ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ Η ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ!

• Το ασφαλιστικό σύστημα χαρακτηρίζεται από νομοθετική πολυπλοκότητα, πολυνομία, πολυδιάσπαση και πολυκερματισμό.
• Οι αντοχές του συστήματος περιορίζονται σοβαρά από τις μακροχρόνιες δημογραφικές εξελίξεις, όπως είναι η υπογεννητικότητα και η αύξηση του προσδοκώμενου χρόνου διαβίωσης, η ανεργία και η αδήλωτη εργασία και η επιμήκυνση του χρόνου εκπαίδευσης. Αυτά τα στοιχεία επιδεινώνουν συνεχώς τη σχέση ισορροπίας εργαζομένων και συνταξιούχων.
Αποτέλεσμα αυτών των παραγόντων είναι:
1ον: Η ραγδαία και δυσανάλογη προς τα έσοδα αύξηση των δαπανών του συστήματος.
2ον: Η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή που οδηγεί σε συρρίκνωση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης και σε στρεβλή λειτουργία ολόκληρης της οικονομίας.
3ον: Η αναποτελεσματική και αδιαφανής, σε ορισμένες περιπτώσεις, διαχείριση και λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων, οι μεγάλες διοικητικές και οργανωτικές δυσχέρειες, η κατασπατάληση πόρων, η αδυναμία ουσιαστικού ελέγχου και εποπτείας τους.
4ον: Οι χρόνιες παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος. Ενδεικτικά αναφέρω:
• Το σύστημα συντηρεί μεγάλες ανισότητες στις συντάξεις, στρεβλώσεις στον χρόνο συνταξιοδότησης, διαφοροποιήσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το σύστημα σημαδεύεται, για να δανεισθώ φράση του κ. Τήνιου, από τη συνύπαρξη «νησίδων προνομίων σε ένα πέλαγος ανεπάρκειας».
• Το σύστημα περιέχει πλήθος ρυθμίσεων που ευνοούν και ενθαρρύνουν την πρόωρη συνταξιοδότηση.
• Παρέχεται υπερβολικά μεγάλος αριθμός αναπηρικών συντάξεων, με αδιαφανείς διαδικασίες.
• Χρησιμοποιείται καταχρηστικά ο θεσμός των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
Το αδιέξοδο του ασφαλιστικού συστήματος το αναγνωρίζουν πολιτικές δυνάμεις και διεθνείς οργανισμοί. Εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις, οικονομικού και αναλογιστικού περιεχομένου, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το σύστημα δεν είναι βιώσιμο, με μικρές ίσως αποκλίσεις ως προς τον χρονικό ορίζοντα εκδήλωσης του προβλήματος. Έτσι, πρόσφατες μελέτες, όπως αυτές του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη, επιτακτικά αναγκαία και κοινωνικά επιβεβλημένη.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή τολμά! Υλοποιεί μια ακόμη προεκλογική της δέσμευση. Πορεύεται με υπευθυνότητα, αποφασιστικότητα και ρεαλισμό. Προχωράει στην αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με ουσιαστικό και ήπιο τρόπο. Χωρίς ανατροπές, χωρίς να θίγει ώριμα δικαιώματα και παροχές, σε βάθος χρόνου. Με διατήρηση του δημόσιου, καθολικού, υποχρεωτικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος.
Κεντρικοί στόχοι της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος είναι:
• Η δημιουργία ενός σύγχρονου, ορθολογικού, δίκαιου και μακροχρόνια βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος.
• Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, της αλληλεγγύης των γενεών και της κοινωνικής δικαιοσύνης, διορθώνοντας αδικίες και αντιμετωπίζοντας στρεβλώσεις που λειτουργούν τελικά σε βάρος του συνόλου των ασφαλισμένων.
Είναι γεγονός ότι η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος είναι εγχείρημα σύνθετο και κοινωνικά ευαίσθητο. Για τον λόγο αυτό ευνοεί τη ρητορεία και τον αποπροσανατολισμό. Κατεστημένες νοοτροπίες, εδραιωμένες συμπεριφορές, κομματικές ή συντεχνιακές σκοπιμότητες και ξεπερασμένες λογικές αντιστέκονται στην προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση. Μεταξύ αυτών και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ζητά απόσυρση του νομοσχεδίου.
Θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω αυτήν την τοποθέτηση δανειζόμενος απόσπασμα από το πιο πρόσφατο βιβλίο του κ. Γιαννίτση, τέως υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Αν ο πολιτικός χώρος μου ήθελε πράγματι να δώσει λύση, το θέμα θα προχωρούσε. Αν δεν ήθελε, δεν θα μπορούσε να προχωρήσει, όπως και συνέβη… Ο προοδευτικός χώρος αρνείται να αντιμετωπίσει τα δύσκολα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας. Εγκαταλείπει όλες τις κρίσιμες αποφάσεις στον συντηρητικό χώρο και αυτό δεν αφορά μόνο το Ασφαλιστικό. Αφορά τα περισσότερα μεγάλα ζητήματα που απαιτούν θυσίες σήμερα προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον…»
Πράγματι, η αδράνεια είναι φυγόπονη επιλογή ανευθυνότητας. Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση όμως απαιτεί πολιτική βούληση, επιβάλλει κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία. Αυτή η κυβέρνηση, η κυβέρνηση της ΝΔ, τολμά να προχωρήσει στη μεταρρύθμιση που προσαρμόζει το ασφαλιστικό σύστημα στις σύγχρονες ανάγκες. Αυτή είναι και η πραγματική προοδευτική αντίληψη.