Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων έχει πάρει μέτρα, για να μη ζήσουμε την τραγωδία της Αλβανίας;

Κοιτάξτε γύρω σας και βρείτε έστω και ένα σοβαρό θέμα τους κράτους μας που να αντιμετωπίστηκε έγκαιρα και αποτελεσματικά από τους διοικούντες. Οικονομία, έργα, Ασφαλιστικό, Ολυμπιακοί αγώνες, εθνικά θέματα, είσοδος στην ΟΝΕ, Οτσαλάν, Ύμια, Πολεοδομικό, θεομηνίες, αστυφιλία, δημογραφικό, Υγεία, Περιβάλλον, Άμυνα, μισθοί, συντάξεις, ακρίβεια;

Ποιο, έστω και ένα, ας βρει ένας χριστιανός. Ένα, για να τους δικαιολογήσει! Βρε τους αθεόφοβους, κυβερνούν μόνο για τη τσέπη τους, σύμφωνα με την ομόφωνη θεωρία τους περί του εφικτού. Τα λέω αυτά, γιατί τα γεγονότα με τις καταστρεπτικές εκρήξεις στην Αλβανία είναι και μια προειδοποίηση περί του πρακτέου για να προλάβουμε παρόμοια στο μέλλον.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο ψυχρός πόλεμος εξασφάλισε μια μεγάλη περίοδο ειρήνης σε επίπεδο εκτεταμένων συρράξεων, η οποία όμως είχε και το κόστος της. Την ειρήνη αυτή πολλοί την αποκάλεσαν ισορροπία του τρόμου. Η ισορροπία του τρόμου ονομάστηκε έτσι, γιατί στηριζόταν επί αλόγιστων, υπερβολικών, και με τρομερά βλαπτικές συνέπειες, εξοπλισμών. Οι συνέπειες που χθες, σήμερα και αύριο, πληρώνει η ανθρωπότητα είναι αδύνατον να υπολογιστούν. Η μαζική, για παράδειγμα, παραγωγή πυρηνικών όπλων στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, που δυστυχώς συνεχίζεται με άλλες μορφές μέχρι σήμερα, δημιούργησε μια ανεπανάληπτη ζημιά στο περιβάλλον στα στάδια της παραγωγής, δοκιμής, εναποθήκευσης και αντικατάστασής τους. Η ουσιαστική και σκοπούμενη έλλειψη στοιχείων, από τις χώρες παραγωγής τους, που κρύβονται πίσω από το εθνικό απόρρητο, ευρέως συνετέλεσε στην απόκρυψη του πελώριου αυτού προβλήματος από τη κοινή γνώμη. Η παραγωγή πυρηνικών όπλων και μέσων εκτόξευσής τους, από το 1940 μέχρι σήμερα, δημιούργησε ένα τεράστιο δίκτυο βιομηχανικών εγκαταστάσεων, που τουλάχιστον τα πρώτα τριάντα χρόνια λειτούργησαν ανεξέλεγκτα, μολύνοντας πολλαπλώς έδαφος, υπέδαφος, ατμόσφαιρα, θάλασσες, λίμνες, ποτάμια, χλωρίδα και πανίδα. Οι χιλιάδες των δοκιμαστικών εκρήξεων υπογείων, επιφανειακών, και ψηλά στην ατμόσφαιρα, δημιούργησαν μια θανατηφόρα μετακινούμενη μάζα διασκορπιζόμενης παραμένουσας ακτινοβολίας, ή ακόμη και άμεσης μόλυνσης των υπόγειων στρωμάτων και αποθεμάτων νερού. Τα πεδία δοκιμών της Νεβάδας, των Νήσων Μουρουρόα, του Καζακστάν, της Κίνας, της Ινδίας, του Πακιστάν ακόμη δε και του Ισραήλ είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του εγκλήματος που έχει συντελεσθεί.