Δεδομένη θεωρεί το ΚΚΕ τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ

Η ραγδαία δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παράμετρος των εξελίξεων που απασχολεί τα στελέχη του Περισσού που βλέπουν να ανατρέπονται εις βάρος τους οι παγιωμένοι συσχετισμοί μέσα στην Αριστερά.
Επιμένουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού προκειμένου να ανακοπεί η ανοδική -όπως εκτιμούν- πορεία του ΚΚΕ και να εγκλωβιστούν οι ψηφοφόροι σε λύσεις κυβερνήσεων συνεργασίας, είτε του τύπου ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (κατά το πρότυπο της Γερμανίας) είτε του σχήματος ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ.
Τις αψιμαχίες και τις αντιπαραθέσεις του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΝ τις εντάσσουν στα «νάζια» που γίνονται κάθε φορά πριν από έναν γάμο ανάμεσα στα δύο κόμματα, ο οποίος θεωρούν ότι αργά ή γρήγορα θα προκύψει.
Στην κατεύθυνση αυτή επιχειρούν να αποκαλύψουν στους αριστερούς ψηφοφόρους ότι ο ΣΥΝ, παρά την αριστερή του φρασεολογία, στο τέλος θα συμβάλει σε κυβερνητικές λύσεις μέσα στο υπάρχον σύστημα, κι έτσι αποκρούουν τις όποιες προτάσεις του ΣΥΝ για συνεργασία ανάμεσα στα δύο κόμματα. Την περασμένη εβδομάδα η ίδια η A. Παπαρήγα ήταν ξεκάθαρη, όταν απαντώντας σε πρόταση του Α. Τσίπρα για κοινή δράση των δύο κομμάτων, υπογράμμισε ότι «δεν μπορεί να πάρει κανείς στα σοβαρά μια τέτοια πρόταση, όταν οι δυνάμεις που την απαρτίζουν κινούνται πάντα μέσα στο έδαφος του σημερινού συστήματος».
Τα στελέχη του ΚΚΕ για να αποκρούσουν την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ ανατρέχουν μέχρι το 1991, όταν το ΚΚΕ αποχώρησε από τον τότε ενιαίο ΣΥΝ επειδή εκτίμησε ότι επιχειρούνταν η διάλυση του κόμματος και η διάχυσή του στον ΣΥΝ. Κάνουν λόγο για επαναφορά των ίδιων αντιλήψεων και πρακτικών που υπήρξαν και τότε και δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται το ΚΚΕ να ανεχθεί τέτοιες ενέργειες.
Μάλιστα, το ιστορικό στέλεχος του κόμματος Δ. Γόντικας με άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» ξεκαθάρισε τα πράγματα τονίζοντας:
«Μπορεί το ΚΚΕ σε ορισμένες φάσεις του κινήματος το 1974 και το 1988 να έδειξε μεγαλύτερη μεγαθυμία από όσο έπρεπε και να έκανε τα βήματα της ʽʽενότηταςʼʼ με σχήματα της Ενωμένης Αριστεράς και τον Συνασπισμό, βήματα που παραλίγο να του στοιχίσουν πολύ ακριβά, αλλά έβγαλε τα συμπεράσματά του».
Είναι η πρώτη φορά που ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ αναφέρεται κριτικά στη συγκρότηση του ενιαίου τότε ΣΥΝ, αφού μέχρι σήμερα ακόμα και στα επίσημα κομματικά κείμενα δεν έχει γίνει μια συνολική πολιτική αποτίμηση εκείνου του εγχειρήματος το οποίο, όπως είναι γνωστό, οδήγησε στην περίφημη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΝ το 1989.
Στο ίδιο άρθρο ο Δ. Γόντικας αναγνωρίζει την προσφορά της Α. Παπαρήγα στην πορεία της ανασυγκρότησης του κόμματος μετά τη διάσπαση του 1991, αναφέροντας ότι «η συμβολή της Αλέκας είναι αναμφισβήτητη». Απευθυνόμενος σε στελέχη του ΣΥΝ που προέρχονται από το ΚΚΕ τα κατηγορεί ότι τότε (1991) είχαν προχωρήσει σε «αισχρό προσωπικό πόλεμο εναντίον της», αλλά εν τέλει η Αλέκα «κέρδισε αυτή τη μάχη και σε προσωπικό επίπεδο».
Ενδεικτική της σφοδρότητας της επίθεσης κατά του ΣΥΝ είναι και η εκτίμηση ότι τα στελέχη του που προέρχονται από το ΚΚΕ έφυγαν από αυτό, προχωρώντας μαζικά «σε δηλώσεις μετανοίας στο σύστημα».
Στον Περισσό αναπτύσσουν εκτός των άλλων και έντονη διεθνή δραστηριότητα σε μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι η κατηγορία περί διεθνούς απομόνωσής του είναι τουλάχιστον εκτός πραγματικότητας. Έτσι, την περασμένη εβδομάδα οργανώθηκε στην έδρα του κόμματος συνάντηση 23 Κομμουνιστικών Κομμάτων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου καταδικάστηκε η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η ΕΕ τόσο στο εσωτερικό της όσο και στα διεθνή δρώμενα. Στα αξιοσημείωτα της συνάντησης είναι και το ότι τις εκτιμήσεις αυτές τις υπογράφει και το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, το ΑΚΕΛ, ο γραμματέας του οποίου είναι πλέον πρόεδρος της Κύπρου.