκιες, τις θαλάσσιες χελώνες και τα δελφίνια- βγάζουν και κανένα «δεκάρικο» για την επερχόμενη κλιματική αλλαγή, κάνουν καμιά δενδροφύτευση αργά και που, φοράνε κονκάρδες της τάδε περιβαλλοντικής οργάνωσης, πιέζουν και για υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά μέχρις εκεί.
• Για τα σκουπίδια που έπνιξαν τις πόλεις και τις γειτονιές την περασμένη εβδομάδα ούτε κουβέντα. Κι όμως, τα σκουπίδια είναι η υπ’ αριθμόν ένα «περιβαλλοντική βόμβα» που απειλεί την ελληνική κοινωνία. Γιατί αυξάνονται με εκθετικό ρυθμό, αλλά τα εδάφη για τον ενταφιασμό τους λιγοστεύουν διαρκώς. Και λύση στο πρόβλημα δεν έχει βρεθεί.
Οι χωματερές ΔΕΝ είναι λύση. Οι χώροι όπου μπορούν να γίνουν περιβαλλοντικά ασφαλείς χωματερές είναι σχετικά περιορισμένοι. Κι όλο λιγοστεύουν. Δεν μπορούν να γίνουν πάνω από υπόγεια ύδατα. Ούτε δίπλα από μεγάλα αρδευτικά έργα. Ούτε κοντά στη θάλασσα. Ούτε κοντά σε λίμνες και ποταμούς. Ούτε σε μεγάλο υψόμετρο. Ούτε κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους. Άρα, αν αναλογιστεί κανείς τις ιδιομορφίες του ελληνικού «ανάγλυφου», οι περιοχές που απομένουν είναι ελάχιστες.
Η μόνη διέξοδος είναι η θερμική επεξεργασία, που μπορεί να παράγει και ενέργεια.
Η θερμική επεξεργασία μετατρέπει το μεγαλύτερο «παθητικό» των τοπικών κοινωνιών σε πηγή πλούτου γι’ αυτές και πολύτιμη πρώτη ύλη για την κοινωνία συνολικά.
Κι όμως, δεν θα ακούσετε να γίνεται κουβέντα για θερμική επεξεργασία των σκουπιδιών. Για την ακρίβεια, υπήρξαν κάποιες περιβαλλοντικές οργανώσεις που στράφηκαν εναντίον της θερμικής επεξεργασίας.
«Αγαπούν» το περιβάλλον -υποτίθεται- αλλά εμποδίζουν κάθε προσπάθεια να ξεφύγουμε από το αίσχος των χωματερών και να βρούμε λύση για τα σκουπίδια, πριν μας πνίξουν.
• Ύστερα είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ξέρετε ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι στη δημιουργία αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών μονάδων; Οι τοπικές κοινωνίες και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Για αισθητικούς λόγους, λέει. Γιατί «χαλάνε το τοπίο». Γυρίστε το κεφάλι σας και δείτε τον Υμηττό. Θα αντικρίσετε ένα δάσος από κεραίες στην κορυφή του. Αυτό το αίσχος δεν τους πειράζει. Οι αιολικές μονάδες τούς ενόχλησαν.
Πού ακούστηκε περιβαλλοντολόγοι να εμποδίζουν την απεξάρτηση από τους υδρογονάνθρακες; Κι όμως το είδαμε κι αυτό…
• Τέλος, το νερό αρχίζει να σπανίζει. Η υπερκατανάλωση για την ύδρευση των αστικών κέντρων και για την άρδευση «σύγχρονων» αντι-οικολογικών και αντι-οικονομικών καλλιεργειών, κατεβάζει συνεχώς τους υδροφόρους ορίζοντες. Με αποτέλεσμα λίμνες και ποτάμια να στερεύουν, δάση να ξεραίνονται (και να καίγονται ευκολότερα το καλοκαίρι) και η αναδάσωση των καμένων να δυσκολεύει. Λύση θα ήταν η αφαλάτωση. Όχι στις μικρές κλίμακες περασμένων τεχνολογιών, που εγκαθίστανται ήδη σε κάποια νησιά του Αιγαίου. Μιλάμε για αφαλάτωση με μοντέρνες τεχνολογίες μεγάλης κλίμακας.