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην 20ετία 1969 μέχρι το 1989 είχαμε 1.271 πυρηνικές εκρήξεις, δηλαδή περίπου 64 εκρήξεις τον χρόνο ατομικών και υδρογονικών βομβών με ό,τι δυσμενές συνεπάγεται τούτο σχετικά με την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Κάτι περισσότερο από μια πυρηνική έκρηξη τη βδομάδα. Το 1945 κατασκευάστηκε στις ΗΠΑ η πρώτη ατομική βόμβα και το 1946 οι βόμβες ήταν 9. Το 1951 μετά πολλές δοκιμές φτιάχθηκε η πρώτη υδρογονική, που ήταν περίπου χίλιες φορές ισχυρότερη αυτής της Χιροσίμα. Το 1976 είχαν φθάσει στους 2.092 εκτοξευτές και 10.436 πυρηνικές κεφαλές τρομακτικής ισχύος μόνο στις ΗΠΑ και άλλες τόσες στη Ρωσία. Αν υπολογισθούν και οι αγγλικές και γαλλικές, τότε πάνω από 22.000 πυρηνικές κεφαλές κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας. Σʼ αυτόν τον θλιβερό υπολογισμό ούτε καν έχουμε υπολογίσει και άλλες κατηγορίες πυρηνικών όπλων όπως για παράδειγμα των χιλιάδων τακτικών πυρηνικών που είχαν αποθηκευθεί σχεδόν σʼ όλες τις χώρες και είναι άγνωστη η τύχη τους χάρις στην ένοχη σιωπή των κυβερνώντων.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος από την κατασκευή αυτών των όπλων αρκεί να σκεφθούμε ότι για να γίνει μια πυρηνική βόμβα χρειάζεται σχάσιμο υλικό. Όμως το ουράνιο 235 στη φύση περιέχεται μόνο κατά 0,7 %. Για μια πυρηνική βόμβα απαιτούνται 15 κιλά ουράνιο καθαρότητος 99%. Αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως τις τεράστιες ποσότητες πυρηνικών αποβλήτων που δημιούργησαν όλες αυτές οι χιλιάδες των πυρηνικών όπλων που προαναφέραμε και δεν υπολογίζουμε τα απόβλητα των πυρηνικών εργοστασίων. Αυτά τα πυρηνικά απόβλητα τα πετούσαν όπου ήθελαν μολύνοντας τα πάντα. Από τη δεκαετία του 1960 και εντεύθεν, άρχισαν να γεμίζουν τα κοινά βλήματα (κυρίως διατρητικά) μʼ αυτά τα απόβλητα, που αργότερα έμαθε ο κόσμος ότι ήταν απεμπλουτισμένο ουράνιο.
Με τον τρόπο αυτό οι ισχυροί της γης όχι μόνο δεν πλήρωναν για να πετάξουν τα απόβλητά τους, αλλά και τα μοσχοπουλούσαν σαν συμβατικά βλήματα στα μικρότερα κράτη. Έτσι γέμισαν οι χώρες με τεράστιες ποσότητες συμβατικών βλημάτων, των οποίων η επικινδυνότητα και η βλαπτική επίδραση επί του περιβάλλοντος είναι μεγάλη. Δεδομένου ότι τα οπλικά συστήματα συμβατικών πυρομαχικών εξελίσσοντο, τα βλήματα άλλαζαν κάθε τόσο και έτσι οι αποθήκες των κρατών γέμιζαν με ξεπερασμένα και άχρηστα πυρομαχικά. Επειδή η καταστροφή αυτών των πυρομαχικών είναι πολύ δαπανηρή, οι εναποθηκεύσεις έφτασαν σε κολοσσιαίους αριθμούς, συνιστώντας έναν άμεσο πραγματικό ελλοχεύοντα κίνδυνο για τις περιοχές των αποθηκών όπου εφυλάσσοντο. Είναι γνωστό ότι η νιτρογλυκερίνη, που είναι η κύρια ύλη του ΤΝΤ, με το οποίο γεμίζουν τα συμβατικά βλήματα, είναι εύκολα διασπώμενη και συνεπώς άκρως επικίνδυνη. Το ΤΝΤ των βλημάτων είναι βέβαια ασφαλέστερο της νιτρογλυκερίνης, αλλά η επί μακρό χρόνο (πολυετής) εναποθήκευσή του, προκαλεί εφιδρώσεις και το καθιστά επικίνδυνο. Προ του αδιεξόδου της συσσώρευσης βλημάτων στις αποθήκες, τα περισσότερα κράτη άρχισαν να πετάνε τα συμβατικά πυρομαχικά στη φύση και κυρίως στη θάλασσα στα μεγάλα βάθη. Η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για το περιβάλλον έβαλε φρένο σʼ αυτή τη παρανοϊκή ενέργεια, οπότε η καταστροφή των παλαιών και επικινδύνων πυρομαχικών έλαβε άλλες μορφές. Η πιο ασφαλής αλλά και δαπανηρότερη μέθοδος είναι η καταστροφή των βλημάτων σε ειδικά εργοστάσια, με εξειδικευμένο προσωπικό.
Στην Αλβανία, όπου τα αποθηκευμένα άχρηστα συμβατικά πυρομαχικά ήταν σε τεράστιες ποσότητες, άρχισε η εξουδετέρωσή τους από εργολάβους και εξειδικευμένες εταιρείες κυρίως αμερικανικές. Η Αλβανία σαν τριτοκοσμική χώρα ούτε ειδικό εργοστάσιο έχει ούτε και σεβασμός για την ασφάλεια του κόσμου και των κατοικημένων τόπων υπήρξε. Κρίνοντας από τις πληροφορίες που ήρθαν στο φως και κυρίως εκ του αποτελέσματος των τρομακτικών εκρήξεων, τέσσερις κύριες εκδοχές υπάρχουν για τα αίτια της μεγάλης τραγωδίας. Πρώτη είναι το ανθρώπινο σφάλμα που ήταν και επόμενο να γίνει κάποια στιγμή, αφού τις βοηθητικές εργασίες τις εκτελούσαν εντελώς ανίδεοι εργάτες και μάλιστα με μεταλλικά καρότσια και εργαλεία, που απαγορεύονται διά πυρός και σιδήρου. Δεύτερη, η αυτανάφλεξη κάποιας εκρηκτικής ύλης κατά τη μετακίνησή της λόγω εφίδρωσης και προκληθείσης αλλοίωσης λόγω πολυετούς εναποθήκευσης. Τρίτη εκδοχή είναι η παράβαση των κανόνων ασφαλείας και η πρόκληση εκρήξεων εκ συμπαθείας (ειδική ορολογία) που έφτασε ως τις υπόγειες αποθήκες. Τέταρτη, το σαμποτάζ. Οι αποθήκες ήταν υπόγειες, κατά το δόγμα του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Από τον τύπο και τη μορφή των εκρήξεων και το είδος των σχηματισθέντων μανιταριών, συμπεραίνουμε ότι τα εκραγέντα πυρομαχικά ήταν συμβατικά και όχι πυρηνικά. Πολύ πιθανόν πολλά από τα πυρομαχικά αυτά να ήταν διατρητικά γεμισμένα με απεμπλουτισμένο ουράνιο ως αδρανή ύλη. Η τραγωδία της Αλβανίας πρέπει να σωφρονίσει τη διεθνή κοινότητα. Τα συμβατικά πυρομαχικά δεν είναι ακίνδυνα και γιʼ αυτό πρέπει να τεθεί ένας φραγμός στη παραγωγή τους, μέχρι να φθάσουμε στην πλήρη απαγόρευση. Είναι υποκριτικό να μιλάμε για μόλυνση του περιβάλλοντος και για φαινόμενο θερμοκηπίου και να αποκρύπτουμε τα εκατομμύρια των εκρήξεων με τα δισεκατομμύρια τόνους εκλυομένων αερίων. Τα μέχρι τώρα στοιχεία μιλάνε για εκατό χιλιάδες τόνους αχρήστων πυρομαχικών στην Αλβανία. Σκεφθήκατε ποτέ ότι είναι ισοδύναμα με πέντε βόμβες Χιροσίμα; Δεν τολμούμε να αναφέρουμε τον αριθμό των εν ενεργεία πυρομαχικών. Άραγε οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα έχουν λάβει τα μέτρα τους; Έχουν προβλέψει για την εξουδετέρωση των αχρήστων πυρομαχικών ή θα κριθούμε και πάλι επιμηθείς; Η θεωρία του εφικτού δεν είναι πλέον εύληπτη από τον κόσμο. Κοντολογίς, κύριοι, σταθείτε μπροστά στις ευθύνες σας και πέστε μας υπεύθυνα αν έχετε φτιάξει σύγχρονο εργοστάσιο εξουδετέρωσης παλαιών-αχρήστων πυρομαχικών, για να μη γίνουμε Αλβανία.