Οι Σαουδάραβες ήδη χρησιμοποιούν σύγχρονους «διπλούς αντιδραστήρες» από ηλιακή ενέργεια σε εγκαταστάσεις μέσα στη θάλασσα και στη συνέχεια μεταφέρουν το καθαρό νερό (με αιολικές μονάδες) μετατρέποντας την έρημο σε καταπράσινους εύφορους αγρούς.
Σκεφτείτε, οι Σαουδάραβες που έχουν πάμφθηνο πετρέλαιο, χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να μετατρέψουν την έρημο σε «κήπο της Εδέμ». Κι εμείς που δεν έχουμε πετρέλαιο, αλλά έχουμε άφθονη ηλιοφάνεια και μοναδικό αιολικό δυναμικό, αφήνουμε εύφορες πεδιάδες να ερημοποιηθούν και πρώην κατάφυτες πλαγιές να γίνουν «κρανίου τόπος».
Κι όμως, οι περιβαλλοντολόγοι μας είτε αντιστέκονται στη δημιουργία μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης -για λόγους αισθητικής και πάλι!- είτε ματαιώνουν κάθε προσπάθεια αλλαγής στη διαχείριση των υδάτινων πόρων (υδροηλεκτρικά φράγματα, εκτροπές ποταμών κ.λπ.).
Γιατί άραγε έχουν τέτοια αντι-οικολογική συμπεριφορά;
• Μήπως αντιστέκονται τόσο λυσσαλέα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας γιατί επιχορηγούνται από πετρελαϊκές εταιρείες και το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ;
• Μήπως αντιστέκονται στον παραμερισμό των χωματερών και στη θερμική επεξεργασία γιατί επιχορηγούνται από κατασκευαστικές εταιρείες, για τις οποίες η κατασκευή χωματερών -νόμιμων και παράνομων- είναι επικερδέστατο έργο;
– Γιατί άραγε πολεμούν τόσο επίμονα την αφαλάτωση και τη διαχείριση υδάτινων πόρων; Μήπως γιατί επιχορηγούνται από τα ολιγοπώλια των εταιρειών ύδρευσης;
Αλήθεια, ποιος πληρώνει για τόσο πολλές και πολυέξοδες «οικολογικές οργανώσεις»; Ποιος τις χρηματοδοτεί; Ποιος ωφελείται από την πεισματώδη άρνησή τους να δεχθούν οποιοδήποτε μεγάλο έργο μας απεξαρτά από το πετρέλαιο, μας απελευθερώνει από τον εφιάλτη των σκουπιδιών και μας διασώζει από τον κίνδυνο ερημοποίησης;
Τι «οικολόγοι» είναι αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο για τους λύκους στην Κοζάνη, για τις οχιές στην Άνδρο, για την Καρέττα Καρέττα στη Ζάκυνθο, αλλά δεν ενδιαφέρονται για τα βουνά από σκουπίδια που πνίγουν τις πόλεις, για τις ιλιγγιώδεις εκπομπές δηλητηριωδών αερίων από τις ενεργειακές μονάδες εισαγόμενων υδρογονανθράκων και για το νερό που σπανίζει όλο και περισσότερο;
Κάποτε ξέραμε ότι για να πιστέψεις στον Χριστό πρέπει να παραμερίσεις τους επαγγελματίες παπάδες. Για να πιστέψεις στη δημοκρατία, πρέπει να ξεπεράσεις τους επαγγελματίες πολιτικούς. Για να αποκαταστήσεις την κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να παραμερίσεις τους «επαγγελματίες επαναστάτες». Για να θεραπεύσεις την ανεργία, πρέπει να κάνεις πέρα τους επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Τώρα ανακαλύψαμε ότι για να σώσεις το περιβάλλον πρέπει να παραμερίσεις τους επαγγελματίες οικολόγους.
Ίσως, μάλιστα, αυτοί είναι οι πιο υποκριτές. Και οι πιο διεφθαρμένοι…

Ν. Ζ.